B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BEGAYE

  Talep etmek, istemek.

• BEGAYET

  f. Son derece. Pek ziyâde.

• BEGEND

  f. Yuva. * Kümes, folluk.

• BEGNEK

  f. Kuyruğu kesik hayvan.

• BEGONYA

  Fr. Etli ve güzel renkli yaprakları olan bir süs bitkisi.

• BEGTER

  f. Eskiden kullanılan zırhlı elbise.

• BE-GÜN

  f. (Bak: Bikün tevbe)

• BEHA

  (Bak: Bahâ)

• BEHA

  Gökçek olmak, şirin ve lâtif olmak.

• BEHACET

  Güzellik. Güzel yüzlü olma.

• BEHAK

  İnsanın derisinde pul pul beyazlık ve alaca bir renk peyda eden bir çeşik hastalık.

• BEHAMİN

  f. Bahar mevsimi.

• BEHANET

  Nefesi iyi ve lâtif olan kadın.

• BEHAS

  Susama.

• BEHATT

  Sütlaç, süt lapası.

• BEHBEHAN

  Papağan, tûti kuşu.

• BEHBEHÎ

  Etli ve gövdeli, kişi. Bahadır, yiğit, kahraman.

• BEHBUD

  f. Sağlık, sıhhat, sağlamlık, iyilik.

• BEHC

  Her zaman neşeli olma. Birisini şâd ve mesrur etme, sevindirme. * Güzellik, hüsn.

• BEHCET

  Sevinç. Güleryüzlülük. Güzellik, şirinlik.

• BEHDEL

  Sırtlan yavrusu. * Erkeğin memelerinin büyük olması.

• BE-HEM

  f. Hep. Beraber. Toplu. Bir yerde. Hep bir yere. (Bak: Bâhem)

• BEHEM-BER-ÂMEDEN

  f. Toplanmak, cem olmak, birikme. * Mc: Kızmak, sinirlenmek, asabileşmek, müteessir olmak. ("Behemâmeden" de denir.)

• BEHEMEHAL

  f. İster istemez. Mutlaka. Her halde.

• BEHEMZEDE

  f. Topluluğu dağıtmış, cemiyeti bozmuş.

• BEHER

  f. Her, her bir, herbirisine.

• BEHER-HAL

  f. Mutlaka, her hâlde.

• BEHET

  f. Sütlaç. Süt lapası. * Pirinç unu ile pişirilen ve Me'muniye adı verilen helva.

• BEHETTA

  Pirinç çorbası. * Sütlü pirinç yemeği.

• BEHİ

  Şirin, lâtif, gökçek. (Bak: Behiye)

• BEHİC

  Güleryüzlü. Güzel. Şen. Şâduman olan.

• BEHİCE

  Şen, güzel. Güler yüzlü kadın.

• BEHİM

  (Behime) Dört ayaklı hayvan.

• BEHİM

  Düz siyah şey. * Alacasız hayvan. * Dik, pürüzsüz ses.

• BEHİMÂT

  Hayvanlar.

• BEHİME

  (Bak: Behim)

• BEHİMÎ

  Hayvanca, hayvana mahsus ve müteallik. Hayvanlık.

• BEHİMİYYET

  Hayvanlık, canlı olmakla beraber akılsız oluş.

• BEHİN

  (Bak: Bihin)BEHİR(E) : Nefesi sıkışıp çok soluyan kimse. Nefesdarlığı olan. * Göğüsdarlığı hastalığı sebebiyle solumaktan yol yürüyemiyen kimse.

• BEHİŞT

  f. Cennet. Ahirette iyi kulların gideceği mükâfat yeri. Adn. Firdevs.

• BEHİŞT-HIRÂM

  f. Cennete gitmiş.

• BEHİŞTÎ

  f. Behiştle ilgili, cennetlik.

• BEHİŞT-İ GINÂ

  Cenab-ı Hak'tan başka hiç kimseye minnet etmeden hâsıl olan saadet, cennet. Gına ve istiğnânın cenneti.

• BEHİŞT-NİŞİN

  f. Cennette oturan.

• BEHİŞT-ZÂR

  f. Cennet gibi yer.

• BEHİTE

  İftira etmek. * Kabile ismi.

• BEHİYE

  Güzel.

• BEHKELE

  Nârin vücutlu kız, sevgili.

• BEHKEN(E)

  Nârin güzel ve gösterişli vücudu olan kimse.

• BEHKEŞE

  Emir ve işde çabukluk, bir işi acele yapma.