A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ATÛB

  İnatçı, muannid.

• ATÛD

  (C: Atedân) Bir yaşında ve iyi beslenmiş oğlak.

• ATÛF

  Çok acıyan, pek merhametli.

• ATÛFET

  Şefkat. Çok merhametli oluş.

• ATÛH

  Mâtuh. Bunak. Şuurunu kaybetmiş ihtiyar.

• ATÛM

  Akşam vaktinin dışında sütünü vermeyen deve.

• ATÛM

  Su kaplumbağası.

• ATÛS

  Enfiye, aksırtıcı şey.

• ATV

  El ile alıp yiyip içmek.

• ATVAD

  (Tavd. C.) Dağlar.

• ATVAK

  (Tavk. C.) Tasmalar. Gerdanlıklar, boyuna takılan mücevherler. * Tâkatler, kuvvetler. * Boyundaki halka çizgiler.

• ATVEL

  (Tavil. den) Çok uzun.

• ATYAN

  (Tîn. C.) Çamurlar, balçıklar.

• ATYEB

  Pek güzel. Daha güzel.

• ATYEB-İ ME'KÜLÂT

  Yiyeceklerin en güzeli. En güzel yiyecekler.

• ATYER

  Çabuk uçan. Derhal kaybolan.

• ATYEŞ

  Gayet tez uçar bir kuş.

• AVA'

  Alçak kimse. * Menazil-i kamerden bir menzildir ve beş yıldızlıdır.

• AVABİS

  Müdhiş, çetin günler. * Yüzü abûs kimseler.

• AVACİM

  Dişler.

• AVAD

  Ud çalan kimse.

• AVADANCI

  Tar: Osmanlı sarayında bir hademe sınıfı.

• AVADİ

  (Adiye. C.) Zulmedenler, zâlimler.

• AVAH

  Eyvah, yazık! gibi teessüf ifâdeleri. * Rızık, kısmet, nasib. (Bak: Evvâh)

• AVAİD

  (Âide. C.) İratlar, gelirler. Aidat. * Tahsisât.

• AVAİK

  (Âika. C.) Mânialar. Engeller. Müşküller. * Nuh (A.S.) Kavminin sonradan taptıkları bir put ismi.

• A'VAK

  (Avk. C.) Mani olmalar. Alıkoymalar, durdurmalar. Vazgeçirmeler.

• AVAKIB

  (Akibet. C.) Encamlar. Akibetler. Sonlar.

• AVAKIB-I AHVÂL

  Durumların neticesi, hâllerin sonu.

• AVAKIB-I UMUR

  İşlerin neticesi.

• AVAKIR

  (Akıra. C.) Fakirler, yoksullar. * Kısırlar, verimsiz olanlar. * Kudurmuş olanlar.

• AVAL

  Sersemlik derecesinde saf olma, bönlük.

• AVAL

  Fr: Bir ticaret senedine yazılan kefillik. Böyle bir kefalete girişen kimse.

• AVALÎ

  Büyük ve sayılı kimseler. Büyükler. Yüceler. * Medine etrafındaki semtler.

• AVALİM

  (Âlem. C.) Âlemler. Cihanlar.

• AVAM

  Halktan ilmi irfanı kıt olan kimse. Okuyup yazması az olan. Fakirler sınıfından. * Tas : Hakikata tam erememiş, tevhidin derin hakikatlarından haberi olmayan. * Halkın ekseriyeti.

• A'VAM

  Yıllar. Seneler.

• AVAM-FİRİB

  f. Halkın hoşuna gidecek tarzda hareket eden, halkı avlıyan, demagog.

• AVAMİL

  (Amil. C.) Sebepler. * Ayaklar. * Valiler. Hâkimler. * Gr: Arabçada kelime sonlarının okunuşuna te'sir eden hususları öğreten ilim ve ona dâir kitab. * Birgivi Hazretlerinin "Nahiv" ilmine dâir olan kitabının ismi.

• AVAM-PERESTANE

  f. Avam kimselere yakışır şekilde. * Şiddetli halk taraftarı olan birine yakışır sûrette.

• AVAM-PESEND

  f. Halk tarafından beğenilecek olan şey.

• AVAN

  Anlar. Zamanlar. Vakitler.

• AVAN

  (C.: Uven) Her şeyin orta yaşlısı. * (C.: Avine-Avân) Esir. * Yardımcı, nâsır.

• A'VAN

  Yardımcılar. Etbâlar.

• AVANE

  Uzun hurma ağacı.

• AVAN-I TEKÂMÜL

  Tekâmül, olgunlaşma ve terakki zamanları.

• AVANİ

  Kapkacak, yemek takımları. * "Beni koru, hıfzeyle" meâlinde dua.

• AVANS

  Fr. İlerideki bir alacağa mahsuben önceden verilen para.

• AVAR

  Ayıp, kusur, eksiklik. Fesad.

• AVARE

  f. Başıboş, serseri, boş gezen. İşsiz güçsüz.