B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BATİK

  Keskin.

• BATİN

  Uzak yer. * Şişman.

• BATİR

  f. Turna kuşu.

• BATİR

  Hayvanları nallayan kimse.

• BATİR(E)

  (C.: Bevâtir) Keskin kılıç.

• BATİŞ

  (Batş. dan) Sertlikle, şiddetle hareket eden. Güçlü.

• BATÎ-ÜL HAREKE

  Davranış ve hareketi ağır.

• BATÎ-ÜL HAZM

  Sindirimi güç, hazmi zor.

• BATİYE

  Büyük çanak.

• BATMAN

  Eski ağırlık ölçülerinden olup, iki okkadan sekiz okkaya kadar yeryer değişir. Ekseriya altı okkadır. Bu, hâlen kullanılan sekiz kilo kadardır.

• BATN

  İç, karın, insanın içi. Mide. * Soy, nesil. * Birbirlerine hısımlığı pek yakın olmayan küçük kabile.

• BATNEN BA'DE BATNİN

  Nesilden nesile, soydan soya.

• BATŞ

  Şiddetle tutup kapma. Kuvvet. Şiddet. * Hastalık geçtikten sonraki zayıflık.

• BATT

  Kaz. * Kaz şeklinde yapılmış olan sürahi, su kabı.

• BATTAL

  Boş. Hükümsüz. * İşsiz. * Metrûk. Kullanılmaz. olan. * Bâtıl. Mensuh ve mefsuh. * Faydasız. * Pek büyük. Hantal.

• BATTALİYE

  (Battal. dan) Eskiden, işi bitmiş olan resmi kağıtların konduğu torbaya denirdi.

• BAÛDA

  (Baûza) Sivrisinek. Sinek.

• BA-VEHİM

  Vehim ile, şüphe ile.

• BA-VEKAR

  Ciddi, vakarlı, ağırbaşlı.

• BAVER

  f. Sağlam. Pek doğru. * Tasdik, inanma. Razı olma.

• BÂ-VÜCUD Kİ

  f. Bununla beraber, böyle iken.

• BAY

  f. Bey. Mir. Emir. Zengin.

• BAY U GEDA

  Zengin ve fakir.

• BAYESTE

  f. Lüzumlu, gerekli, zaruri.

• BAYEZİD-İ BİSTAMÎ

  (Hi: 188-261) Ehl-i Sünnet ve Cemâatın büyük âlimlerinden ve büyük evliyadandır. İran'ın Bistam şehrinde doğmuştur. Künyesi, Ebu Yezid Tayfur bin İsa El-Bistamî'dir. Cafer-i Sâdık Radıyallahü Anhu'dan kırk sene sonra dünyaya gelmiş ve ondan üveysî olarak feyz almıştır. Mücerret bir hayat geçirmiştir. (K.Sırruhu)

• BAYGAN

  f. Muhafız, koruyucu, bekçi.

• BAYINDIR

  Mamur, şenlikli. * Bir Oğuz oymağının ve Akkoyunlu hanedânının ismi.

• BAYIR

  Az inişli yer. Fazla yokuş olmayan yer.

• BAYIZ

  (Beyzâ. dan) Yumurtlayıcı, yumurtlayan.

• BAYİ'

  Satıcı. Mal satan.

• BAYİCE

  (C.: Bevâyic) Belâ, mihnet, zahmet, âfet, dâhiye.

• BÂYİİYYE

  Eskiden pazar kurulan yerlere gönderilen mevad ve eşyadan gümrük ihtisab vergisinin haricinde alınan ikinci vergi.

• BÂYİKA

  (C.: Bevâyık) Belâ ve şer olan şey, dâhiye.

• BAYİN

  (Beyn. den) Aralayıcı. Ayıran. Ayırıcı.

• BAYİR

  Sürülmemiş, açılmamış, sert, ham toprak.

• BÂYİSTE

  f. Zaruri, lâzım, gerekli.

• BAYKAL

  Asya Türk ülkelerinde bulunan yaban kısrağı.

• BAYKAR

  Çulha, bez ve kumaş dokuyan.

• BAYKARA

  Helâk olma, mahvolma. * Böbürlene böbürlene sallanarak yürüme. * Malı çok olma. * Yırtıcı bir kuş.

• BAYRAK

  Devletin belirli alâmetlerini hâvi ve belirli renklerde kare veya dikdörtgen şeklinde yapılmış olan bez. Sancak, alem.

• BAYRAKDAR

  f. Alemdar, bayrak taşıyan asker. * Bir kabile veya cemaatın başı, reisi.

• BAYRAM

  Bir dinde mübarek addolunan gün.

• BAYRAMİYYE

  Hacı Bayram-ı Veli tarafından 14. yüzyılın sonlarında Ankara'da kurulan bir tarikattır.

• BAYSUNGUR

  Şahin cinsinden olan yırtıcı bir kuş.

• BAYTAR

  Hayvan tedavicisi, veteriner.

• BAYTARA

  Hayvan hekimliği, baytarlık.

• BAYZAR

  Sövme, sövüp sayma. * Rahmin başlangıcındaki et parçası.

• BAZ

  f. Yeniden, tekrar oynatan, oynayan, geri ve arka tarafa doğru... gibi manalara gelir. Kelimenin sonuna veya baş tarafına getirilerek kullanılan bir "ek" dir. Meselâ: Ateşbâz : Ateşle oynayan.

• BA'Z

  Bir şeyin bir kısmı. Bir parça. Bâzısı. Biraz.

• BÂZ

  f. Doğan. Yırtıcı kuş. Av kuşu. * Açık. * Ayırma. Temyiz etme. * İniş.