B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BİHAM

  Dolu, memlû.

• BİHAN

  (Bih. C.) f. İyiler, iyi adamlar.

• BÎ-HANÜMAN

  f. Çoluk çocuksuz, yersiz yurtsuz.

• BİHAR

  (Bahr. C.) Denizler. Deryalar. * Mc: İlmi çok olan âlimler.

• BÎ-HAR

  f. Dikensiz.

• BÎ-HAREKET

  f. Kımıldamıyan, hareketsiz.

• BİHASEB-İL ÂDE

  Âdet kabilinden, âdet kabul ederek.

• BÎ-HASIL

  f. Ebedî, sonsuz, nihayetsiz, bâki. * Verimsiz, faydasız.

• BÎHASTE

  f. Şaşkın. Yorgun. Aciz.

• BİHBUD

  f. Sağlam, sıhhi vücud, iyi, sağ.

• BÎ-HEMAL

  f. Benzersiz, eşsiz.

• BÎ-HEMTA

  f. Eşsiz. Dengi olmayan. Benzersiz.

• BÎ-HENGAM

  f. Vakitsiz, zamansız.

• BÎ-HESAB

  f. Sayısız, hesapsız.

• BİH-GÜZİN

  f. Sarraf. * Bir şeyin en güzelini seçen.

• BİHİ

  f. Ayva.

• BÎ-HİCAB

  Hicabsız, perdesiz, âşikâr olarak.

• BİHİM

  O, onları, onlara, onlardan, onlarla mânâlarına gelir ve zamirdir.

• BİHİMA

  O ikisi, o ikisine, o ikisinden, o ikisiyle mânâlarına gelir ve zamirdir.

• BİHİN(E)

  f. En iyi, pek iyi, seçkin. * Hallaç.

• BİH-KEN

  f. Kökünden çıkaran, kök söken.

• BİHNANE

  f. Beyaz ve has ekmek.

• BÎ-HOD

  f. Çılgın, kendinden geçmiş olan, ne yaptığının farkında olmayan. * Bayılmış.

• BİHR

  Ağız kokusu.

• BİHRAM

  f. Savm, oruç.

• BİHRED

  Akıllı kimse.

• BİHTE

  f. Kalburdan geçirilmiş, elenmiş.

• BİHTER(EK)

  f. En iyi, daha iyi.

• BİHTEREK

  f. Farslılarca, 120 senede bir def'a 13 ay kabul edilen yılın ismi.

• BİHTERÎ

  f. Üstünlük, en iyi ve üstün olma.

• BİHTERÎN

  f. Pek iyi, en iyi.

• BÎ-HUDE

  f. Boşuna, beyhude, boşu boşuna.

• BÎ-HUŞ

  Akılsız. Sersem, bunak.

• BÎ-HUZUR

  f. Rahatsız, huzursuz, tedirgin.

• BÎ-İDAD

  Sayısız. * Eşsiz, benzersiz. * Denksiz.

• BÎ-İHTİYAR

  İhtiyarsız. Elinde olmadan.

• BÎ-İNSAF

  f. Acımasız, insafsız.

• BÎ-İNTİHA

  f. Sonsuz, nihâyetsiz.

• BÎ-İRTİYAB

  f. Şüphesiz.

• BÎ-İŞTİBAH

  Şüphesiz. Şeksiz.

• Bİ-İZNİLLAH

  Allah'ın izni ile.

• BİJE

  f. Safi, halis, katıksız, sade, sırf. * Hususiyle.

• BİJENG

  f. Kapı anahtarı, miftah.

• BİKA

  Mercimek.

• BİKA'

  (Buk'a. C.) Ülkeler, memleketler. Topraklar, yerler.

• BÎ-KÂR

  f. Kârsız, işsiz kimse. Bekâr kişi. (Bekârlık, bikârların kârıdır. İşârât)

• BÎ-KARAR

  Kararsız.

• BÎ-KAYD

  Kayıtsız, şartsız. *Alâkasız, aldırmaz.

• BÎ-KERAN

  (Bî-girân) f. Sınırsız, sonsuz. * Kenarsız. * Hesabsız.

• BÎ-KES

  Kimsesiz.