A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ATEŞ-HİRÂM

  f. Süratle yürüyen, hızlı yürüyen.

• ATEŞ-HÎZ

  Ateşliyen, ateş veren.

• ATEŞ-HULK

  f. Sert tabiatlı, huysuz.

• ATEŞÎ

  f. Hararetli, ateşli; dokunaklı. * Ateş renginde. * Hiddetli, öfkeli.

• ATEŞ-İ ÂB-PERVER

  Mc: Hançer, kama, kılınç.

• ATEŞ-İ BAHAR

  Lâle. * Kırmızı renkli gül.

• ATEŞ-İ BESTE

  Hâlis kırmızı renkli altın. * Donmuş ateş.

• ATEŞ-İ HECR

  Firak ateşi, ayrılık acısı.

• ATEŞ-İ RUMÎ

  Eskiden kullanılan bir silâh çeşitidir. Kara ve deniz muharebelerinde yangın çıkartmak için kullanılırdı.

• ATEŞ-İ TER

  Kırmızı şarap.

• ATEŞÎN

  f. Ateşli, canlı, ateşten. * Mc: Şiddetli, hiddetli.

• ATEŞ-KÂR

  f. Külhancı. * Mc: Aceleci, kızgın veya merhametsiz adam.

• ATEŞ-MİZAC

  f. Huysuz, geçimsiz, sert tabiatlı kimse.

• ATEŞ-NÂK

  f. Ateşli.

• ATEŞ-NİSAR

  f. Ateş saçan.* Mc: Çok öfkeli, çok kızgın.

• ATEŞ-NÜMÂ

  f. Ateş gösteren.

• ATEŞ-PÂ

  f. Ateş gibi. * Mc: Atik, çevik.

• ATEŞ-PARE

  f. Ateş parçası. Ateş gibi. * Mc: Çok zeki, çok akıllı. * Durup dinlenmeyen.

• ATEŞ-PAŞ

  f. Ateş saçan.

• ATEŞ-PEREST

  Ateşe tapan. Mecusi, müşrik.

• ATEŞ-RENG

  f. Ateş renginde, kızıl renkli.

• ATEŞ-SUHAN

  f. Dokunaklı, kalb kıracak şekilde ağır söz söyliyen.

• ATEŞ-ZEBÂN

  f. Ateş dilli. Çok dokunaklı söz veya şiir söyleyen.

• ATEŞ-ZEDE

  f. Yakılmış, yakılan.

• ATEŞ-ZEN

  f. Ateş yakmak için kullanılan alet, çakmak.

• ATF

  Bağlama. Bağ. Ekleme. * Meyletme. * Şefkat. Sevgi. * Eğilme. * İkiye bükme. İki kat eyleme. * Çevirme. * Geri döndürme.* Bir kimse üzerine tekrar hamle eylemek. * Gr: Bir kelimeyi diğer bir kelimeye harf-i atıf vasıtasiyle ilhak eylemek. (Bak: Harf-i atıf)

• ATFEN

  Birisinin adına. Birisine yükleyerek.

• ATFETMEK

  Meyletmek. Sevgi beslemek. * Gr: Mânâyı birbirine bağlamak.

• ATF-I BEYAN

  Mâkablini yâni mâtufun aleyhin mefhumunu izah ve te'kid için atfolunan tâbir. Meselâ: "Meseleyi izâh ve teşrih eyledi" cümlesindeki "ve" gibi.

• ATF-I NİGÂH

  Bakma, göz atma.

• ATF-I TEFSİR

  Bir mânada olup mücerred tasdik ve te'kid için "ve" ile müteradifine (aynı mânadaki kelimeye) atfolunan kelime. Meselâ: "İhsan ve kerem, hüzün ve keder" ifadesindeki "ve" ler gibi. Diğer bir ifade ile: Aynı olan ayrı iki kelimenin birlikte kullanılması. ("deli divâne"de olduğu gibi.)

• ATHAL

  Kül renginde.

• ATHAR

  Daha tâhir. En temiz.

• ATHAR

  (Tâhir. C.) Kadınların aybaşı ve doğumdan çıktıkları zamanlar.

• ATIFET

  Koruma, sevgi, Acıma. Şefkat. Esirgeme. * Hüsn-ü zan. Karşılıksız sevgi.

• ATIFET-KÂR

  f. Esirgeyip muhafaza eden, gözetip koruyan.

• ATIM

  t. Ateşli silahların boşaltılması, atılması. * Kurşun menzili, kurşunun gidebildiği, yetiştiği mesâfe. * Silahın bir defa atılması için lâzım gelen barut vesaire.

• ATIR

  (Itr. dan) Güzel kokulu, ıtırlı. * Kokuları seven kimse.

• ATIS

  Şafak. * Aksıran.

• ATİ

  İnatçı, muannid. Kalın kafalı.

• ATİ

  Önde. Aşağıda. Sonra. Vâki olan. Gelecek zaman.

• ATİ(YE)

  (Utv. dan) İsyan eden, kafa tutan. Asi. Sert başlı, serkeş.

• ATİD

  Tedarik olunmuş. Hazır ve müheyya. * Günah ve sevabları yazan melek.

• ATİDE

  Elbise sandığı.

• ATİH(E)

  İsyan eden, kafa tutan, âsi olan.

• ATİK

  Berrak, saf, temiz, karışmamış, değerli.

• ATİK

  Çabuk davranan, çevik.

• ATİK

  (Atika) Esaretten serbest bırakılmış olan. * Soyu temiz. Necib. * Genç kız. * Kadim. İhtiyar. * Yavru kuş. * Eski. * Hz. Ebû Bekir'in (R.A.) bir nâmı.

• ATİK

  (C.: Avâtik) Sırtın üst kısmı. Omuz ile boyun arası. * Eski şarap.

• ATİK

  Sâfi nesne, saf olan şey.