A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ARZÎ

  Genişliğine ait. Bir yerin enine ait.

• ARZÎN

  (Arz. C.) Arzlar.

• ARZİYAT

  Jeoloji. Dünyanın yaradılışı ile tarih boyunca değişen vaziyetlerini tetkik eden ilim.

• ARZİZ

  f. Kurşun, kalay.

• ARZU

  f. İstek. Dilek. Meyil. Emel. Hahiş.

• ARZU

  Meşhur halk hikâyelerinden olan Arzu ile Kamber hikâyesinin kadın kahramanı.

• ARZU-DÂR

  f. Hevesli, talebli, istekli, arzulu.

• ARZUHAL

  (Arz-ı hâl) Bir iş için bir makam veya resmi daireye bir iş sahibinin verdiği dilekçe. İstida-nâme.

• ARZU-KEŞ

  Yürekten isteyen, isteyici.

• ARZU-MEND

  İstekli.

• ARZU-MENDÎ

  f. Taleb, istek, arzu, heves.

• ARZU-ŞİKESTEN

  f. Arzunun olamaması, yerine gelmemesi. Hayâl kırıklığı, inkisar-ı hayâl.

• ARZU-YU BEKA

  Ebedilik arzusu.

• ARZU-YU HİLÂF

  Muhalefet etme, karşı koyma arzusu.

• AS

  f. Değirmen. (Bak: Asya)

• AS

  Sansar cinsinden siyah kuyruklu, beyaz tüylü kakum denilen bir hayvan, çok kıymetli olan postu için avlanır.

• AS

  Mersin ağacı.

• ASA

  f. Esneme. * Vakar, ciddilik. * Süs, zinet.

• ASA

  f. (Gibi) manasına gelerek birleşik kelimeler yapılır. (Teşbih edatıdır.)

• ASA

  Değnek. Baston, sopa.

• ASA

  Genişlik. Zuhur, meydana çıkma. Büyük kadeh.

• A'SA

  (Asâ. C.) Değnekler, sopalar, bastonlar.

• ASA'

  Yaş olan şey kuruyup katılaşmak.

• ASÂ

  (Fiil veya harftir) Ümid veya korku bildirir. Şek ve yakin manalarına delalet eder; (ola ki, şayet ki, meğer ki, olur, gerektir) manalarına gelir. (Kâde) $ fiiline benzer. Ekseri, (lâkin) (leyte) mânasına temenni için kullanılır. Hitab-ı İlahî kısmında yakîn ve vücubu ifade eder.

• ASAB

  Sinir. Damar.

• ASÂB

  Geyik, gazâl.

• A'SÂB

  (Asab. C.) Sinirler. Damarlar.

• ASABE

  Kuvvet, şiddet. * Bir tek sinir. * Baba tarafından akraba olanlar. * Bir kimseye yardım ve takviye eden akrabası takımı. * Fık: Eshab-ı Feraiz, hisselerini aldıktan sonra geri kalanı, terekeyi alan kimse. (Babası ve evladı olmayan kimseye vâris olan.)

• A'SÂB-I GÛŞ

  Kulak sinirleri, kulaktaki sinirler.

• A'SÂB-I MUHARRİKE

  Hissi, duyguyu vücuttaki haber merkezine bildiren sinirler. Hareket ettirici sinirler.

• ASABİ'

  (Usbu'. C.) Parmaklar.

• ASABÎ

  Sinirli. Öfkeli.

• ASABİYET-İ KAVMİYE

  Vatanperverlik. Menfi milliyetçilik, Asabiyet-i câhiliye, asabiyet-i milliye, asabiyet-i nev'iyye gibi tabirler de aynı mânayı ifâde eder. (Bak: Asabiyet-i Câhiliyye).

• ASABİYYET

  Sinirlilik. Fart-ı gayret. İmân ve İslâmiyeti, kendi akrabasını, vatanını, din veya milliyetini müdâfaa etmek gayreti. Hamiyyet.

• ASABİYYETEN

  Asabi olarak. Sâde kendi milliyetini, soyunu sevmekle.

• ASABİYYET-İ CAHİLİYYE

  İslâmiyetten evvelki câhiliyyet asabiyyeti. Menfi milliyet. Irkçılık, yani, aşırı derecede kendi kavim ve kabilesini koruma ve iltizam gayreti.(Asabiyyet-i cahiliyye, birbirine tesanüd edip yardım eden gaflet, dalâlet, riya ve zulmetten mürekkeb bir mâcundur. Bunun için menfi milliyetçiler, milliyeti mâbud ittihaz ediyorlar. Hamiyyet-i İslâmiyye ise, nur-u imândan in'ikâs edip dalgalanan bir ziyadır. M.N.)

• ASABİYY-ÜL-MİZAC

  Yaradılışça sinirli olan kimse. Yaradılışı itibâriyle asabi, hırçın, öfkeli olan.

• A'SAC

  Saçları alnı üzerine dökülmüş.

• ASAF

  Süleyman Peygamberin (A.S.) veziri. Vezir. * Bir ot ismi.

• ASAFÂNE

  f. Bir vezire yakışır surette ve hâlde.

• ASAFİR

  (Usfur. C.) Serçe kuşları.

• ASAF-REY

  Düşüncesi Asaf'ınki gibi akıllıca olan vezir.

• ASAGİR

  (Asgar. C.) Şeref ve itibar bakımından küçük olanlar. Çok küçük şeyler.

• ASAGİR Ü EKÂBİR

  f. İtibar ve mevkice küçükler ve büyükler.

• ASAH

  (Bak: Esahh)

• ASAHİB

  (Ashab. C.) Sahibler, sahib olanlar. Ashablar.

• ASAİB

  Cemaatler, tayfalar. * Başa sarılan sargılar, nesneler.

• ASAK

  Ucuzluk.

• ASAK

  Darlık. * Hurma budağının yaramazı.

• ASAKİR

  (Asker. C.) Askerler. Erler.