Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ÜMM-ÜD DİMAĞ

  Beyin zarı.

• ÜMM-ÜD DÜNYA

  Dünyanın anası. Mısır.

• ÜMM-ÜL BİLÂD

  Mekke-i Mükerreme.

• ÜMM-ÜL HABÂİS

  Şarap, rakı gibi haram olan içki.

• ÜMM-ÜL KİTAB

  Kitabın anası, esası. Levh-i Mahfuz ve ilm-i İlâhî. (Yâni: Kur'ân, İlm-i İlâhîde, Levh-i Mahfuz'da ezelî ve ebedî olarak mahfuz bulunduğundan Kur'anın aslı ve anası mânasında kullanılan bir tabirdir.) * Kur'an-ı Kerim'in müteşabih olmayan muhkem âyetlerine de kitabın anası, esası mânasında Ümm-ül Kitab denilir. * Fâtiha Suresi. * Diğer bir mânada bütün müsbet ve faydalı kitabların anası ve mercii olarak Kur'an-ı Kerim'e de denir.)

• ÜMM-ÜL KURÂ

  Mekke-i Mükerreme.

• ÜMM-ÜL KUR'AN

  Fâtiha Suresi.

• ÜMM-ÜL VELED

  Huk: Çocuğunun kendi efendisinden olduğunu söyleyen çocuk doğurmuş cariye.

• ÜMM-ÜN NÂFİ'

  Tavuk.

• ÜMM-ÜN NÜCUM

  Gök. Sema.

• ÜMM-ÜT TAÂM

  Buğday.

• ÜMM-ÜT TÂRIK

  Deve kuşu.

• ÜMM-ÜT TARÎK

  Ulu yol. Yüce yol.

• ÜMNİYYE

  Umut, ümid. * Arzu, istek, talep. * Niyet, kuruntu.

• ÜMSÜLE

  Örnek olarak verilen beyit. Misal olarak gösterilen mısra.

• ÜMUMET

  (Ümm. den) Annelik, analık.

• ÜM'UZ

  Keçi veya karaca.

• ÜMÜLDAN

  Taze fidan. Körpe dal. * Genç, güzel. * İnce ve narin vücud.

• ÜNAFİ

  Büyük burunlu kimse.

• ÜNAH

  Süstlük, zayıflık.

• ÜNAN

  İnleme.

• ÜNAS

  Halk. İnsanlar.

• ÜNBUB

  (Ünbube) Kamıştaki boğum arası kısım. * Parmak uçları. * Tüp. İnce boru.

• ÜNBUSE

  Çocukların oyunu.

• ÜNBUŞ

  (Ünbûşe) Bitki kökü. Kökü yerden takımıyla birlikte çıkarılan fidan.

• ÜNCUC

  (C.: Anâcic) Hızlı yürüyen at.

• ÜNCUR

  Şişe kılıfı.

• ÜNF

  (Bak: Unf)

• ÜNKUA

  Yağ biriken yer.

• ÜNMA

  İçi saman veya ot doldurulmuş şey.

• ÜNS

  Alışkanlık, alışma. * Arkadaş. Hemdem.

• ÜNS TUTMAK

  Alışmak, birlikte düşüp kalkmak.

• ÜNSA

  Dişi. Kadın, kız.

• ÜNSA-ÜNS

  Sıkıfıkı konuşma.

• ÜNSÎ

  (Ünsiye) Alışmış, ünsiyet etmiş, sokulgan. * Arkadaş.

• ÜNSİYET

  Alışkanlık, dostluk. Birlikte düşüp kalkmak. Ahbablık.

• ÜNŞUDE

  (Bak: Neşide)

• ÜNŞUTA

  Düğüm, ilmik.

• ÜNUF

  Henüz daha yedirilmemiş olan çayır. * (Enf. C.) Burunlar.

• ÜNUSET

  Dişilik. Müennes oluş.

• ÜNÜN

  Ayağı ve burnu kırmızı, vücudu kara olan bir kuş.

• ÜNVAN

  İsim. Lâkab. Adres. * Önsöz, mukaddeme.

• ÜNVAN-I MÜLÂHAZA

  Bir şeyin hakikatını bir derece düşünebilmek için olan isim, tabir ve vasıta.(Mi'raciyedeki mâceralar, mâlumumuz olan mânalarla, o kudsi ve nezih hakikatları ifade edemiyor. Belki o muhavereler birer ünvan-ı mülâhazadır; birer mirsad-ı tefekkürdür ve ulvi ve derin hakaika birer işarettir ve imanın bir kısım hakaikına birer ihtardır. Ve kabil-i tabir olmayan bazı mânalara birer kinayedir. Yoksa ma'lumumuz olan mânalar ile birer mâcera değil. Biz hayalimiz ile o muhaverelerden o hakikatları alamayız; belki kalbimizle heyecanlı bir zevk-i imanî ve nuranî bir neş'e-i ruhanî alabiliriz. M.)

• ÜNZUHA

  Gurur, kibir, büyüklük.

• ÜRBA

  Belâ, mihnet.

• ÜRBE

  Büklüm. * Düğüm. * Hile.

• ÜRBUN

  Pey akçesi, pey olarak verilen para.

• ÜRCUCE

  Salıncak.

• ÜRCUFE

  (C.: Erâcif) Yalan. Uydurma söz.

• ÜRCUHA

  Salıncak.