Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞÜMAR

  f. Hesap, sayı. * Sevgi, muhabbet.

• ŞÜMARENDE

  f. Sayan, hesab eden.

• ŞÜMARİDE

  f. Sayılmış, hesab edilmiş.

• ŞÜMHUT

  Uzun, tavil.

• ŞÜMRUH

  Hurma budağı.

• ŞÜMS

  (C.: Şümus) Vahşi erkek davar. * Bir nevi gerdanlık.

• ŞÜMU'

  (Şem'. C.) Mumlar. * Balmumları.

• ŞÜMUH

  Pek yüksek olmak. * Sedid. Sağlam sed.

• ŞÜMUL

  Kaplamak. İhtivâ etmek. İçine almak. * Hükmü altına almak.

• ŞÜMUS

  (şems. C.) şemsler, güneşler.

• ŞÜMÜRDE

  f. Hesap edilmiş, hesaplanmış, sayılmış.

• ŞÜNAN

  Perâkende, dağılmış.

• ŞÜNHUB(E)

  (C.: Şenâhıb) Dağbaşı.

• ŞÜNŞÜN

  Zeyrek ve akıllı genç yiğit.

• ŞÜNTÜR

  (C.: şenâtir) Parmak.

• ŞÜNUE

  Uzak olmak. Irak olmak.

• ŞÜNZUVE

  (C.: Şenazi) Dağ kenarı.

• ŞÜPÜŞ

  f. Bit.

• ŞÜRABİYE

  f. Bir şeye bakmak için boyun uzatmak.

• ŞÜRB

  İçme. İçilme.

• ŞÜREBE

  Çok içen. Çok içici olan.

• ŞÜREF

  (şerefe ve şürfe. C.) şerefeler.

• ŞÜREFA

  (Şerif. C.) Şerifler. Hazret-i Hüseyin Radıyallahü Anh vasıtasiyle Peygamberimiz (A.S.M.) soyundan gelenler. * Şerefliler. Allah (C.C.) yolunda sabır ve sebat ile devam eden temiz insanlar.

• ŞÜREKA

  (şerik. C.) şerikler, ortaklar.

• ŞÜRR

  Ayıp. * Yayıp döşemek. * Kurutmak için güneşe sermek.

• ŞÜRRUF

  Ters ve balçık taşımada kullanılan ve tezkere denilen âlet.

• ŞÜRSE

  Papuç. Nâlin. Ayakkabı.

• ŞÜRSUF

  (C.: Şerasif) İyeği kemiğinin yumuşak kısmı.

• ŞÜRŞUR

  Yund kuşu dedikleri kuş.

• ŞÜRTA

  (C.: Şurat-Şuratâ) Malı mülkü ile tanınan meşhur bir kimse. * Askerin önünde yürüyüp düşman ile evvel cenk eden taife. Öncü kuvvet.

• ŞÜRU'

  Başlamak. (Bak: şuru')

• ŞÜRUH

  (Şerh. C.) Şerhler, açıklamalar.

• ŞÜRUK

  Tulu' etmek, doğmak.

• ŞÜRUR

  (şerr. C.) şerler. Kötülükler.

• ŞÜRUT

  (Bak: şurut)

• ŞÜS

  f. Akciğer.

• ŞÜST

  f. Yıkama.

• ŞÜSTE

  f. Yıkanmış.

• ŞÜSU'

  Uzak olma. * Ayakkabıya kayış tasma takma.

• ŞÜSUB

  Atın ince ve zayıf olması. * Şiddet.

• ŞÜŞ

  f. Karaciğer.

• ŞÜTUM

  (şetm. C.) Küfürler, sövmeler.

• ŞÜTUM-İ GALİZA

  Galiz ve kaba küfürler.

• ŞÜTÜR

  f. Deve.

• ŞÜTÜR GÜRBE

  f. "Deve ile kedi" : İyilik fenalık; münasebetsiz, karışık; iyi ile kötü.

• ŞÜTÜRBÂN

  f. Deveci. Deve çobanı.

• ŞÜTÜRBÂR

  f. Bir deve yükü kadar olan ağırlık.

• ŞÜTÜRDİL

  f. Deve huylu, kinci, inatçı.

• ŞÜTÜRGÂV

  f. Zürafa.

• ŞÜTÜRLEB

  f. Deve dudaklı. Dudağı deve dudağı gibi sarkık olan kimse.