B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BEDDAL

  Bakkal.

• BEDDE

  Derman, takat, güç, kuvvet.

• BED-DİL

  f. Korkak, yüreksiz.

• BED-DUA

  (Bedduâ) f. Bir kimsenin kötülüğü için duâ. Kötü duâ.

• BEDE'

  Başlayış. Başlama. Bir şeyi başkasından evvel işlemek.

• BEDED

  İki uyluk arasının geniş olması.

• BED-EDA

  f. Terbiyesiz, nezâketsiz ve kaba olan kimse.

• BEDEL

  (C.: Bedelât) Elde ve ayakta olan zahmet ve ağrı. * Karşılık. Bir şeyin yerine verilen ve yerini tutan şey. İvaz. * Başkasının adına hacca giden. * Gr: Söz esnâsında bir şeyi sıfatı veya vasfı ile beraber söylersek ve fakat kasdımız o şeyin vasfı veya sıfatı değil de zâtı olursa, zikredilen sıfat veya vasfa " bedel" denir." Kardeşin Ahmedi gördüm" derken, kasdedilen kardeşin değil Ahmet'in kendisidir. İşte bu sözde "kardeşin" kelimesi "Ahmet"in" bedel'i olur.

• BEDELEN

  Mukabilinde, karşılığında, yerine.

• BEDELEYN

  İvazlı akidlerde iki tarafın yüklendikleri karşılık.

• BEDEL-İ FERAG

  Huk: Arazi-i emiriye ve icareteynli vakıf gayr-i menkullerinin tasarruf haklarının devredilmesi karşılığı alınan bedeldir.

• BEDEL-İ İCAR

  Huk: Arazi hukukunda tasarruf hakkı mukabilinde verilen emsâline uygun peşin para.

• BEDEL-İ MÜSEMMA

  Huk: Akidde belirlenen bedel.

• BEDEL-İ NAKDÎ

  Eskiden fiili askerlik hizmeti yerine belli bir miktarda para verilmesi usülü idi.

• BEDEL-İ NÜZÛL

  Tar: Osmanlı İmparatorluğu devrinde askerlerin bir yere konaklamasında yapılacak olan masraflar için alınan vergi.

• BEDEL-İ ÖŞR

  Huk: Arazi-i emiriye üzerinde bina yaparak veya meyvesiz ağaç dikerek koru haline koyma sebebiyle öşre bedel alınan kira.

• BEDEL-İ RAKABE

  Huk: Kölenin sahibi tarafından azad edilmesi için, şahsı yerine geçen kıymeti veya nefsi karşılığında vermeyi kabullendiği ıtk veya kitabet akçesi.

• BEDEN

  (C.: Ebdân) Gövde, vücut, ten.* Vücudun kol, bacak ve baş gibi ayrıca kısımlarından başka diğer merkezi kısmı. * Ağacın dal ve budaktan başka olan kısmı, kütük. * Kale bedeni.

• BED'EN

  Başlangıçta. İlk önce, ilkin.

• BED-ENDAM

  f. Endâmı bozuk, biçimsiz, çarpık.

• BED-ENDİŞ

  f. Kötü fikir sahibi, fena düşünen.

• BEDENE

  (C.: Büdün) Kurbanlık deve.

• BEDENEN

  Vücutça. Beden ile.

• BEDER

  f. Hariç. Dışarı. Taşra.

• BEDERGAH

  f. Kapıya çıkma. * Tar: Çeşitli hizmetlerde kullanılmak üzere, acemi ocağına ve ocak dışına verilen acemilerin, Yeniçeri Ocağı'na kayıt edilmeleri.

• BEDESTAN

  f. Değerli, kıymetli kumaşlar, silâhlar ve mücevherler vs. alış-verişine mahsus üstü örtülü ve mahfuz çarşı.

• BED'ET

  Başlangıç.

• BEDEVÎ

  Çölde yaşayan. Göçebe. Medeni olmayan ve şehir hayatı yaşamıyan. * Seyyid Ahmed-i Bedevî nâmındaki büyük bir zâtın tarikatı ve onun mensubu olan. (Bak: Ahmed-i Bedevî)

• BEDEVİYANE

  f. Bedevilere uygun şekilde, çölde yaşayanlar gibi.

• BEDEVİYET

  (Bedâvet) Göçer hayatı yaşayış. Göçebelik. Bedevilik.

• BED-FERCAM

  f. Sonu kötü. Sonu korkulu ve lânetlenmiş olan. Akibeti fena.

• BED-FİAL

  f. Yaptığı işleri kötü olan.

• BEDG

  Bulaşmak.

• BED-GÛ

  f. Fitnekâr, dedikoducu.

• BEDH

  Ansızdan olmak.

• BEDH

  Vurmak, darp. * Âcizlik. * Aşikâre olmak, aleniyyet, açıklık.

• BED-HAH

  f. Fenalık isteyen. Herkesin kötülüğünü isteyen. Kötülük isteyen.

• BED-HAL

  f. Kötü ahlâklı. Kötü huylu. Hâli düşkün. Fakir olan.

• BED-HİSAL

  Hasletleri kötü, fena huylu.

• BED-HU(Y)

  f. Huysuz. Bed huylu, kötü huylu. * Kötü huy.

• BEDİ'

  (Bedia) Eşi, benzeri olmayan. Hayret verici güzellikte olan. * Garib. Acib. * Benzeri olmayan şeyleri vücuda getiren. Kimseye benzemeyen. İcad edici olan. * Hâlık ve Hallak-ı Cihan olan. * Beğenilen. * Yeni bulunmuş ve görülmedik tarzda olan. * Edb: Sözün garib ve güzel olması hâli.

• BEDİA

  Nâdide ve güzel, yeni icad edilmiş şey. Beğenilen ve takdir edilen çok yeni şey.

• BEDİA-İ HAYALİYE

  İdeal, ülkü, gaye, mefkûre.

• BEDİD

  Su az az akmak.

• BEDİD

  Büyük sahra, geniş çöl.

• BE-DİDAR

  f. Görünür olmak, kendini göstermek. Meşhur. Namdar.

• BEDİH

  Şanı, şerefi yüce, yüksek ve büyük olan.

• BEDİHE

  Birdenbire ve düşünmeden söylenilen güzel söz. Hazırcevaplık. * Başlangıç.

• BEDİHE-GÛ

  f. Güzel ve hoş söz söyleyen. Tatlı söz söylemeye alışık olan kimse.

• BEDİHÎ

  Aşikâr, belli ve açık olma. * Ansızın zuhur eden. * Delil ve isbata muhtaç olmayacak derecede açıklık.