Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞU'LERİZ

  f. Işıldayan, alev saçan.

• ŞUM

  Hayırsız kişi.

• ŞU'M

  (Şum) f. Uğursuzluk. Meş'um olma. Uğursuz.

• ŞUMA

  f. Siz. (Bak: Şahıs zamiri)

• ŞUR

  f. Tuzlu, kekremsi. * şamata, gürültü.

• ŞURA

  Konuşma yeri, istişare meclisi. Büyüklerin istişare için toplanma yeri. * Meşveret için toplantı. * Meşveret etme.(Eski zamanda değiliz. Eskiden hâkim, bir şahs-ı vâhid idi. O hâkimin müftüsü de, onun gibi münferid bir şahıs olabilirdi. Onun fikrini tashih ve ta'dil ederdi. Şimdi ise, zaman cemaat zamanıdır. Hâkim, ruh-u cemaattan çıkmış az mütehassis, sağırca, metin bir şahs-ı manevîdir ki, şurâlar o ruhu temsil eder. Şöyle bir hâkimin müftüsü de ona mücanis olup, bir şurâ-yı âliye-i ilmiyeden tevellüd eden bir şahs-ı manevî olmak gerektir. Tâ ki sözünü ona işittirebilsin. Dine taalluk eden noktalardan sırat-ı müstakime sevkedebilsin.) Sünühat'tan.(Müslümanların hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyedeki saadetlerinin anahtarı meşveret-i şer'iyyedir. $ Ayet-i Kerimesi, şurayı esas olarak emrediyor. Evet nasılki, nev'-i beşerdeki telâhuk-u efkâr ünvanı altında asırlar ve zamanların tarih vasıtasiyle birbiriyle meşvereti, bütün beşeriyetin terakkiyatı ve fünunun esası olduğu gibi, en büyük kıt'a olan Asya'nın en geri kalmasının bir sebebi o şurâ-yı hakikiyeyi yapmamasıdır.Asya Kıt'asının ve istikbâlinin keşşafı ve miftahı şura'dır. Yâni, nasıl fertler birbiriyle meşveret eder; taifeler, kıt'alar dahi o şurayı yapmaları lazımdır ki, üçyüz belki dörtyüz milyon İslâm'ın ayaklarına konulmuş çeşit çeşit istibdatların kayıtlarını, zincirlerini açacak, dağıtacak meşveret-i şer'iyye ile şehamet ve şefkat-i imâniyeden tevellüd eden hürriyet-i şer'iyyedir ki, o hürriyet-i şer'iyye, âdâb-ı şer'iyye ile süslenip garp medeniyet-i sefihanesindeki seyyiatı atmaktır. İmândan gelen hürriyet-i şer'iyye iki esası emreder: $ $Yani: İman bunu iktiza ediyor ki, tahakküm ve istibdad ile başkasını tezlil etmemek ve zillete düşürmemek.. ve zâlimlere tezellül etmemek.. Allah'a hakiki abd olan, başkalara abd olamaz. Birbirinizi -Allah'tan başka- kendinize Rab yapmayınız. Yani, Allah'ı tanımayan, herşeye, herkese nisbetine göre bir rububiyet tevehhüm eder, başına musallat eder. Evet hürriyet-i şer'iyye Cenab-ı Hakk'ın Rahman, Rahim tecellisiyle bir ihsanıdır ve imanın bir hassasıdır.Eğer denilse: Neden şuraya bu kadar ehemmiyet veriyorsun? Ve beşerin, hususan Asya'nın, hususan İslâmiyet'in hayatı ve terakkisi nasıl o şura ile olabilir?Elcevab: Nur'un Yirmibirinci Lem'a-i İhlâs'ında izah edildiği gibi; haklı şura ihlâs ve tesanüdü netice verdiğinden, üç elif, yüzonbir olduğu gibi, ihlâs ve tesanüd-ü hakiki ile üç adam yüz adam kadar millete fayda verebilir. Ve on adamın hakiki ihlâs ve tesânüd ve meşveretin sırrı ile, bin adam kadar iş gördüklerini çok vukuat-ı tarihiye bize haber veriyor. Madem beşerin ihtiyacâtı hadsiz ve düşmanları nihayetsiz ve kuvveti ve sermayesi pek cüz'î; hususan dinsizlikle canavarlaşmış, tahribatçı, muzır insanların çoğalmasıyla elbette ve elbette, o hadsiz düşmanlara ve o nihayetsiz hâcetlere karşı, imandan gelen nokta-i istinad ve o nokta-i istimdad ile beraber hayat-ı şahsiye-i insaniyesi dayandığı gibi hayat-ı içtimaiyesi de yine imanın hakaikından gelen şura-yı şer'î ile yaşayabilir. O düşmanları durdurur, o hâcetlerin teminine yol açar. H.)

• ŞURA SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 42. suresi olup, "Hâ mim ayn sin kaf" Suresi de denir.

• ŞURAB (ŞURÂBE)

  f. Kirli ve acı su. * Mc: Gözyaşı.

