B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BEHL

  Az şey; az su. * Lânet, nefret, istememe.

• BEHLE

  (Behli) f. Yırtıcı kuşlarla uğraşanların giydiği eldiven.

• BEHLEL

  Abes, boş boşuna. Batıl, beyhude.

• BEHLÜL

  Çok gülen, çok gülücü. * Hayır sahibi, çok iyi adam. * Hârun-ür Reşid'in kardeşinin adı olup meczûbâne ve hikmetli hareketleriyle meşhur olmuştur.

• BEHM

  Çok siyah olan şey. Rengi başka renkle karışık olmayan nesne.

• BEHMAN

  f. Filân, filânca.

• BEHMAR

  f. Çok, ziyade, fazla.

• BEHME

  (C.: Bühüm, bihâm; Cem'ul Cem: Bihâmât) Kuzu. Oğlak. Buzağı. * Keçi otu.

• BEHNAN (E)

  Güler yüzlü, iyi huylu ve devamlı olarak gülen kimse.

• BEHNANE

  f. Beyaz pide. * Maymun.

• BEHNE

  Yumuşak yer.

• BEHNEKE

  Etli, büyük, şişman kadın.

• BEHNES

  Çirkin, sakil ve kaba olan adam.

• BEHR

  Nasip. * Galip olmak. * Nefesi tutulmak. * Ümidin boşa çıkması. * Felâket, musibet. * Uzaklık, mesafe.

• BEHRA

  f. Ondan dolayı, ona binaen, onun için.

• BEHRAM

  f. Eskiden bir İran padişahının adı. * Bir pehlivan ismi. * Merih yıldızı.

• BEHRAME

  f. Yeşil elbise.

• BEHRAMEC

  Çiçeği kokulu bir nevi söğüt ağacı. * Her renkte olan leylâk çiçeği.

• BEHRAMEN

  f. Bir çeşit kırmızı yakut. * Kadınların kullandıkları allık. * İpekten dokunan güzel bir kumaş. * Kırmızı gül, asfur çiçeği.

• BEHRE

  f. Nasib, pay, hisse. * Tez tez solumak. * Vasat, orta.

• BEHREBER

  f. şerik, ortak.

• BEHREBERÎ

  f. Ortaklık, şeriklik.

• BEHREC

  Eksik veya ayarı bozulmuş para. * Arzuya, isteğe bırakılmış şey, iş. * Faydasız, işe yaramaz olan şey.

• BEHREDAR

  Hisseli. Nimetlenmiş. Faydalanmış.

• BEHREK

  f. Yaralardan çıkan iltihap. * Çok çalışmaktan dolayı el ve ayak derilerinin sertleşmesi, nasırlaşması.

• BEHREM

  Kırmızı gül. * Kısa boylu kimse.

• BEHREME

  f. Burgu, matkab.

• BEHREME

  Saç ve sakalın kınayla boyanması. * Çiçeğin göz alıcı ve câzib olan güzellik ve parlaklığı. * Hindlilerin ibadeti.

• BEHREMEND

  f. Nasibi olan, hissedar. * Bilen, anlayan.

• BEHREVER

  f. Hisse ve nasibini almış, payını zimmetine geçirmiş.

• BEHREYAB

  f. Nasibi olan, hissesi olan.

• BEHS

  Neşe ve güleryüzle karşılama. * Kahraman, yiğit, mert adam. * Cür'etkârlık.

• BEHSALE

  (C.: Behâsile) Etli, kısa boylu, tıknaz kadın.

• BEHSUS

  Az miktar, az şey.

• BEHŞ

  Muki otunun yaşı. * Kara yüz.

• BEHT

  Yalan söylemek. * Ansızın bir şeyi almak. * Tenbellik galebe etmek. * Şaşkınlık. Hayranlık.

• BEHTERE

  Yalan söyleme.

• BEHUR

  Tütsü. (Dilimizde buhur şeklinde kullanılır)

• BEHUT

  (C.: Bühüt) İşitenleri şaşkına uğratan iftira, yalan.

• BE-HÜKM

  Hükmiyle, hükmünce.

• BEHV

  f. Çardak. * Köşk. * Sofa. Salon. * Cumba.

• BEHV

  (Behve) Misafir odası. * Yer altında hayvan ağılı. (Bu iki mananın cem'i Ebhâ-Bühüvv şeklindedir) * Geniş meydan, yer. * Göğüsün içi, boğazdan mideye kadar olan aralık. * Rahim ile mahrecinin arası.

• BEHVET

  Sofa. * Çardak. * Odaların önüne yapılan oda.

• BEHZ

  Benû Selim kavminden bir cemaatin adı. * İleri itme. * Şiddetle göğse vurma.

• BEHZERE

  (C.: Behâzere) Semiz davar.

• BEHZET

  Ağırlaştırmak, meşakkatli yapmak. * Zebûn etmek.

• BEİS

  (Be's) Zarar. Kuvvet ve şiddet. Zahmet. Zor. Fenâ. Bed.

• BEJENDÎ

  f. Geçim darlığı. Maişet derdi.

• BEJMAN

  f. Yırtık, dökük, pejmürde, dağınık. * Hüzünlü, kederli, üzgün, yaslı.

• BEK'

  (C.: Bilkâ) Sütü az olan davar.