S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SÜREHA'

  (Sarih. C.) Saf ırklar.

• SÜREYCÎ

  Bir demirci adı. (İyi kılıçları ona nisbet edip "süreycî" derler.)

• SÜREYYA

  Ülker (Pervin) yıldızı. Yedi (veya altı) yıldızlardır ki; ikişer ikişer karşılıklı dururlar ve Ayın geçtiği yerlere yakın görünürler. Gerdanlığa benzemesinden Felekiyâtta "Ikd-ı Süreyya" tabir edilir.

• SÜRFE

  f. Öksürük.

• SÜRH

  Kırmızı, kızıl, ahmer. * Kırmızı mürekkeb.

• SÜRH

  Seri nesne.

• SÜRHA

  Su yolu.

• SÜRH-ÂB

  f. Kırmızı su. * Mc: Kan veya şarap.

• SÜRHÎ

  Kırmızılık, kızıllık.

• SÜRHUB

  Uzun, tavil.

• SÜRİYYE

  (C.: Serâri) Cariye, odalık.

• SÜRM

  (C.: Esrem) Necisin çıktığı yer.

• SÜRM

  Ön dişlerin dökülmesi.

• SÜRMÜLE

  Tilkinin dişisi. * Sırtlanın dişisi. * Bir erkek ismi.

• SÜRPRİZ

  Fr. Beklenilmeyen bir anda meydana gelen ve şaşırtarak insanı sevindiren veya üzen hâdise. Umulmadık şey.

• SÜRR

  Yeni doğmuş çocuğun kesilmiş göbeği.

• SÜRRAK

  (Sârik. C.) Hırsızlar, sârikler.

• SÜRRE

  (C.: Sürer - Sürrât) Göbek.

• SÜRRÎ

  Göbekle alâkalı. Göbeğe ait.

• SÜRRİYYE

  Sahibi tarafından başka yerde oturtulan cariye.

• SÜRSUR

  Âlim ve akıllı kişi.

• SÜRTÜM

  Kap içinde kalan yemek artığı.

• SÜRUB

  Taşraya gitmek.

• SÜRUB

  (Serb. C.) İçyağları. * Çekiştirmeler, azarlamalar.

• SÜR'UB

  Gelincik adı verilen hayvan.

• SÜRUC

  (Serc. C.) Eyerler, at takımları.

• SÜRUD

  f. Terennüm. Şarkı, türkü.

• SÜRUD-İ HEZAR

  Bülbül nağmesi.

• SÜR'UF

  Yumuşak, hafif.

• SÜRUN

  Kalça başı.

• SÜRUR

  (Serir. C.) Tahtlar. Yatacak yerler.

• SÜRUR

  Sevinç. Neş'eli olmak.

• SÜRUŞ

  (C.: Süruşân) f. Melek. * Cebrâil (A.S.)

• SÜRÜ

  Tar: Devşirme suretiyle alınan Hristiyan çocuklarının yüzer, yüzellişer, ikiyüzer veya daha fazla kişilik kafileler halinde sevkedilmeleri. Sürü adı verilen bu kafileler, sürücülerle muhafızların nezareti altında hükümet merkezine sevkedilirlerdi. (O.T.D.S.)

• SÜRYANÎ

  Eski Suriye halkından. Sâmilerin Aramî kolundan ve garb kısmından olan ve bunların dininden olan.

• SÜRYE

  Gece seyri. * Ulaşmak, varmak.

• SÜST

  f. Gevşek, tembel, sölpük.

• SÜSTÎ

  f. Gevşeklik, uyuşukluk, tembellik.

• SÜTA'

  Nezle.

• SÜTAHÎ

  Oturak yeri büyük olan kişi.

• SÜTRE

  Perde. Örtü. Perdelenecek şey. * Namaz kılarken kıble cihetinde duvar ve sâir olmadığından, önden geçenlerin namaza zarar vermemeleri için, ön tarafa dikilen şey. (En az altmış cm. yükseklik)

• SÜTRE-İ BEYZÂ

  Beyaz perde.

• SÜTRE-İ HADRÂ

  Yeşil perde.

• SÜTU'

  Zâhir olmak, görünmek. * Yükselmek, yüksek olmak.

• SÜTUDE

  (C.: Sütudegân) f. Övülmüş, medhedilmiş. * Övülüp medhedilmeğe değer.

• SÜTUH

  f. Yorgun, bezgin. * Sıkıntılı, kederli. * Beceriksiz.

• SÜTUN

  f. Direk, amud, rükün. Silindir biçiminde destek. * Gazete veya kitap sahifelerinde yukarıdan aşağıya olan bölünmüş kısımlardan herbiri. Kolon.

• SÜTUR

  f. Binek ve yük hayvanı.

• SÜTUR

  (Bak: Sutur)

• SÜTUR

  (Sitr. C.) Örtüler. Perdeler.