A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AŞKÛ

  f. Tavan; kat, tabaka. * Gökyüzü. Gök.

• AŞNA

  f. Yüzücü. * Yüzme. * Tanıyan, yabancı olmayan. (Bak: Aşina)

• AŞNAB

  f. Yüzen, yüzücü.

• AŞNAGER

  f. Yüzücü. Yüzgeç.

• AŞNAGERÎ

  f. Yüzme, yüzücülük.

• AŞNA-YAN

  (Aşnayî. C.) f. Dostluklar, âşinalıklar, haberdarlıklar.

• AŞ-PEZ

  f. Ahçı, aşçı.

• AŞR

  (Aşir) On. * On adetten birisini almak. On etmek. * Kur'ân-ı Kerim'den on âyet mikdarı kısım.

• AŞRA'

  Muharrem ayının onuncu günü. * On aylık vazife. * On aylık hâmile deve.

• AŞREFE

  Bir cins misvak ağacı.

• AŞR-İ ÂHİR

  Ist: Ramazan ayının son on günü.

• AŞR-İ MİŞAR

  (Bak: Öşr-ü mişar)

• AŞŞ

  Zayıf adam.* Az, kalil. * Kuş yuvası.

• AŞŞAB

  (Aşşeb. den) Nebatları, bitkileri toplayarak ve misallerini kurutarak her biri üzerinde ilmî incelemeler yapan âlim.

• AŞŞAR

  A'şar tahsildarlığı yapmış olan kimse. Öşürcü, ondalıkçı.

• AŞŞE

  Yaprağı uzun ve ince olan hurma ağacı. * Zayıf vücutlu, uzun boylu kadın.

• AŞTÎ

  f. Barışıklık, sulh.

• AŞTÎ-HÛRE

  f. Barış ziyafeti.

• AŞTÎ-PERVER

  f. Barış taraflısı, sulh.

• AŞTÎ-PERVERANE

  f. Barış taraftarına yakışacak şekilde.

• AŞTÎ-SÂZ

  f. Sulhsever, sulh taraftarı. Barışsever, barışçı.

• AŞTÎ-SÂZÎ

  f. Barışseverlik, sulhseverlik.

• AŞU

  Kör olmak. Görmemek. * Mc: Görmemezlikten gelmek.

• AŞÛB

  f. Karıştırıcı, karıştıran mânalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır.

• AŞÛB-ENGİZ

  f. Karışıklığa medar olan, kargaşalığa sebebiyet veren.

• AŞÛB-GÂH

  f. Gürültülü patırtılı yer. Kargaşalık ve karışıklık yeri.

• AŞUG

  f. Bilinmiyen, meçhul, yabancı. * Serseri.

• AŞUM

  Bir ot cinsi.

• AŞURE

  (Aşurâ) Arabi aylardan olan Muharrem ayının onuncu günü. Aynı günde çeşitli hububat ve kuruyemişler katılarak yapılan tatlı.

• AŞÜFTE

  f. Sevgiden kendinden geçen. Çıldırırcasına seven. * İffetsiz kadın.

• AŞÜFTE-DİL

  f. Gönlü perişan olmuş.

• AŞÜFTE-DİMAĞ

  f. Aklı perişan.

• AŞV

  Kasdetmek.

• AŞVA'

  Geceleyin gözü görmeyen kadın veya kız. * Önüne bakmayıp her ne olursa basan deve.

• AŞVE

  Akşam karanlığı. * Akşam yemeği.

• AŞVEZ

  (C.: Aşâviz) Sağlam yer. * Sağlam ve geçirimsiz yerlerde oluşan göl. * Sağlam, kuvvetli deve. * Çok et.

• AŞY

  Akşam yemeği.

• AŞYAN

  Akşam yemeği yiyen kişi.

• AŞYERE

  Dayanmak. Sürçmek.

• AŞZAN

  Ayağı kesilmiş gibi emekleyerek yürümek.

• ATA

  Verme. Bağışlama. Bahşiş. Lütuf. İhsan.

• ATA

  (İtyan. dan) Verdi, veren. Geldi, gelen (mânasına da olur, fiildir).

• ATA

  t. Baba veya ecdaddan olan büyük. Önceden gelen. * Aynı soyun büyüğü.

• ATA ENDER ATA

  Lütuf içinde lütuf, ihsan üzerine ihsan.

• ATAB

  Mahvolma, ölme.

• ATA-BAHŞ

  f. Bahşiş veren.

• ATABEY

  (Atabek) Selçuklular devrinde şehzadelere mürebbilik eden şahıs, lala.

• ATAD

  İşe yarayan âletlerin takımı. * Büyük kadeh. * Hazırlık.

• A'TAF

  (Atf. C.) Meyiller. * Merhametler, şefkatler, lütuflar, ihsanlar.

• A'TAF

  (Atf. dan ) En âtifetli. Pek müşfik, çok merhametli adam. * Boynuzları birbirine eğilmiş koyun. (Müe: Atfâ')