R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• RÜKÜB

  (Rikâb. C.) Üzengiler.

• RÜKÜN

  (Bak: Rükn)

• RÜMAM

  Kuru ot.

• RÜMH

  (C.: Rimâh) Mızrak, kargı, süngü. * Mc: Yoksulluk, fakirlik.

• RÜMİS

  Sözüne güvenilmeyen kimse. Verdiği söze itimad edilmeyen kişi.

• RÜMLE

  (C.: Ermal-Rumul) Siyah hat.

• RÜMMAN

  Nar denilen yemiş.

• RÜMMANE

  Kapan taşı. * Kırkbayır.

• RÜMME

  (C.: Rumem-Rumam) Eskimiş urgan parçası.

• RÜMUK

  Durmak. * İkamet etmek, oturmak, mukim olmak.

• RÜMYE

  Ağaçtan nakşolmuş bir suret.

• RÜS'

  Göz kapağında olan hastalık.

• RÜSELA

  (Resül. C.) Resüller, peygamberler.

• RÜSG

  (C.: Ersâg) Bilek. * Hayvanların tırnağıyla baldırı arasında olan incecik yer.

• RÜSTA-HİZ

  f. Mahşer, kıyamet.

• RÜSTAÎ

  (Rüstâyi) f. Köyle ilgili. * Köylü.

• RÜSTAK

  (C.: Resâtik) Büyük köy.

• RÜSTE

  f. "Çıkmış, bitmiş, yetişmiş" anlamlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Nev-rüste $ : Yeni yetişmiş bitki.

• RÜSTEM

  f. Şark edebiyatında kuvvet ve cesaretin timsali olarak bilinen ve Zaloğlu Rüstem diye veya "Rüstem-i Sistanî" nâmiyle meşhur İran'lı bir kahramandır.

• RÜSTÎ

  f. Üstünlük, muvaffakıyet. * Yiğitlik. * Kuvvet.

• RÜSUB

  Kab içinde kalan su. * Suyun dibine batmak. * Tortu, dibe çöken, çöküntü.

• RÜSUBAT

  Çöküntüler, tortular.

• RÜSUH

  İlim ve fennin derinliğine vukufiyet. Sağlamlık. Devamlılık. Yerinde, sağlam, sâbit ve devamlı olmak. * Meharet, meleke.

• RÜSUHİYET

  Rüsuhluluk, rüsuhlu oluş.

• RÜSUM

  Resimler, şekiller. Âdetler. Vergiler, gümrükler, gümrük vergisi. * Merasim, usûl.

• RÜSUMAT

  (Rüsüm. C.) Gümrük idâresi.

• RÜSÜL

  (Resül. C.) Peygamberler, resüller. Bir kitapla gelen nebiler.

• RÜSVA

  (Rüsvay) f. Rezil, kepaze, maskara, ayıpları meydana çıkarılmış.

• RÜSVA-YI ÂLEM

  En aşağılık ve âdi adam.

• RÜSVAYÎ

  f. Rezillik, itibarsızlık, haysiyetsizlik.

• RÜSVE

  Muhkem ve sağlam olmak. * Sâbit olmak.

• RÜŞA

  (Rişvet. C.) Rüşvetler.

• RÜŞD

  Doğru yol bulup bağlanmak. Hak yolunda salabet, metanet ve kemal-i isabetle dosdoğru gitmek. * Hayra isabet etmek. * Büluğa ermek. * İstikamette olmak. Dinine ve malına zarar gelecek şeyi bilmek, doğru düşünmek. * Kişinin akıl ve idraki kavi ve tedbiri metin olmak. (Bak: İrşâd)

• RÜŞD Ü İRŞAD

  Rüşd ve irşad. Doğru yola sevketmenin mükemmeliyeti. İslâmiyeti en mükemmel şekilde öğretmek.

• RÜŞDÎ

  Rüşdle ilgili. Olgunluğa dair.

• RÜŞDİYE

  Eskiden orta tahsil derecesindeki mektep. * Rüşde dair.

• RÜŞEDA

  (Reşid. C.) Reşid olanlar. Rüşd, olgunluk sâhibleri.

• RÜŞEYM

  Rahimde yavrunun bütün azalarının teşekkül etmiş şekli. (Harekete başlayan rüşeyme, cenin denir)

• RÜŞVET

  Kanunen bir iş gördürmek gayesi ile vazifeli olan kimseye, gayr-i meşru olarak verilen para vesâir menfaat ve fayda.

• RÜTBE

  Basamak, derece. * Memuriyet derecesi. * Sıra. Mertebe, menzile. * Efkârın sonu. * Merdiven ayağı.

• RÜTBE-İ AKL

  Aklın derecesi.

• RÜTBEŞİNAS

  f. Derece bilir. Rütbe tanır.

• RÜTEB

  (Rütbe. C.) Rütbeler, dereceler.

• RÜTEBÎ

  Rütbeye dair ve rütbelere mensub.

• RÜTEB-İ ASKERİYE

  Askerlik rütbeleri.

• RÜTTE

  Pelteklik, kekemelik.

• RÜTTE'

  Otlayan hayvan.

• RÜTUB

  Sâbit olmak, kaim olmak, devamlılık, süreklilik.

• RÜUS

  (Re's. C.) Re'sler. Başlar. Kafalar.

• RÜÜD

  Genç kadın. Kız.