• ŞURA-YI DEVLET

  İdare dâvâlarını veya nizamname (tüzük) hazırlıklarını inceleyip fikrini bildiren resmi daire. Danıştay.

• ŞUR-BAHT

  f. Bahtsız, talihsiz.

• ŞURE

  Heyet.

• ŞURE

  f. Çorak, tuzlu, verimsiz toprak.

• ŞUR-EFGEN

  f. Karma karışık yapan, kargaşalık çıkaran.

• ŞUR-ENGİZ

  f. Gürültü çıkaran, şamata yapan.

• ŞUREZAR

  Çorak yerler, verimsiz araziler.

• ŞURİDE

  f. Perişan, karışık. * Tutkun, âşık, meftun.

• ŞURİDEGÎ

  f. Karışıklık, perişanlık. * Tutkunluk, düşkünlük.

• ŞURİSTAN

  Çorak yerler.

• ŞURİŞ

  f. Karışıklık, kargaşalık.

• ŞURTA

  (Yelkenliye) uygun rüzgâr. * Önde gidip düşmanla savaşan asker. * Polis, jandarma.

• ŞURU'

  Başlama. Mübaşeret etme.

• ŞURUT

  (Şart. C.) Şartlar. Bir şeyde bulunması lâzım gelen esaslar, temeller.

• ŞURUT-U SALÂT

  Namazın şartları.

• ŞUS

  Pak etmek, temizlemek.

• ŞUSY

  Ölünün şişip el ve ayağının sertleşmesi.

• ŞUTBE

  (C.: Şütab) Kılıcın yüzünde yapılan yol.

• ŞUTTAR

  Pazu hareketi.

• ŞUTUR

  Irak, uzak, baid. * Bir memesi birisinden uzun olan koyun. * İki emziği kurumuş olan deve.

• ŞUTUR

  Irak, uzak, baid.

• ŞUTUT

  (şatt. C.) Büyük nehirler.

• ŞUUB

  (şa'b. C.) Cemaatler. Taifeler. Kabileler.

• ŞUUBAT

  (şu'be. C.) Şubeler, kısımlar, bölümler.

• ŞUUN

  (Şe'n. C.) İşler, fiiller. Havadis.

• ŞUUNAT

  Şuunlar. Keyfiyetler, haller. * Emirler. Kasıtlar. Talepler.

• ŞUUN-U SEYYALE

  Akıcı, bir halde durmayan işler.

• ŞUUR

  Anlayış, idrak. Vicdan. Hiss-i zâhirle duymak. * Nefsin mânâya ilk vusul mertebeleridir. (E.T.) * Kendi varlığından haberi olma. * Bir şeyi hoşça tanıma. * İnceliklerini iyice idrak etme. * (Şa'r. C.) Kıllar.

• ŞUURDÂRÂNE

  f. Haberli ve iyice tanıyarak. Kendinden haberi olarak. Bilerek, bilir gibi.(Hayat olmazsa vücud vücud değildir; ademden farkı olmaz. Hayat, ruhun ziyasıdır. Şuur, hayatın nurudur. Madem ki hayat ve şuur bu kadar ehemmiyetlidirler. Ve madem şu âlemde bilmüşahede bir intizam-ı kâmil-i ekmel vardır. Ve şu kâinatta bir itkan-ı muhkem, bir insicâm-ı ahkem görünüyor. Madem şu biçâre, perişan küremiz, sergerdan zeminimiz, bu kadar hadd ü hesâba gelmez zevil-hayat ile, zevil-ervah ile ve zevil-idrak ile dolmuştur. Elbette sâdık bir hads ile ve kat'i bir yakin ile hükmolunur ki; şu kusur-u semâviye ve şu büruc-u sâmiyenin dahi kendilerine münâsib zihayat, zişuur sekeneleri vardır. Balık suda yaşadığı gibi; Güneşin ateşinde dahi, o nurani sekeneler bulunur. Nar nuru yakmaz. Belki ateş, ışığa meded verir... S.) (Bak: Vicdan)

• ŞUVAZ

  Kızgın, ateşli maden. Kızgın ateş. * Susama.

• ŞUVEYY

  Yavaş.

• ŞUY

  f. Koca, eş, zevc.

• ŞUYİDE

  f. Yıkanmış.

• ŞÜBAN

  Çoban.

• ŞÜBANÎ

  Kırmızı yüzlü.

• ŞÜBBAN

  Gençler, delikanlılar.

• ŞÜBBAN-I VATAN

  Vatanın gençleri.

• ŞÜBBUT

  Kalkan balığı.

• ŞÜBEH

  (şübhe C.) şübheler, şekler. şübhe edilenler.

• ŞÜBHE

  (C.: Şübeh - Şübühât) Tereddüd. Bir şeyin doğru olup olmadığına veya var olup olmadığına dair kat'i kanaat ve bilgi sahibi olmamak hâli.

• ŞÜBHE-İ TÂRIK

  Zulmetten gelen şüphe belâsı.

• ŞÜBKE

  (C.: Şübük) Yakınlık. Akrabalık, hısımlık.