A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AVAREGÎ

  f. Avarelik, serserilik, işsiz güçsüzlük, aylaklık.

• AVARESER

  f. Başıboş.

• AVARIZ

  Arızalar. Sonradan olan noksanlıklar. * Girinti çıkıntı, noksanlık. * Mânialar. Engeller. * Fevkalâde hallerde ve bilhassa harp sebebi ile geçici olarak alınan vergi.

• AVARIZ-I DİVANİYE

  Tanzimat-ı Hayriye'den önce geçerli olan kanunlara göre alınan vergiler.

• AVARIZ-I MÜKTESEBE

  Cehil, sarhoşluk, hezel, sefeh, hata, ikrah gibi insanın ibtidâen dahli bulunan şeyler.

• AVARIZ-I SEMAVİYE

  Delilik, küçüklük, bunaklık, ölüm gibi kesbî ve ihtiyarî olmaksızın insana ârız olan şeyler.

• AVARÎ

  (Ariyyet. C.) Ödünç verilen şeyler.

• AVARİF

  Mârifetler. * Arifler. İşten anlar olanlar. * Güzel ahlâk.

• AVASIF

  (Asıta. C.) Sert ve kuvvetli rüzgârlar. Fırtınalar.

• AVASIM

  (Asıme. C.) Temiz, ismetli kimseler. * Hudut şehirleri.

• AVATIF

  (Atıfet. C.) Atıfetler. Hediyeler. İhsanlar.

• AVATIK

  (Atık. C.) Yaşlılar. * Genç kızlar. * Hür ve serbest olanlar. * Yavru kuşlar.

• AV'AVE

  Havlama, köpeğin havlaması. * Mc: Hezeyan, saçma sapan konuşma.

• AVAZ

  Nefret. İkrah. Bir şeyi kerahetle yapma. Kerahet.

• A'VAZ

  Karşılıklar. Bedeller. (Bak: İvâz)

• AVAZE

  f. Nam, şöhret, ün. Yüksek ses.

• AVAZİL

  (Âzil. C.) Başa kakıcı kimseler.

• AVCA

  (Müe.) Eğri. Şaşı. * Yay. Kavs. * Arık, zayıf deve.

• AVD

  Dönme, geri gelme. Aleyhine veya lehine dönme.

• AVDET

  Dönüş, geri gelme, dönme. Rücu'.

• AVDETÎ

  Dönme. * Aslına, Müslümanlığa dönen.

• A'VEC

  Eğri büğrü.

• A'VED

  Ençok faydalı.

• AVEMEN

  Deve veya at gidişi. * Yüzme.

• AVEN

  Çok sâkin, en sâkin.

• AVEND

  f. Sicim, ip.* Senet, delil. * Kapkacak. * Taht, yüksek mertebe. * Satranç oyunu. * Evvel, önce, ilk.

• AVENE

  Beraber olanlar. Yardım edenler.* Taraftarlar.

• AVENGÂN

  f. Asılı, sarkık. * Çengel. * Çivi.

• AVER

  f. Averden "getirmek" fiilinin emir köküdür, kelime sonuna getirilerek; yapan, eden, olan, veren, götüren gibi manalara sebeb olur.

• A'VER

  Tek gözlü. Bir gözü kör. Yek-çeşm.(Âhirzamanda gelecek Süfyan adındaki bir zâlimden "Aver" diye rivayetlerde bahsedilmesi, sadece dünyayı görecek bir gözü olduğu ve âhireti görecek imân gözünün olmadığından kinayedir.)

• AVERD

  f. Harp, muhârebe, savaş, cenk.

• AVERDE

  f. Getirilmiş nakl olunmuş.

• AVERD-GÂH

  f. Muharebe meydanı, savaş alanı.

• AVERDİDE

  f. Saldırılmış, hücum edilmiş.

• AVEZ

  Fakirlik, yoksulluk. Sıkıntı.

• A'VEZ

  Mânâsı anlaşılmayan şey. * Anlaşılması zor olan şiir.

• AVHAK

  Uzun nesne. * Kara karga. * Büyük kara deve.

• AVHEC

  Yılan. * Uzun boyunlu. * Dişi deve.

• AVİ

  Uluyan. Hırlayan.

• AVİHTE

  f. Asılmış şey, asılı nesne.

• AVİJE

  f. Has, hâlis, hakiki, temiz.

• AVİJGAN

  f. Mahremler, yakınlar. * Güzeller, gençler.

• AVİL

  Yüksek sesle ağlama. Acınma. Feryâd. * Meyletme.

• AVİND

  f. İlk, evvel, önce.

• AVİNE

  (Evân. C.) Vakitler, zamanlar, anlar. Devirler.

• AVİNETEN

  Ara sıra, tesadüfen.

• AVİŞE(N)

  f. Kekik otu. * Sarılma, sıyırarak çıkma. Saldırma.

• AVİZ

  f. Asılan, asılı bulunan.

• AVİZE

  f. Lamba, fener, gaz veya mumları havi olarak tavana asılan maden veya billurdan süs eşyası.

• AVİZE-İ GÛŞ

  Küpe.