B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BAZAK

  Üzüm sıkıntısı. (Kaynatıp koyarlar ve köpüklenir.)

• BAZAR

  f. Alış-veriş. Ahz ü itâ. * Alış-veriş yeri. Pazar. Üstü açık yer ki, hergün veya belirli günlerde herkes satacağını oraya çıkarıp pazarlıkla veya açık artırmayla satar. * Fiat kararlaştırılıp alış-verişte uyuşmak için yapılan konuşma veya çekişme, pazarlık.

• BÂZ-BAN

  f. Kuşçu. Doğancı.

• BÂZ-DÂR

  f. Kuşçu, avcı, doğancı.

• BÂZEK

  f. Küçük doğan (kuş).

• BAZENDE

  f. Oynıyan, oynayıcı.

• BAZENDE-ZEBAN

  f. Boş boğaz, geveze, çok konuşan.

• BÂZERGÂN

  f. Tüccar, alış veriş eden esnaf. * Bezirgan.* Ağa makamındaki yahudilere verilen isim.

• BÂZERGANÎ

  f. Tüccarlık, tâcirlik.

• BAZ-GEŞT

  f. Geri dönme. * Pişmanlık, pişman olma, nedamet. * Gerileme. Çöküş.

• BAZGÛN(E)

  f. Uğursuz. * Ters, başaşağı.

• BAZ-GÜŞA

  f. İnsandaki ayırdetme kuvveti.

• BAZIA

  Tıb: Derisi kopmak üzere olan yara.

• BAZIK

  Zeki. Anlayışlı. * Üzümün sıkılmış suyu.

• BÂZİ

  Beğenmeyen, ehemmiyet vermeyen. * Küfürbaz.

• BÂZİ

  f. Oyun. Eğlence.

• BÂZİÇE

  f. Oyuncak, eğlence. Mel'abe.

• BÂZİG

  Ortak, şerik.

• BAZİGÂH

  f. Eğlence yeri, oyun yeri.

• BAZİGEDE

  f. Oyun yeri, eğlence yeri.

• BAZİGER

  f. Oynayan, rakseden, köçek.

• BAZİGÛŞ

  f. Lâtifeci, şakacı, şen kimse.

• BAZİH

  Büyük. Âli. Yüce.

• BAZİHANE

  f. Oyun yeri, eğlence yeri.

• BAZİL

  (Bezil. den) Bol bol veren, dağıtan. Cömert.

• BAZİL

  (C.: Büzül-Bevâzil) Sekiz dokuz yaşında olan deve. * Devenin, önce biten dişi. * Şey. * Kan akan baş yarığına "şecce-i bâzile" denir.

• BAZİLE

  Tıb: Göğüs veya karnın içinde husule gelen gaz veya su şişlerinin mahfazasını delmeye mahsus ve boru içinde mahfuz bir mil.

• BAZİR

  Ekici, eken.* Dedikodu yapan, laf taşıyan. Geveze.

• BAZİRGÂN

  Eskiden Musevi tüccarlar hakkında kullanılan bir tabirdi.

• BA'ZİYET

  Bazılarına âit oluş. Herkese âit olmama. Herkesle alâkalı olmama. Bir şeyin bir kısmı ve bir miktarı.

• BAZMANDE

  f. Kafasız, ahmak, kabiliyetsiz. * Durmuş, geri kalmış.

• BAZOKA

  (Bazuka) Tanklara karşı kullanılan bir çeşit silâhtır. Soba borusuna benzer, omuza konarak nişan alınıp ateşlenir.

• BAZPES

  f. Tekrar, yeniden. * Geri.

• BÂZU

  f. Kolun omuz ile dirsek arasında kalan kısmı, pazu. Adud. * Mc: Güç, kuvvet ve istidat.

• BÂZUBEND

  f. Pazvand. Kola bağlanan duâlı kağıt.

• BÂZUDİRÂZ

  f. Kolu uzun olan. * Nüfuzlu, sözü geçer. * Müdahaleci. * Zâlim, zulmeden.

• BÂZ-UL EŞHEB

  Akdoğan. * Abdulkadir-i Geylâni Hazretlerinin bir nâmı.

• BE

  f. Kelime başına getirilerek, Türkçedeki: "de, da, den, dan, ile, için" mânalarında kullanılır.

• BEBAN

  Tarz, yol, üslup, metod.

• BEBGA

  Papağan.

• BEBR

  f. Kaplana benzer, ondan daha büyükçe ve pek yırtıcı bir canavar ki, Hindistanda ve Afrikada bulunur. Saldırdığı zaman derisindeki tüyleri kabarıp korkunç bir manzara arzeder. Arslanı bile korkutur bir hayvandır.

• BECA'

  Geniş, bol.

• BECÂ

  f. Yerinde, münasip, lâyık, uygun, şâyeste.

• BE-CÂ

  f. Yerinde. Yerine. Uygun. Münâsib.

• BECÂ NÂ-BECÂ

  f. Yerli yersiz.

• BECAYİŞ

  f. Değişme. Trampa. Birini verip ötekini alma.

• BECAYİŞ-İ MEKÂNÎ

  f. Yer değiştirme. Mekân değişikliği.

• BECBAC

  Semiz, besili. * Zayıf kimse.

• BECBECE

  Çocuk avutmak için yapılan tuhaf hareketler, gürültü.

• BECC

  Yarmak. * Vurmak.