N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NÜCEBA

  (Necib. C.) Necib kimseler. Nesli, soyu sopu temiz ve pâk olan kişiler.

• NÜCEBE

  Lütuf ve keremi çok olan. Cömert insan.

• NÜCEYM

  Yıldızcık. Küçük parıltısı olan. Küçük yıldız.

• NÜCH (NECÂH)

  Zafer bulmak. Hâlâs olmak. Kurtulmak. İhtiyaçlarını giderip zafer bulmak.

• NÜCME

  Bir ot cinsi.

• NÜCU'

  Yemeğin hazmolup sindirilmesi. * Eser yapmak. * Duhul etmek, girmek.

• NÜCUM

  (Necm. C.) Yıldızlar.

• NÜCUM

  Tulu' etmek, doğmak. * Görünmek, zuhur etmek.

• NÜCUMÎ

  Yıldızlarla ilgili. * Yıldızlarla uğraşan.

• NÜCUM-PEREST

  f. Yıldıza tapanlar.

• NÜCUM-U SÂKIBE

  Işığıyla karanlığı delip geçen yıldızlar.

• NÜCUM-U SEYYARE

  Seyyar, gezici yıldızlar.

• NÜDA

  (C.: Endâ-Endiye) Yağmur. * Boğaz ıslatıcı nesne. * Çiy, rutubet. * Atâ, bahşiş. * Sesin uzaklara gitmesi.

• NÜDBE

  Ölen bir kimsenin iyilikleri, mehasini sayılarak ağlamak.

• NÜD'E

  Mal çokluğu. * Kavs-i kuzeh. Gökkuşağı. * Et köpüğünün üstü. * İç yağı.

• NÜDEMA

  (Nedim. C.) Nedimler.

• NÜDFE

  Atılmış az nesne. * Sağılmış az süt.

• NÜDGA

  Tırnak sonunda olan beyazlık.

• NÜDHA

  Genişlik, vüs'at.

• NÜDUB

  (Nedebe. C.) Yara izleri, nedbeler.

• NÜFASE

  Diş arasında kalan yemek parçası.

• NÜFAZ (NÜFÂZE)

  Ağaçtan veya başka birşeyden silkmekten ve hareket ettirmekten dolayı düşen nesne.

• NÜF'E

  (C.: Nifâ) Seyrek ve dağınık olan ot.

• NÜFESA

  Loğusa kadın.

• NÜFFAHA

  (C.: Nefehâ) Suyun üstünde olan kabarcığı.

• NÜFHA

  Yüce beyaz tepe.

• NÜFTURE

  (C.: Nefâtir) Müteferrik, dağılmış ot.

• NÜFUK

  Helâk olmak.

• NÜFUR

  Ürküp kaçma, dağılma, firar etme. * İntikal etme. * Hacıların Mina'dan Mekke'ye doğru gitmeleri.

• NÜFUS

  (Nefs. C.) Nefisler, canlar, şahıslar.

• NÜFUS-U SEB'A

  1- Nefs-i emmare, 2- Nefs-i levvame, 3- Nefs-i mülhime, 4- Nefs-i mutmainne, 5- Nefs-i râdiye, 6- Nefs-i mardiyye, 7- Nefs-i sâfiye. (Bak: Nefs)

• NÜFUŞ (NEFÂŞ)

  Yabana yayılmak. * Davarların geceleyin yayılıp çobansız otlamaları.

• NÜFUZ

  Sözü geçer olmak, sözü dinlenmek. * Vücudundan işleyip geçmek. İçine alan.

• NÜFZ

  Arka ve kürek eti.

• NÜFZA

  Bir yere saçılmış veya dökülmüş olan kan.

• NÜGAK (NAGİK)

  Çobanın koyuna çağırıp haykırması.

• NÜH

  f. Dokuz.

• NÜHA

  Yüksek olmak. * Miktar. * Bir kimse hakkında olan yasak ve men.

• NÜHAB

  Deve öksürüğü.

• NÜHAK

  Eşek anırtısı.

• NÜHALE

  Kepek.

• NÜHAM

  Bir kuş cinsi.

• NÜHAME

  Tükrük.

• NÜHAS

  Bakır. * Duman. (Bak: Nuhâs)

• NÜHAT

  Mağrur ve kibirli kimse. Kendini beğenmiş insan.

• NÜHATE

  Yonga. Talaş.

• NÜHAZ

  Deve öksürüğü. * Devenin göğsünde olan bir hastalık.

• NÜHAZ

  Yokuş. * Güç yer.

• NÜHBE

  (C.: Nuheb) Her nesnenin iyisi.

• NÜHBE

  Gadapla ve kahirle cebren alınan mal.