N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NÜHBUR

  (C.: Nehâbir) Kum yığını.

• NÜHS

  Dağ.

• NÜHS

  Kuş ismi.

• NÜHU'

  Kusmak.

• NÜHUD

  Atın iri gövdeli olması.

• NÜHUD

  (Nühuz) Kalkmak, kıyam etmek, yerinden yükselmek. * Şiddetle muharebe etmek.

• NÜHUL

  Arık, zayıf olmak. * Arılar. Bal arıları. (Bak: Nuhul)

• NÜHUR

  Ayların evvelleri.

• NÜHUR

  f. Göz, basar, ayn.

• NÜHUR

  Akarsular, nehirler, ırmaklar.

• NÜHUR

  (Nahr. C.) Kurbanlar.

• NÜHUSET

  Yaramazlık, uğursuzluk. (Mübârek'in zıddı)

• NÜHUST

  f. İlk gelen, evvel doğan, evvelki olan.

• NÜHUZ

  Hareket etme, deprenip kalkma.

• NÜHÜFT

  f. Saklı, gizli.

• NÜHÜFTE

  f. Saklı, gizli.

• NÜHÜFTEGÎ

  f. Gizlilik, saklılık.

• NÜHÜM

  f. Dokuzuncu.

• NÜHÜVE

  (Et) çiğ olmak.

• NÜHYE

  (C.: Nühâ) Akıl. * Gayet. Son.

• NÜHZA

  Devenin göğsünde olan bir hastalık.

• NÜHZE

  Fırsat.

• NÜKAF

  Deveyi öldüren bir verem.

• NÜKAH

  Tatlı soğuk su.

• NÜKAS

  Devenin dudağında olan bir hastalık.

• NÜKAT

  (Bak: Nikât- Nüket)

• NÜKET

  (Nükte. C.) Nükteler. Herkesin anlayamıyacağı ince mânâlı ve zarif sözler.

• NÜKHET

  Râyiha. Ağız kokusu. * Günahlı sözler. Hoş olmayan günah olan söz, kelime.

• NÜKKE

  Zayıflıktan dolayı sesi çıkmayan deve.

• NÜKR

  Anlayışı, fikri, ferâseti iyi olmak. * Zorluk. * İnkâr.

• NÜKRE

  Bilinmezlik. * Zorluk, güçlük. * Kabile ismi.

• NÜKS

  Hastalığın geri dönmesi, depreşmesi.

• NÜKTE

  İnce mânalı söz, idraki ve anlaşılması nezâket ve zarifliğe dayanan nazik husus. İbarenin asıl mânasından başka olan nazik ve lâtif mânâ, dikkatle anlaşılabilen ince mânâ. * Yere ağaçla vurup eser bırakmak.

• NÜKTE-ÂMİZ

  f. Nükte karıştıran.

• NÜKTEBÎN

  f. İnceliği gören, nükteyi anlıyabilen. Kavrayışlı, anlayışlı, zeki.

• NÜKTEDÂN

  f. Nükte bilen. İnce ve zarif kimse.

• NÜKTEDÂNÎ

  Nüktecilik, nüktedanlık.

• NÜKTEDÂR

  f. Nükteli söz söyleyen. Nükteli konuşan.

• NÜKTEGU

  f. Nükteli konuşan, nükteli söz söyleyen.

• NÜKTEGUYÎ

  f. Nükteli konuşma. Nükteli söz söyleme.

• NÜKTEPERDAZ

  (C.: Nükteperdâzân) f. Nükteli söz söyleyen, nükteli konuşan.

• NÜKTEPİRA

  f. Nükteye süs veren.

• NÜKTESENC

  (C.: Nüktesencân) f. Nükteyi değerlendiren. Nükteden anlayan. Nükteyi yerinde kullanan.

• NÜKTEVER

  f. Nükteyi anlamakta mâhir olan, nükte bilen.

• NÜKU'

  Kısa boylu kadın.

• NÜKUB

  Rücu' etmek, geri dönmek. * Udul etmek, ayrılmak. * (Nekbet. C.) Tâlihsizlikler, şanssızlıklar. Felâketler, musibetler, düşkünlükler.

• NÜKUL

  Vazgeçme, geri dönme, cayma.

• NÜKUS

  Ardına dönmek.

• NÜLK

  Alıç adı verilen dağ yemişi.

• NÜMA

  f. Gösteren veya gözüken mânasında olup, birleşik kelimeler yapılır.