N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NUKAZA

  Binâdan yıkılmış veya örülmüş iplikten sökülmüş nesne.

• NUKBE

  (C.: Nukab) Yol. * Yırtık, delik. * Paçasız don. * Levn, renk. * Pas.

• NUKRE

  Külçe hâlinde gümüş. * Ense çukuru.

• NUKRE-İ KAFA

  Ense çukuru.

• NUKSAN

  Eksilmek, noksanlaşmak.

• NUKTA

  (C.: Nukat-Nukut-Nikât) Nokta.

• NUKUD

  (Nakid. C.) Nakidler, paralar, akçeler, madeni paralar.

• NUKUD-I MEVKUFE

  Vakfedilen paralar.

• NUKUL

  Nakiller, rivâyetler. Başkasından anlatılanlar. Hikâyeler.

• NUKUŞ

  Resimler, nakışlar.

• NUKZ

  (C.: Enkâz) Binâ yıkıntısı.

• NUL

  f. Kuş gagası.

• NU'M

  Sürur, neşe, sevinç, neşat.

• NU'MAN

  (Niam. C.) Dört ayaklı hayvanlar. * Kan. * İmam-ı Azam Hazretlerinin adı. * Şakayık-ı nu'man denen bir lâle çiçeği.

• NUMİD

  f. (Bak: Nevmid)

• NUMRUKA

  (C.: Nemarik) Küçük yastık.

• NUMUD

  (Bak: Nümud)

• NUMUDE

  f. Gösterilmiş, gözükmüş olan. Nişan verilmiş. (Bak: Nümune)

• NUN

  Kur'an alfabesinde yirmibeşinci harf. Ebced hesabına göre değeri ellidir. * Divid, kalem. * Kılıcın ağzı. Kılıç. * Çene çukuru. * Balık, semek.

• NUN SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 68. sure ve Kur'anda müteşabih ve şifre olan bir harf.(Bütün kalemlerin ve tastir ve kitapların aslı, esası, ezelî me'hazı ve sermedî üstadı Kader'in kalemi ve Nur ve İlm-i Ezelî'nin nuruna işaret eden bir kelimedir. Ş.)

• NU'NU

  Uzun boylu adam.

• NUN-U MÜTEKELLİM-İ MAA-L GAYR

  Mütekellim-i maalgayrın "nun" harfi. Fiildeki cemi' sigasındaki nun. (Bak: Mütekellim-i maalgayr)

• NUN-U NA'BÜDÜ

  (Bak:Na'büdü) (Arkadaş! deki un ifade ettiği cem' ve cemaat; fikri ve kalbi ayık olan musallinin nazarında, sath-ı arzı bir mescid şekline getirir ve bütün mü'minlerden teşekkül etmiş, şarktan garba kadar dizilmiş safları havi o cemaat-i kübra içinde namaz kıldığını ihtar ettirir. M.N.)

• NU'NUA

  Devenin boyun eti. * Horozun boyun tüyü.

• NUR

  Aydınlık. Parıltı. Parlaklık. Her çeşit zulmetin zıddı. Işık. * Kur'ân-ı Kerim. İman. İslâmiyet. Peygamber. * Zulmeti def eden, şule, ışık. (Bazılarınca ziya, nurdan daha sağlamdır ve daha hastır. Nur; dünyevî ve uhrevî olmak üzere iki nevidir. Dünyevi olanı da iki çeşittir: Biri: Envar-ı İlâhiyeden intişar eden nurdur. Akıl ve Nur-u Kur'an gibi. İkincisi: Görmekle hissedilir ki, nurlu cisimlerden ibarettir, güneş, ay ve yıldız gibi... Uhrevi nur: $ ilâ âhir.. âyet-i kerimesinde mensus olan nurdur. Nur, âlemin mânen aydınlığına sebep olan Hazret-i Peygamber'e de (A.S.M.) denir. $ âyetinde beyan olunduğu gibi eşyanın hakikatını olduğu gibi beyan eden şeye de "nur" denir. Meşhur bir zata "Nuri" denmiştir; bunun sebebi her ne zaman vaaza ve nasihata başlasa gayb âleminden nurun şimşek gibi parıltısı ona tecelli ederdi. L.R.)

• NUR SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 24. Suresinin ismi.

• NURAN

  Nurlu, parlak.

