A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ADLİYE

  Mahkeme. Muhakeme işleriyle uğraşan daire. (Adliyede, adalet hakikatı ve müracaat eden herkesin hukukunu bilâ-tefrik muhafazaya, sırf hak namına çalışmak vazifesi hükmettiğine binaendir ki; İmam-ı Ali (RA), hilafeti zamanında bir yahudi ile beraber mahkemede oturup, muhakeme olmuşlar. Ş.)

• ADL-PENAH

  Adâletin barındığı yer, adâlete sığınan kimse.

• ADM

  (C: İdâm) Yay tutamağı. * Deve kuyruğu. * Saban eğiği ki, ucunda demiri vardır. * Harman savurdukları yaba.

• ADM

  Gazap etmek, öfkelenmek.

• ADMER

  Arslan. * Şedit, şiddetli. * Belâ. * Çirkin yüzlü şişman kadın.

• ADN

  Vatan tutmak ve mukim olmak. * Cennette bir makam adı. (Bak: Cennet)

• ADRAHŞ

  f. Yıldırım. * Gökgürültüsü. * Şimşek.

• ADRAS

  (Dırs. C.) Arka dişler, dişler.

• ADREFUT

  Kelerden büyük bir hayvan.

• ADRENALİN

  Fr. Tıb: Böbrek üstü salgısından çıkarılan bir hormon. Sentetik olarak da yapılır. Damar daraltmak ve kanamayı önlemekte kullanılır.

• ADRENG

  Fr. Keder, mihnet, sıkıntı.

• ADRET

  Kaşları olmayan kimse.

• ADUB

  Yardımcı.

• ADUD

  Zalim. Iztırab veren. Hunhar. * Bir lokma. * Isırıcı köpek veya at. * Yavuz kişi. * Dar ve derin olan kuyu. (Bak: Adîd)

• ADUD

  Pazı. Kolun omuzdan dirseğe kadar olan kısmı. * Mc: Yardımcı. İstinadgâh.

• ADUDE

  Yumuşaklık. Tazelik.

• ADUDÎ

  Pazı kemiği ile ilgili.

• ADULÎ

  Gemici, mellah.

• ADÜVV

  Düşman, hasım.

• ADÜVV-İ CÂN

  Can düşmanı.

• ADÜVV-İ KADİM

  Eski düşman.

• ADÜVV-ÜD DİN

  Din düşmanı.(Hem küfranınızla öyle bir Mâlik-i Zülcelâl'in memleketinde isyan ediyorsunuz ki, ibâdından ve cünudundan öyleleri var ki, değil sizin gibi küçücük âciz mahlukları, belki farz-ı muhal olarak dağ ve arz büyüklüğünde birer adüvv-ü kâfir olsaydınız arz ve dağ büyüklüğünde yıldızları, ateşli demirleri, şuvazlı nühasları size atabilirler, sizi dağıtırlar. Hem öyle bir kanunu kırıyorsunuz ki, o kanun ile öyleler bağlıdır, eğer lüzum olsa arzınızı yüzünüze çarpar, gülleler gibi küreniz misillü yıldızları üstünüze yağdırabilirler. S.)

• ADV

  Yelmek. Seğirtmek. * Hazırlamak.

• ADVA

  Hastalık başkasına bulaşmak.

• ADVAN

  Çok koşan kimse.

• ADYA'

  Boynuzu ufak koyun. * Nebiyyi Zişân Aleyhisselam Efendimizin devesinin adı.

• ADYE

  Koğuculuk, dedikoduculuk. * Yalan söylemek. * Sövmek.

• AFA'

  Eşek sıpası.

• AFAF

  (Afâfet) Temiz olma. Masumiyet. Günahsızlık.

• AF'AF

  Devedikeni ağacının yemişi.

• AFAİF

  Namus, ırz ve iffet sahibi, şerefli kadınlar.

• AFAK

  Ufuklar. Yerle göğün birleştiği gibi görünen uzak dâire. * Etraf. Cihetler. * Mc: Görüş ve dönüş sınırları. (Zıddı: Enfüs'dür.)

• AFAKGİR

  Ufukları tutmuş, âleme yayılmış, şâyi, çok meşhur.

• AFAKÎ

  Kâinat ve içindeki hâdiselere âid. Nefsin haricindeki âleme dair. * Kıymetsiz sözler ve meseleler. (Enfüsinin zıddı.) (Objektif)

• AFAR

  Arap diyarında çok olan bir yeşil ağaç. * Hurma ağacını islah etmek. * Katıksız ekmek yemek.

• AFARET

  İfritçe, şeytanî, kötü niyet.

• AFARİT

  (İfrit. C) Şeytanlar. İfritler.

• AFAROZ

  (Bak: Aforoz)

• AFAT

  Afetler. (Bak: Afet)

• AFAT-I SEMAVİYE

  Semavi âfetler. Allah tarafından insanları ikaz ve ceza için verilen belâ ve musibetler.

• AFAZÎ

  Fr. Tıb: Organlarda bir işleme bozukluğu olmadığı halde, fikri kelime ile anlatamamak hâli.

• AFEN

  Çürüme, pörsüme. Yemeğin kokması. (Bak: Ufunet)

• AFEND

  f. Harp. Kavga.

• AFER

  Toprak. Yer. Arz. * Ekin suladıkları vaktin evveli.

• A'FER

  Pek beyaz. * Beyazı kırmızılığına galip olan geyik.

• AFERCA

  Yaramaz huylu.

• AFERİDE

  (C: Aferidegân) f. Yaratılmış, mahluk.

• AFERİN

  f. Beğenmek, alkış, yaşa, varol. * Yaratan, yaratıcı.

• AFERİN-HÂN

  f. "Aferin" diyen.

• AFERNA'

  Arslan. * Kuvvetli deve.