C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CÜRYAZ

  (C: Cerâyız) Karnı büyük olan.

• CÜRZ

  (C: Cirzan) Köstebek.

• CÜRZUM

  (C: Cürâzim) Çok yiyen kişi.

• CÜSACİS

  Büyük deve. * Kılların veya otların sık ve çok olup birbirine karışması.

• CÜSAD

  Karın ağrısı.

• CÜSAL

  Tarla kuşu.

• CÜSALE

  Sonbaharda dökülen yapraklar.

• CÜSAM

  Uykuda gelen ağırlık, kâbus.

• CÜSAM

  Büyük, geniş. Eni fazla olan.

• CÜSES

  (Cüsse. C.) Cüsseler, gövdeler, bedenler, cisimler, kalıplar, cesetler.

• CÜSEYM

  Cisimcik. Küçük cisim.

• CÜSEYMAT

  (Cüseym. C.) Küçük cisimler, cisimcikler.

• CÜSMAN

  Organlarla birlikte vücudun tamamı. * Her nesnenin cismi ve cesedi.

• CÜSSE

  Gövde, kalıp, beden.

• CÜSSE-DÂR

  f. İri yapılı, cüsseli kimse, irikıyım kişi.

• CÜST

  f. Araştırma, arama.

• CÜST Ü CU

  Arayıp sorma, araştırma, arama.

• CÜSU

  Diz üstünde çökmek.

• CÜSU'

  Tamahkârlık, pintilik, harislik, cimrilik.

• CÜSUM

  Kuşun, uyuması vaktinde göğsünü yere koyup çömelmesi. Çömelip oturmak. * Uykuda gelen ağırlık. Kâbus. * Oturmak.

• CÜSUM

  (Cisim. C.) Cisimler. Ecsam.

• CÜSUR

  (Cisr. C.) Köprüler.

• CÜSÜVV

  Kurumak, yebs. * Donmak, cümud.

• CÜSVE

  Bir yere biriktirilmiş taş.

• CÜSY

  Diz üstüne çökmek.

• CÜŞA'

  Çok yemekten dolayı genirmek.

• CÜŞEM

  Deve göğsü.

• CÜŞRE

  Öksürük. * Göğüs sertliği.

• CÜŞU'

  Durmak, kıyam. * Huruç etmek, çıkmak. * Hafif yay.

• CÜŞUR

  Sabah yerinin ağarması.

• CÜ'ŞUŞ

  Göğüs. Sadır.

• CÜŞÜM

  Kısa boylu, tıknaz kimse.

• CÜVAD

  Susamak.

• CÜVAL

  f. Çuval.

• CÜVALİK

  (C.: Cevâlik) Çuval.

• CÜVAN

  (Bak: Civân)

• CÜVAR

  (Civâr) Yakınlık. Komşuluk. * Himâyet, korumak. * Riâyet. * Süt emen deve yavrusu. * Karga sesi. * Öküz avazı.

• CÜVEYRE

  Küçük câriye, câriyecik.

• CÜVVET

  Kırba yaması. * Bir parça yer. * Siyaha yakın boz renk. * Demir pası.

• CÜYUD

  (Cid. C.) Gerdanlar, boyunlar.

• CÜYUŞ

  (Ceyş. C.) Ceyşler, askerler, neferler, erler. Ordular.

• CÜZ

  Kısım, parça. Bir şeyin bir parçası. * Kitab forması. * Küllün mukabili. * Kur'ân-ı Kerim'in otuzda bir parçası. * Kanaat. İktifâ eylemek. * Düğümü sağlam yapmak. Bir şeyi pekiştirip muhkem kılmak. * Kız evlâdı.

• CÜZAE

  Bıçak sapı.

• CÜZAF

  Götürü pazar.

• CÜZAM

  (Cüzzam) Hansel basilinin (mikrobunun) sebep olduğu bulaşıcı bir deri hastalığı.

• CÜZAME

  Hasaddan sonra ekinden bâki kalan ekin.

• CÜZARE

  Devenin etrafı (ayakları ve başı gibi.)

• CÜZAZ

  Kesilmiş ve parçalanmış olan şey.

• CÜZAZE

  Bez kırpıntısı.

• CÜZAZE

  (C.: Cüzâzât) Pâre pâre etmek, ayırmak, kesmek. Ağaçtan yemiş düşürmek.