C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CÜNÜB

  Cenabetlik. Şer'an yıkanıp temizlenmeye mecburiyet hâli. * Irak, uzak, baid.

• CÜR'A

  Bir yudumluk su. İçim, yudum.

• CÜRADE

  Soyulmuş nesne.

• CÜRAF

  Sel yolu. Selin aktığı mecrası.

• CÜRAH

  Yara.

• CÜRAHÜM

  İri gövdeli davar.

• CÜR'A-RİZ

  f. Damla damla döken.* Bir çeşit ibrik.

• CÜRAŞE

  Tuz döğülürken etrafına düşen iri parçalar.

• CÜRAZ

  Polat. Demir.

• CÜRAZ

  Keskin.

• CÜRBÜZ

  İnsanlar arasında fesâdçılık yapan gaddâr kişi.

• CÜRCANÎ

  (Seyyid Şerif Ali Bin Muhammed) : (Hi: 760-830) Astarabad (Cürcan) civarında Tacu'da doğmuştur. Mısır'a giderek orada çeşitli âlimlerden ders okumuştur. Şiraz'da müderrislik yapmıştır. Sa'duddin-i Taftazanî ile kapanan Mütekaddimîn devrinden sonra açılan Müteahhirîn-i Ulemâ devrinin birincisi bu Seyyid Şerif Cürcanî'dir. (K.S.)

• CÜRCANÎ

  (Abdülkahir) Hicri beşinci asrın ikinci yarısında yaşamış büyük âlimlerden ve Arapçanın dâhi mütehassıslarındandır. Dindarlığı ve takvası da çok ileri olduğu nakledilir... Asıl adı: Abdülkahir-el Cürcanî olan bu Zâtın ilk tahsilini memleketi Cürcan'da yaptığı biliniyor. Adı ve künyesi şu şekilde oluyor: Eş-Şeyh Ebu Bekir Abdulkahir bin Abdurrahman. Bütün cihetleri ile beğenilen bir zat olmuştur. Hakkında deniyor ki: Namazda iken evine bir hırsız girse, bulduğu bir takım şeyleri alır. Cürcanî hırsızı gördüğü halde namazına devam eder ve bozmaz... Vefat tarihi Hi.471 senesidir. (K.S.)

• CÜRCE

  (C.: Cürâc) Heybeye benzer bir kap.

• CÜRCUR

  Deve başı.

• CÜRD

  Tüysüz, kılsız. * Cilt hastası (deve). * Tüyleri kısa olan (at). * Bitki örtüsü olmayan (arazi). * Piyâdesiz (süvâri).

• CÜRDAN

  At ve eşek zekeri.

• CÜRDE

  Çorak bölge. * Çıplak vücut. * Atlı asker.

• CÜRDE ASKERİ

  Eskiden hacca giden kafilelerin muhafızlığını yapan asker.

• CÜR'ET

  Yiğitlik, cesaret. Korkmayarak ileri atılmak.

• CÜR'ETKÂR

  f. Cesur, cesaretli, yiğit, delikanlı, atılgan, gözüpek.

• CÜR'ET-YÂB

  f. Cesur, cesaretli, yiğit, delikanlı, atılgan, gözüpek, cür'etkâr.

• CÜREZ

  (C: Cirzân) Tarla faresi.

• CÜRF

  Dere kenarında selin, dibini yalayıp oymuş olduğu bıçık üzerinde kalan toprak veya çamur çıkıntısıdır ki, her an için yıkılıp çökmeğe hazır bir vaziyette bulunur. (E.T.) * Estiyan adı verilen bir ot.

• CÜRFÜŞ

  Yanları etli olan şişman kimse.

• CÜRH

  (C.: Cüruh) Yara.

• CÜRHA

  Birtek yara. * şehadette yani şahidlikte bir tek hükümsüzlük sebebi.

• CÜRHÜM

  Yemende bir kabile.

• CÜRM

  (Cürüm) Kabahat, kusur. Hatâ. İsyan. Günah. Kanun hilâfına hareket.

• CÜRMANE

  f. Ceza, mücâzat.

• CÜRM-NAK

  f. Suçlu, kabahatli.

• CÜRMUK

  (C.: Cerâmik) Çizme.

• CÜRMUZ

  Küçük havuz.

• CÜRM-Ü MEŞHUD

  Suç üzerinde suçluyu yakalamak. Görülen suç. (Suç üstü)

• CÜRN (CERİN)

  (C: Cüren) Hurma kurutulan ve harman yapılan yer.

• CÜRRE

  Cesur, cesaretli, cür'etkâr, cür'et-yâb, yiğit, delikanlı, gözüpek, atılgan. * Uçan her çeşit kuşun erkeği. * Bir zira' miktarı ağaç. (Ağacın başında bir küfe, ortasında bir ipi olup onunla geyik avlarlar.)

• CÜRRE-BAZ

  f. Atmaca kuşu. * Erkek şahin veya akdoğan. * Hızla uçan ok.

• CÜRSUM

  (C: Cerâsim) Her nesnenin aslı.

• CÜRSUME

  (Cürsâm) Kök, asıl, temel. Bir tohumun özü. İlk hücrelik. * Gırtlak kapağı. * Karınca yuvası.

• CÜRSUME-İ DIRAHT

  Ağacın kökü.

• CÜRSUN

  Üzerine binâ yapmak için duvardan dışarı uzattıkları ağaç.

• CÜRŞ

  Yemen diyarında bir yerin adı. * Başı tırnakla taramak.

• CÜRŞU'

  Büyük karınlı deve.

• CÜRUB

  Beddualar, bed ve kötü dualar, fenâ sözler.

• CÜRUH

  (Cürh. C.) Yaralar.

• CÜRUM

  Sıcak, çukur yer.

• CÜRÛN

  Bezin eskimesi. * Yumuşak olmak. * Bir nesne aşınmak. * Alışkanlık, itiyat.

• CÜRÜF

  Uçurum, yar.

• CÜRÜZ

  Verimsiz çorak yer.

• CÜRVAZ

  Karnı büyük olan kişi.