• NURANÎ

  Nurlu, ışıklı, nura yakışır, parlak, münevver.

• NURANİYYET

  Nurlu olanın hali, parlaklık, nurluluk.

• NURBAHŞ

  f. Işık saçan, aydınlatan, parlatan.

• NURCULUK

  Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri ile Türkiye'de başlayan dinî bir hareket ve faaliyettir. Bu hareketin en mühim istinad noktası, Risale-i Nur namındaki eserlerdir.Risale-i Nur eserleri 1926 - 1949 seneleri arasında yazılmıştır ve Kur'anın bu asra bakan mânevî bir tefsiridir. Bilhassa iman ve İslâm esaslarını ve Kur'anın hikmetlerini izah ve isbat eder.Siyasî ve dünyevî cem'iyetçilikten mücerred; ve aynı eserleri okumaktan doğan mânevî alâkadarlık ile gönüllerde kurulan nur irfan müessesesi mensublarına, yani Risale-i Nur eserlerini okuyanlara: "Risale-i Nur Talebesi"; kısaltılmış şekli ile "Nur Talebesi" veya "Nurcu" denilmektedir.Daha başka bir tarif ile Nurcu : Risale-i Nur Külliyatı'nı okuyanların meydana getirdiği maddîlikten, teşkilâttan, cemiyet kademelerinden mücerred, aynı eserleri okumaktan doğan mânevî alâkadarlıktan ibaret olan ekol mensublarına da Nurcu denmektedir.Risale-i Nur ve Talebeleri, Âlem-i İslâma, hattâ dünyanın her tarafına kadar genişlemiş ve hüsn-ü kabule mazhar olmuştur.Diyanet İşleri Başkanlığının 2.7.1963 tarih, 18746 sayılı yazısına ekli, Müşavere ve Dinî Eserleri İnceleme Kurulu'nun 29.6.1963 tarih, 326 sayılı kararında:"Nurculuk: Bir tarikat veya bir mezheb olmayıp, Said Nursî adındaki zâtın, son zamanlarda yayılma istidadı gösteren dinsizlik cereyanına karşı, Kur'an-ı Kerim âyetlerini ele alarak, Risale-i Nur namıyla yazdığı eserlere izafe edilen bir cereyandır. Adı geçen eserler, imanı fikirlerle birleştirmeye çalışmaktadır." şeklinde beyan edilmiştir.

• NU'RE

  (C.: Near-Nerât) Eşeğin burnuna giren bir cins sinek.

• NUREFŞAN

  f. Etrafı aydınlatan, nur saçan, ışık veren.

• NUR-FEŞAN

  (Bak: Nurefşan)

• NURİ

  Nura mensub, nura ait. * Erkek ismidir.

• NUR-İ AYN

  f. Göz nuru. * Pek sevgili olan.

• NUR-İ ÇEŞM

  Göz nuru. Gözün iyi görür olması. * Mc: Saadet.

• NUR-İ İMAN

  İman nuru. Kur'an ve kâinat hakikatlarının görünmesine ve bulunmasına vesile olan imanın mânevi nuru.

• NUR-İ KASD

  Kasd ve irâdenin nuru. Kasd ve iradeden gelen parlaklık. Bir istek ve kasıtla yapıldığına âit alâmet ışığı.

• NUR-İ MÜBİN

  Mübin olan nur. Aşikâr ve açıklayıcı olan ve hak ile batılı ayıran nur. Bilhassa iman ve Kur'an ilminin mânevi nuru.

• NUR-İ MÜCESSEM

  Çok parlak ve güzel olan. Canlı kılığına girmiş gibi olan nur.

• NURİYE

  Nura âit, nura mensub. * Kadın ismidir.

• NURPAŞ

  f. Nur saçan, nur saçıcı.

• NURTAL'AT

  Nur yüzlü.

• NUR-UL ENVÂR

  Nurların nuru.

• NURUN ALA NUR

  Daha âlâ, daha iyi, nur üstüne nur.

• NUSAHA

  (Nasih. C.) Nasihat edenler, öğüt verenler.

• NUSARA

  (Nasir. C.) Yardımcılar.

• NUSB

  (C.: Ensâb) Meşakkat, zahmet, elem. * Zehir, ağu. * Belâ, musibet. * Put, sanem, heykel.

• NUSH

  Nasihat, ögüt.