N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NÜMAYAN

  f. Görünen, aşikâr olan, gözükücü olan. Parlayan.

• NÜMAYANTER

  f. Fazla görünen, en çok görünen.

• NÜMAYENDE

  f. Gösterici.

• NÜMAYİŞ

  .f Görünüş, gösteriş, dış görünüş. Gösteri.

• NÜMAYİŞGÂH

  f. Gösteri yeri.

• NÜMAYİŞKÂR

  f. Gösterişli.

• NÜMRUK (NÜMRUKA)

  (C.: Nemârık-Nemârıka) Yüz yastığı.

• NÜMUD

  f. Gösteren, görünen, benzeyen.

• NÜMUDAR

  f. Görünen. * Nümune, örnek.

• NÜMUDE

  f. Görünmüş, gösterilmiş, gözükmüş.

• NÜMUN

  f. Gösteren, benzer, müşabih olan.

• NÜMUNE

  f. Örnek, misâl, misal olarak gösterilen. Düstur ve misâl olacak şey.

• NÜMUNEHANE

  f. Nümunelik şeylerin konulduğu yer. * Müze.

• NÜMUNE-İ İMTİSAL

  Örnek tutulacak şey.

• NÜMUR

  (Nimr. C.) Kaplanlar.

• NÜMUZEC

  Enmuzec. Örnek, nümune, misal.

• NÜMÜVV

  Bereketlenip artmak. * (Canlılarda) büyümek, yetişmek, gelişmek.

• NÜMÜVV-Ü TABİÎ

  Normal şartlar altında büyüyüp gelişme.

• NÜMY

  Pul.

• NÜSAFE

  Buğdaydan ayrılan saman.

• NÜSAH

  Nüshalar, sahifeler, yazılı şeyler.

• NÜSAL

  Hayvandan dökülen tüyler.

• NÜSARE

  Saçılan şey. * Yemek döküntüsü.

• NÜSHA

  (C.: Nüsah) Yazılı şey. Yazılı bir şeyden çıkarılan suret. * Muska, duâlı kâğıt. * Gazete ve dergilerde (sayı).

• NÜSHA-İ KÜBRA

  Büyük sahife. Kâinat, dünya, çok manayı ifade eden âlem.

• NÜSHA-İ SUĞRA

  Küçük sahife, küçük nüsha. Küçük mâna ifade eden, küçük mahluk, âlemin küçük bir nüshası mânasında insan.

• NÜSHATEYN

  İki nüsha.

• NÜSU'

  Diş etlerinin sıyrılarak dişlerin meydana çıkması.

• NÜSUL

  Tüy dökme.

• NÜSUR

  (Nesr. C.) Kartallar. Akbabalar (kuş).

• NÜSUR

  (Nesr. C.) Nesirler, manzum olmayan yazılar. Dağıtmalar. * Çok çocuk doğuran kadın.

• NÜSÜK

  (Nüsk) Allah için ibadet etmek.

• NÜSÜSE

  Kurumak.

• NÜŞAB

  (Nüşabe. C.) Oklar. Temrenli oklar.

• NÜŞABE

  (C.: Nüşab) Ok. Temrenli ok.

• NÜŞAFE

  Sütü sağdıklarında üzerine gelen köpük.

• NÜŞARE

  Kesilen ağaçtan dökülen talaş, yonga.

• NÜŞBE

  Sırnaşık. Ciddi olmayan adam.

• NÜŞHAR

  f. Geviş.

• NÜŞK

  Buruna birşey koymak. * Koklamak.

• NÜŞKA

  Davarın boynuna takılan ip.

• NÜŞRE

  Sihir, efsun.

• NÜŞU'

  İlâç içirmek.

• NÜŞUB

  Dühul etmek, girmek, dâhil olmak. * İlgilendirmek, alâkalandırmak, taalluk etmek.

• NÜŞUH

  Az miktar su.

• NÜŞUK

  Buruna çekilen ilâç, toz, enfiye vs. * Buruna çekme.

• NÜŞUR

  Neşirler. * Yaymalar, dağıtmalar. * Öldükten sonraki dirilmeler.(Nüşur, neşir gibi bâzan müteaddi, bâzan lâzım olur. Müteaddi olursa bir şeyi açıp yaymak mânasına gelir ki, lisanımızda neşr ve neşriyat ve menşur bu mânadandır. Bunun lâzımına intişar denilir, lâzım oldukları zaman ise ölmüş bir şeyin dirilip kalkması mânasınadır ki, Kur'anda nüşur, ekseriyetle bu mânayadır. (E.T.)

• NÜŞUS (NEŞS)

  Yüksek olmak, yücelmek. * Nefret etmek.

• NÜŞUT

  Tohumun baş vermesi, uç göstermesi.

• NÜŞUTA

  Devenin ayağındaki ilmikli düğüm. (İcabına göre çekip uzatılarak çözülür.)