T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEBKİT

  Tekdir etmek. Azarlamak. Vurmak. Başa kakmak. * Delil ve bürhanla galip gelip susturmak.

• TEBKİYE

  (Bükâ. dan) Dokunaklı sözler söyleyip ağlatma.

• TEBL

  Fesad etmek, çürütmek.

• TEBLİGAT

  (Tebliğ. C.) Tebliğler. İlânlar. Bildirilen şeyler.

• TEBLİGAT-I RESMİYE

  Resmî tebliğler.

• TEBLİĞ

  Ulaştırmak. Götürmek. * Bildirmek. * Eriştirmek.

• TEBLİĞ-İ ŞERİAT

  Peygamberlere mahsus beş vasıftan birisi olan, Allah'tan (C.C.) aldıkları emir ve kanunları insanlara aynen bildirmeleri.

• TEBLİL

  Islatma. Islatılma.

• TEBLİM

  Çirkin yapmak, çirkinleştirmek.

• TEBLİYE

  Eskitme ve çürütme. köhneleştirme.

• TEBN

  (C.: Etbân) Saman.

• TEBNÎ

  Saman renkli.

• TEBNİYE

  Çok bina yapmak.

• TEBRİC

  Dışarı çıkarmak. * Hâlinden döndürmek.

• TEBRİD

  (Bürudet. den) Soğutma, soğutulma. * Mc: Ara açılma, soğuma.

• TEBRİE

  (Tebriye) Bir kimseyi şüpheden ve zan altından kurtarmak. Temizliğini ve suçsuzluğunu meydana çıkarmak. * Borçtan kurtarmak. * Nezahet, ismet. * Beraet ettirmek.

• TEBRİH

  (C.: Tebârih) İncitmek. Eza vermek.

• TEBRİK

  Bir kimseyi eriştiği bir iyilikten dolayı "Bârekellâh" diye sevincini bildirmek. Mübarekliğini, Cenab-ı Hakk'ın onu muvaffak kıldığını söyleyerek ta'ziz etmek.

• TEBRİK

  Gözlerini dike dike bir yere bakmak. * Günaha girmek. * Uzak bir yere sefer etmek. * Çetinlik, zorluk sebebi ile yorulmak. * Kadının süslenip püslenmesi. * Evi ziynetleyip süslemek.

• TEBRİKÂT

  (Tebrik. C.) Tebrikler. Tebrik etmeler.

• TEBRİYE

  (Bak: Tebrie)

• TEBRİZ

  Dışarı çıkarmak. * Tekebbürlenmek, gururlanmak. * Göstermek, izhâr etmek.

• TEBSİR

  İnsanın gözünü açacak şekilde tarif ve izah etmek ve kalbine basiret vermek.

• TEBŞİR

  Müjdelemek. Hayır haber vermek. Müjdelenmek.

• TEBŞİRÂT

  (Tebşir. C.) Müjdelemeler, müjde vermeler.

• TEBTIE

  (Bati. den) Yavaşlama, ağırlaşma.

• TEBTİK

  Kulak kesmek.

• TEBTİL

  Tamamen hakka yönelmek. * İyice ve tamamiyle kesmek. * Terbiye etmek. * Yemek. (Bak: Tebettül)

• TEBTİT

  Kesmek. * Dağıtmak. * Bitirmek.

• TEBUK

  Hicaz'ın kuzey tarafında Medine-i Münevvere'den Şam'a giden yolun ortasında bir yerdir ve Peygamber Efendimizin son gazvesinin yeri olmakla meşhurdur. Tebuk'te Peygamberimiz tarafından yaptırılan bir duvar bir hurmalık ve bir de çeşme var olduğu rivayet edilir.

• TEBUK GAZVESİ

  Hicretin dokuzuncu senesinde vuku bulmuştur. Şam'da bulunan Rumlar tarafından o civarın halkı, müslümanlara karşı ayaklandırıldığı Peygamberimiz tarafından duyulduğunda, onlara karşı asker hazırlayarak Tebuk'e gitmiş ve oranın ileri gelenleri Peygamberimize gelerek barışa çalışmışlardır. Tebuk'te on gün kadar kaldıktan sonra ne Rumlardan ve ne de müttefikleri olan Araplardan kimse harp için çıkmadığından tekrar Medine-i Münevvere'ye dönülmüştür.

• TEBVİB

  (Bâb. dan) Kısım kısım ayırma. Bablara ayırma.

• TEBVİE

  Bir kadını boş bir evde oturtma.

• TEBYİN

  Belirtme. Açıkça anlatma. * İsbat etme.

• TEBYİZ

  Temizce yazma. Müsveddeden daha iyice bir kâğıda yazma. * Ağartma, beyazlatma.

• TEB-ZEDE

  (C.: Teb-zedegân) f. Sıtmaya tutulmuş.

• TEBZİL

  Delme, yarma. Çok azimle bir şeye girişmek, adamak.

• TEBZİR

  Boş yere malını sarf etmek. * Serpmek. Dağıtmak. * İsraf etmek, lâyık olmayan yere malını sarfetmek.

• TEBZİRÂT

  (Tebzir. C.) İsraflar. * Tohum saçmalar.

• TECA'CU

  Yere düşmek.

• TECADU'

  Husumet etmek, düşmanlık etmek.

• TECAFİ

  Uzak olma. Yerinden bir tarafa ayrılma.

• TECAHÜD

  İnkâr etmek.

• TECAHÜD

  Kuvvetini sarfedip uğraşmak. Çalışmak.

• TECAHÜF

  Darbetmek, vurmak. * Üstün gelmek, galebe etmek.

• TECAHÜL

  Bilmezlikten gelme. Bilmiyor görünme.

• TECAHÜL-İ ÂRİFANE

  Edb: Bildiği bir şeyi bilmiyormuş gibi gösterme. Bilen bir kimsenin, bilmez gibi davranması.

• TECAHÜLKÂR

  f. Bilmezlikten gelen.

• TECAHÜM

  Yüz pörtürmek.

• TECAHÜR

  Aşikâre olmak, açık ve belli olmak.