Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ÜSTADÎ

  f. Üstadlık, ustalık.

• ÜSTAD-ÜL BEŞER

  Beşerin bütün insanlığın üstadı, hocası, daha bilgili ve ârif. Muhammed Aleyhissalâtü Vesselam.

• ÜSTAH

  f. Edebsiz, hayasız, utanmaz kimse.

• ÜSTAM

  f. Güvenilir, itimad edilir, inanılır, emin. * Gümüş veya altından yapılmış üzengi, at eyeri.

• ÜSTİBAH

  Masura.

• ÜSTUN

  f. Direk. Sütun.

• ÜSTUR

  f. At, katır davar gibi dört ayaklı hayvan.

• ÜSTURE

  Edb: Efsane, uydurma hikâye demek olan "esâtir" kelimesinin müfredidir.

• ÜSTÜHAN

  f. Kemik.

• ÜSTÜHANPÂRE

  Kemik parçası.

• ÜSTÜKUS

  (C.: Üstükusât) Cevher, madde, asıl. * Geometri.

• ÜSTÜMM

  (C.: Esâtim) Deniz suyunun toplandığı yer.

• ÜSTÜMME

  Orta, vasat.

• ÜSTÜRE

  f. Ustura.

• ÜSTÜVANE

  Geo: Silindir. Direk şeklindeki sütun. İçi boş direk şekli.

• ÜSTÜVAR

  f. Kuvvetli, dayanıklı, sağlam, muhkem. * Güvenilir, itimad edilir.

• ÜSTÜVARİ

  f. Sağlam, kuvvetli, emniyetli.

• ÜSUN

  Suyun tad ve renginin değişmesi. * Bir kimse kuyuya girdiğinde buharından veya murdar kokulardan dolayı aklının gitmesi.

• ÜSÜR

  Yara izi. * Kılıcın rengi ve cevheri.

• ÜSVE(T)

  Beraberlik. * Halka reis olmak. * Dert ortağı. Sâdık arkadaş. Manevî tabib. * Nümune ve örnek tutulacak olan insan.

• ÜŞABE

  Irkı, nesebi karışık adam. * Karışık cemaat. * Rüşvet ve hırsızlık gibi yollarla elde edilen kazanç.

• ÜŞBE

  Kurt, böcek.

• ÜŞER

  Dişlerini birbirine sürüp keskinleştirmek.

• ÜŞGULE

  Uğraşılacak iş. Meşguliyet.

• ÜŞGUR

  f. Oklu kirpi.

• ÜŞHUB

  Süt sağılırken çıkan ses.

• ÜŞKUFE

  f. Çiçek.

• ÜŞKUH

  f. Ululuk, büyüklük, şan ü şeref.

• ÜŞKÜFTE

  f. Açılmış çiçek.

• ÜŞKÜR

  Mest içine dikilen astar.

• ÜŞNE

  Yosun.

• ÜŞTÜLÜM

  f. Kavga, gürültü.

• ÜŞTÜLÜMKÂR

  f. Kavgacı, gürültücü.

• ÜŞTÜR

  f. Deve.

• ÜŞTÜRBÂN

  f. Deveci.

• ÜŞTÜRDİL

  f. Kinci, fesatçı, hasedçi.

• ÜŞTÜREK

  f. Dalga. Mevc.

• ÜŞTÜRGAV

  f. Zürafa.

• ÜŞTÜRHU

  f. Deve huylu. Kinci, hased eden.

• ÜŞTÜRMURG

  f. Deve kuşu.

• ÜTAM

  Sidik tutulması. İdrar tutukluğu.

• ÜTRUR

  Subaşı oğlanı.

• ÜVAM

  Susuzluk.

• ÜVERA'

  Ateş ve güneş harareti. * Susuzluk harareti.

• ÜVEYL

  Çığlık, vâveylâ.

• ÜVEYS-EL KARANÎ

  Hz. Ebu Bekir ve Ömer (R.A.) devirlerinde Medine-i Münevvere'de çok hürmet gören ve Tabiînin büyüklerinden olup hadis-i şerif ile medh ü senâsı yapılan büyük bir veli. Peygamberimiz (A.S.M.) zamanında yaşamış ise de vâlidesine çok hürmetinden dolayı Peygamberimizle görüşememiş, fakat ona bütün ruh u canı ile bağlı kalmıştır. Sıffîn Muharebesinde Hz. Ali'nin (R.A.) askerleri arasında şehid düşmüştü. (Hi: 37) Veys diye de anılır.

• ÜVEYSÎ

  (Üveysî tarzı) Veysel Karanî Hazretleri gibi sevdiği ve kendisine bağlı olduğu zatı görmeden ve gaybî olarak olan muhabbet ve bağlılık; ve bu muhabbetle bağlı olduğu zattan manevî feyz almak tarzı.

• ÜYEL

  (C: Eyâyil) Dağ keçisi.

• ÜZANİ

  Kulakları büyük olan adam. (Merkepten kinaye olarak söylenmiştir.)

• ÜZEYR

  (A.S.) Kur'an-ı Kerim'de ismi bulunan büyük zâtlardandır. Peygamber olup olmadığı hakkında ihtilâf vardır.