T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEBERRA

  Uzak durma. Sevmeyip yüz çevirme.

• TEBERRİ

  Alâkasız olma. Sevmeyip yüz çevirme. * Temiz olma.

• TEBERRU'

  Bağış. Bir malın karşılıksız olarak verilmesi. Mecburiyet olmadığı hâlde birisine bir malı vermek. Hayırlı işlerde yardım ve ihsanda bulunmak.

• TEBERRUAN

  Teberru ederek, teberru suretiyle, bağışlayarak.

• TEBERRUÂT

  (Teberru'. C.) Teberrular, bağışlar, bağışlamalar.

• TEBERRUZ

  İktifa etmek, yetinmek.

• TEBERRÜ'

  Pâk ve temiz, halis ve helâl olmak.

• TEBERRÜC

  Açık saçık olmak. * Kadının süslenip yabancılar içinde gezmesi. (Câhiliyet devrinde olduğu gibi)

• TEBERRÜD

  Soğuma, serinleme, soğuk hâle gelme. * Soğuk suya girme.

• TEBERRÜK

  Bir şeyi bereket veya saadet vesilesi sayarak almak veya vermek. Uğur ve bereket saymak. * Hayr-ı İlâhiye hissedâr olmak.

• TEBERRÜKEN

  Uğurlu ve mübarek olarak. Bereket mevzuu ederek.

• TEBERRÜM

  Muztarib olmak, ıztırab ve acı çekmek.

• TEBERRÜR

  Allah rızasına çalışma.

• TEBERRÜZ

  Görünme, meydana çıkma.

• TEBERTUM

  Büyüklük taslama. * Hiddetlenme, öfkelenme, kızma.

• TEBERZİN

  f. Eskiden harp âleti olarak kullanılan ve eyere asılan küçük savaş baltası.

• TEBESSÜL

  Somurtma, surat asma. Yüzünü ekşitme.

• TEBESSÜM

  Gülümseme. Nazikâne ve dişlerini göstermeyerek gülme.

• TEBESSÜMAT

  (Tebessüm. C.) Gülümsemeler, tebessümler.

• TEBESSÜM-KÜNAN

  f. Gülümser tarzda, gülümseyerek.

• TEBESSÜR

  Sivilce çıkma.

• TEBEŞBÜŞ

  Küçükten büyüğe güler yüz gösterme.

• TEBETTÜL

  Halkdan ayrılmak. * Mâsivadan kesilip ihlâs ile Hakka yönelmek ve ubudiyet etmek. * Evlenmekten vaz geçip zâhidlik etmek.

• TEBEVVÜ'

  Makam tutmak.

• TEBEVVÜL

  Bevl etmek. İşemek.

• TEBEYYÜN

  Belli olmak. Sabit olmak. Görünüp anlaşılmak.

• TEBEYYÜT

  Geceleyin yağma etme. * Bir işi gece yapmak.

• TEBEZZUH

  Tekebbürlenmek, gururlanmak.

• TEBEZZUK

  (Büzâk. dan) Tükürme.

• TEBEZZÜL

  Terk-i hıfz etmek; yâni ne olursa sakınmayıp her yerde kullanmak.

• TEBEZZÜL

  Yarılma. Şakk.

• TEBHAL

  (Tebhâle) Dudak kabartısı.

• TEBHİC

  (Behic. den) Güzelleştirme.

• TEBHİH

  Sıcaklığın az olması.

• TEBHİL

  (Bahal ve Buhl. den) Bir kimse için "pinti, hasis" deme.

• TEBHİR

  Buharlaştırma. Buhar hâline getirme. * Tütsüleme.

• TEBHİT

  Ağlatmak.

• TEBİ'

  Yardımcı, yardak. * Sığır yavrusu.

• TEBİA

  Zulümle ve zorla alınmış olan kumaş.

• TE'BİD

  (C.: Te'bidât) (Ebed. den) Ebedileştirme, sonsuzlaştırma.

• TEB'İD

  Uzaklaştırma. Bir yerden bir yere sürme, kovma.

• TE'BİDÂT

  (Te'bid. C.) Ebedileştirmeler, sonsuzlaştırmalar, te'bidler.

• TE'BİL

  Deveyi katarıyla getirmek.

• TE'BİN

  Ölmüş bir kimsenin iyiliklerini hatırlayıp söyleme. * Bir kimseyi yüzüne karşı ayıplama.

• TE'BİR

  (Ağaçları) aşılama, (ağaçlara) aşı yapma.

• TE'BİS

  Horlama. Hakaret.

• TE'BİYE

  Yüksek sesle okumak.

• TEB'İZ

  Bölmek. Bölük bölük etmek. Bir kısma ait etmek.

• TEBK

  Dolu olmak, dolmak.

• TEBKİR

  Acele etmek.