A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AGMAZ-UL AYN

  (Egmaz-ul ayn) Gözü kapalı kimse. Çok müsamahakâr. Gafil.

• AGNA

  (Gani. den) Çok gani. En zengin.

• AGNAM

  (Ganem. C.) Koyunlar, keçiler. * Hayvanlardan alınan vergi anlamında kullanılan bir tabirdir.

• AGNİYA

  (Gani. C.) Zenginler, ganiler.

• AGNİYE

  (Bak: Ugniye)

• AGNOSTİK

  fels. Agnostisizm görüşünü benimseyen.

• AGNOSTİSİZM

  fels. Gerçeğin, mutlak hakikatın bilinemez olduğunu; insanın gerçeği, tam uygun bilgiyi elde edecek yaradılışta olmadığını kabul eden felsefe görüşü.

• AGRA

  Çok sevimli, yakışıklı.

• AGRAFİ

  yun. Yazma kabiliyetinin kaybedilmesi.

• AGRANDİSMAN

  Fr. Büyütme (Fotoğrafçılıkta kullanılır.)

• AGRAR

  (Gırr. C.) Tecrübesizler. Acemiler. Kolay aldananlar.

• AGRAS

  (Gars. C.) Taze fidanlar, yeni dikilmiş ağaçlar.

• AGRAZ

  (Garaz. C.) Garazlar. Fiil yapılırken gözetilen gayeler. Kasden ve bilerek yapılan kötülükler.

• AGREB

  (Garib. den) En garib, çok tuhaf.

• AGREB-ÜL GARÂİB

  Şaşılacak şeylerin en garibi.

• AGREL

  (C. Gurl) Sünnet olmamış kişi.

• AGSAN

  (Gusn. C.) Dallar, ağacın dalları. * Mc: Mânanın kısımları.

• AGSEM

  Beyazı siyahından daha fazla olan saç.

• AGSER

  Boz ve esmer renkli, çok tüylü abâ, kilim. * Kurbağa yosunu. * Karabatak kuşu. * Aşağılık ve âdi (adam).

• AGŞA

  Baygın adam. * Vücudu siyah yüzü beyaz olan hayvan.

• AGŞİYE

  (Gışa. C.) Perdeler, örtüler. * Zarflar, mahfazalar.

• AGTAŞ

  Karanlık. * Zayıf gözlü.

• AGTEM

  Sözü tutkunarak söyleyen. Kekeme.

• AGTİYE

  (Gıtâ. C.) Perdeler.

• AGU

  Zehir, sem.

• AGUL

  f. Hiddetlenerek göz ucuyla bakma.

• AGUN

  f. Baş aşağı, ters. * Uğursuz.

• AGUNDE

  f. Hallaç elinden geçmiş pamuk, atılmış pamuk.

• AGUŞ

  f. Kucak. * Sığınılan yer.

• AGÜS

  f. Taşcıların oymacılıkta kullandıkları demir kalem.

• AGVA

  Dalâlete en fazla sapan, giden. Sapık.

• AGVAR

  (Gar. C.) Mağaralar.

• AGVAS

  (Gavs. C.) Yardım istemek için bağırmalar. İmdat istemeler.

• AGYAR

  Yabancılar. Başkaları. * Rakipler. (Bak: Gayr)

• AGYAZ

  (Gayze. C.) Ağaçlıklar, meşelikler.

• AGYED

  Uykucu, tenbel. * Esmer vücutlu. * Nazik derili.

• AGYER

  (Gayret. den) Çok gayretli adam.

• AGZA

  (Gazâ. C.) Düşmanlarla savaşlar, muharebeler.

• AGZEL

  (C.: Uzelân-Uzul) Eğri kuyruklu at.* Silahsız kimse. * Yağmursuz bulut.

• AGZİYE

  (Gıdâ. C.) Yenilip içilecek şeyler. Gıdalar, besin maddeleri.

• AĞA YERİ

  Topkapı sarayında hazine kethüdasının oturduğu yer.

• AĞDA

  Bir kapta karıştırılıp pişirilerek koyulaşmış ve lüzucet kazanmış her nevi şeker vesaire.

• AĞIL (AĞL)

  Koyun, keçi vesair hayvanlara mahsus üstü açık, etrafı çit veya çalı çırpı ile çevrilmiş yer, mandıra.

• AĞIT

  Mersiye. Ölen kimse için söylenen ve onu öven ve üzüntüyü anlatan şiir. Ölen için ağlama. (Müslümanlıkta ölenin arkasından aşırı ağlayıp dövünme iyi değildir.)

• AĞTABAKA

  Tıb: Görme sinirlerinin göz yuvarlağı içinde dağılmasından meydana gelen zar.

• AH

  Kardeş, birader. * Dost.

• AH

  Maddi veya mânevi bir acı hissolundukta kullanılır. * Nedamet, pişmanlık ve teessüf beyan eder. * Birine acındığına, keder ve esef edildiğine delalet eder. Meselâ : Ah! Evladım! gibi.

• AH

  f. Aferin, bravo! manasına kullanılır.

• AH U ENİN

  Ah deyip inlemek, ağlamak. Ah u fizâr da aynı mânayı ifâde eder.

• AHABİR

  (Ahbâr. C.) Hikâyeler. * Rivayetler.