A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AFES

  Burun eğriliği.

• A'FES

  Çıplak, uryân.

• AFET

  Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. * Mc: Son derece güzel.

• A'FET

  En güç sey. * Pek akılsız. * Peltek konuşan. Kekeleyen.

• AFETZEDE

  (C: Afetzedegân) f. Bir musibete, bir belâya ve bilhassa yangın, zelzele gibi bir felâkete uğramış.

• AFETZEDEGÂN

  (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar.

• AFF

  İffet, namus. İffetli olmak. Nefsini haramdan men'etmek.

• AFGAN

  Afganistan. Afgan krallığı, Afganistan milleti.

• AFÎ

  Silen, silinmiş. Affeden, bağışlayan. * Affedilmiş, bağışlanmış. * Yalvaran. * Uzun saçlı. * Tencere altında artaya kalan.

• AFİF

  Temiz. Güzel. Nezih. İffetli ve namuslu olan. Haramdan sakınan. * Müstakim.

• AFİFÂNE

  f. İffetlice. Temiz olarak. Nazif olarak.

• AFİK

  Yalancı, iftiracı.

• AFİK

  Çok aptal.

• AFİL

  Uful eden. Gurub eden. Batan. * Görünmez olan. Kaybolan. * Fâni, geçici.

• AFİLÛN (AFİLÎN)

  (Afil. C.) Gelip geçici, fâni olanlar. * Gözden kaybolup gidenler. Uful edenler.

• AFİN

  Affedenler.

• AFİNİTE

  (Affinite) (Bak: Aşk-ı kimyevi)

• AFİR

  Güneşte kum üstünde kurutulan et.

• AFİR

  Çok kötü niyetli.

• AFİRE

  Komşusuna bir şey vermeyen kadın.

• AFİŞ

  Fr. Duvar ilânı.

• AFİTAB

  f. Güneş. * Mc: Pek güzel. * Çok güzel yüz.

• AFİTÂBÎ

  Güneşe âit. * Güzelliğe dâir.

• AFİTE

  Dişi koyun. Koyun güdücü kız.

• AFİYET

  Sağlık, selâmet, sıhhatli olmak.

• AFK

  Akılsız olmak. Sözünü tam söylememek.

• AFK

  Rücu etmek, dönmek. * Kaybolmak.

• AFLAK

  Çok gevşek şey.

• AFOROZ

  R. Papa tarafından bir Hıristiyanın kiliseden çıkarılması, dinden hariç addolunması.

• AFRA'

  Beyazı kızıllığına galip olan geyik. * Ayın onüçüncü gecesi.

• AFRAZE

  f. Nur. Aydınlık, ışık. * Kandil fitili.

• AFREYE

  Horoz ibiği. İnsanın ense saçı. * Davarın alın saçı.

• AFRUŞE

  f. Un helvası.

• AFS

  Hapsetmek. * Deve sürmek. * Arkasına ayağıyla vurmak.

• AFSA

  Boynuzu ardına kayık koyun.

• AFSUN

  (Efsun) f. Büyü, sihir, tılsım. (Büyücülük yapmak ve büyücülere uymak, Müslümanlıkta yasak ve günahtır.)

• AFŞAR

  Avşar kabilesini meydana getiren Türkmenlerin adı.

• AFŞELİL

  Sırtlan dedikleri canavar. * Yaşlı, eti ve derisi sarkmış kuru kadın.

• AFT

  Pelteklikten sözü zorlukla söylemek. Kekemelik.

• AFTAB

  f. Güneş. * Pek güzel şahıs. * Çok parlak çehre.

• AFTABE

  f. İbrik. Su kabı.

• AFTÂB-GERDAN

  f. Güneşten korunmak üzere başa giyilen şey. * Avcı kulübesi.

• AFTAB-GERDEK

  f. Kaya keleri. * Ayçiçeği.

• AFTAB-GERDİŞ

  f. Yer yüzü. * Kaya keleri. * Devamlı güneş gören yer.

• AFTAB-GİR

  f. Güneşlik, şemsiye. * Güneş gören yer.

• AFTÂB-I KUREYŞ

  Hz. Muhammed (S.A.V.) Efendimiz.

• AFTABÎ

  f. Güneşlik, şemsiye, tente. * Güneşe ait, güneşle ilgili.

• AFTAB-PEREST

  f. Nilüfer çiçeği. * Güneşe tapan kimse. * Ayçiçeği.

• AFTAB-RU

  f. Güneş yüzlü, yüzü güneş gibi parlak (güzel). * Sevimli, dilber. * Güneşe karşı olan (yer).

• AFUR

  Belâ kasırgası.