B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BELAHET

  Ahmaklık. Düşüncesizlik. Ne yaptığını iyi bilmemek.

• BELAK

  Ayakları alacalı at.

• BEL'AK

  Yaşlı, zayıf. * Bir hurma cinsi.

• BELÂKEŞ

  f. Belâ çeken. Sıkıntı içinde olan.

• BELAKİK

  (Bülükka. C.) Sahralar, çöller. Düzovalar.

• BELAL

  Islaklık. Islatış. Su gibi ıslatan.

• BEL'AM

  Terbiyesiz, açgözlü, obur. * Hz. Musa (A.S.) hakkında, yalan ve fena söyleyerek Beni-İsrail'i kandıran Bel'am bin Baura adında birinin adı.

• BEL'AME

  Yutmak.

• BELAREK

  f. İyi su verilmiş kılıç, çelik. * Ok temreni, ok mahfazası.

• BEL'AS

  Büyük karınlı dişi deve.

• BELAT

  Döşenmiş taş. * Düzyer. * Köy adı.

• BELAYA

  (Belâ. C.) Musibetler. Afetler. Beliyyeler. Belâlar.

• BELÂ-YI NÂGÂH

  Ansızın gelen musibet. Habersiz gelen belâ.

• BELÂ-YI SİYÂH

  Kara belâ. * Mc: Acı olan olaylar, kötü hâdiseler.

• BELA-ZEDE

  f. Belaya uğramış, başına musibet gelmiş olan.

• BELBAL

  (Belbele) Vesvese. Tasa. Telâş. Yürek yanması. Iztırab. * Tehyic ve tahrik eylemek.

• BELBED

  Akılsız ve ahmak kimse ki, ne ettiğini bilmez.

• BELBEL

  Tasa, kaygı. Yürek yanması.

• BELBELE

  (C.: Belâbil) Vesvese vermek, gamkin etmek, kuruntu vermek.

• BELBÛS

  f. Bir nevi haşhaş. * Yabani soğan. Dağ soğanı, sarmısak.

• BELCA'

  Kaşları arası açık olan kadın. (Müz: Eblec)

• BELDAH

  Kişinin kendini yere vurması.

• BELDARAN

  Geçit yerleri muhafızlarının adı. Tanzimattan sonra bunlara zaptiye denmiştir. İkinci Meşrutiyetten beri jandarma olarak adlandırılırlar.

• BELDE

  Memleket, şehir. * Büyük köy. * Yer, arz. * Göğüs, sadır. * İki kaş arasında kıl olmayıp açık olması.

• BELDE-İ TAYYİBE

  Güzel ve hoş belde. Medine-i Münevvere.

• BE-LEB

  f. Dudakta.

• BELEC

  Zâhir ve rûşen olmak. Gözükmek.

• BELED

  (Belde. C.) Beldeler. Memleketler.

• BELED SÛRESİ

  (El-beled) Kur'an-ı Kerim'de 90. sure olup Mekke-i Mükerreme'de nazil olmuştur.

• BELEDÎ

  (Beled. den) şehir veya kasaba ahalisinden olan, şehirli. * Şehir ve kasabaya ait. * Belediye İdaresine mensub. * Mahallî, yerli.

• BELEDİYE

  Bir şehir veya kasabanın temizliği, bayındırlığı ve nizamiyle ilgilenen daire.

• BELEH

  Sersemlik, bönlük, ahmaklık, budalalık.

• BELEL

  Yaşlık, rutubet, ıslaklık. * Zafer, galibiyet.* Mihnet, keder, üzüntü. * Mücadele, kavga. * Hastalıkdan iyileşen. * Düşkünlük.

• BELEM

  Üzerinden yol geçen tepe.

• BELEMUN

  Çakır dikeni.

• BELENDAH

  Bodur, şişman kimse.

• BELENDÎ

  Enli.

• BELENSEM

  Katran.

• BELES

  İncire benzer bir yemiştir ve Yemen'de çok olur.

• BELEŞ

  (Arabça bilâşey'den galattır) Ücretsiz, bedava.

• BELET

  Kesilmek, inkıtâ.

• BELGE

  (Bak: Vesika)

• BELGİN

  Belâ, zahmet, dâhiye.

• BELH

  Bazan, sivâ (gayri) manasını ifâde eder.

• BELHA'

  Bir gözüne sürme çekip, diğer gözünü unutan ve gömleğini ters giyen akılsız kadın.

• BELHÂ

  Gönlü kibirli olan kadın.

• BELHAM

  Nalbant. Baytar.

• BELHAM

  Çiftçilikte kullanılan saban. Çift sürmeğe yarayan âlet.

• BELİ

  f. Evet.

• BEL'-İ LOKMA

  Lokmanın yutulması.