C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CÜLCÜL

  (C.: Celâcil) Ufak çıngırak, küçük çan.

• CÜLCÜLÂN

  Susam.

• CÜLCÜLÂN-I HABEŞE

  Beyaz haşhaş.

• CÜLESA

  (Celis. C.) Beraber oturanlar.

• CÜLHAB

  Dere, vâdi.

• CÜLHUB

  Dizleri büyük olan kadın.

• CÜLL

  (C.: Cilâl-Ecille) Çul. * Gül. * Her nesnenin büyüğü ve muazzamı.

• CÜLLA

  (C.: Cilel) Büyük emir.

• CÜLLAB

  f. Cülâb, gülsuyu.

• CÜLLAH

  Çok sel.

• CÜLLAS

  (Câlis. C.) Cülus edenler, oturanlar.

• CÜLLE

  Hurma koydukları kap. * Hurma yükü.

• CÜLMUD

  Kaya.

• CÜLMÜD

  Sesi çok çıkan ve kuvvetli olan kimse.

• CÜLUBE

  Başka yerden satmaya getirilen şey.

• CÜLUD

  (Cild. C.) Ciltler, hayvan derileri.

• CÜLUL

  Kişinin, yerinden başka yere çıkması.

• CÜLUS

  Oturuş. Oturma. * Padişahın taht'a oturması.

• CÜLUSİYYE

  Taht'a çıkan hükümdarlar veya padişâhlar için yazılmış yazı veya söylenmiş şiir. * Hükümdarın tahta çıktığı ilk gün verdiği bahşiş.

• CÜLUS-U HÜMÂYUN

  Padişahın taht'a oturma merâsimi.

• CÜLÜBAN

  Sahtiyandan yapılan dağarcığa benzer bir kap.

• CÜLÜNBAK

  Diş gıcırtısı. * Kapı gıcırtısı.

• CÜLZA

  Sağlam deve.

• CÜMA'

  Toplamak. Cem'etmek.

• CÜMÂDE

  Arabi ayların beşinci ve altıncısının adı.

• CÜMÂD-EL-ÂHİRE

  Arabi ayların altıncısının adı.

• CÜMÂD-EL-ÛLÂ

  Arabi ayların beşincisi. Cemazi-yel-evvel.

• CÜMAH

  Kibirlenmek.

• CÜMALE

  (C.: Cümâlât) Gemi urganı.

• CÜMAME

  (C.: Cümâm) Yuvarlak inci. Kıymetli taş. Gümüşlü boncuk. Büyük inci tanesi. Gümüşten yapılıp dizilen inci gibi toplar.

• CÜMAN

  İri inci.

• CÜMANE

  Tek inci.

• CÜMASE

  Soğuk, berd.

• CÜMAZ

  Gümüşlü boncuk.

• CÜMBÜŞ

  (Bak: Cünbiş)

• CÜMCÜME

  (C.: Cemâcim) Baş kemiği, kafatası. * Ağaç çanak. * Arabdan bir kabile.

• CÜMD

  (C.: Cümâd-Ecmâd) Yüce, sağlam mekân.

• CÜMD

  Taş.

• CÜMEL

  (Cümle. C.) Cümleler. Birden fazla anlama gelen sözler. Mecmular. (Bak: Cümmel)

• CÜMHURE

  İçi boş kemik.

• CÜMLE

  Hep, bütün, tam. * Gr: Tam mânâyı ifade eden, kaideye uygun söz.

• CÜMLE KAPISI

  Sarayın büyük kapısı. * Dış kapı.

• CÜMLE ŞİRÂN-I CİHÂN

  f. Cihânın bütün arslanları.

• CÜMLE-İ ASABİYE

  Tıb: Sinir sistemi.

• CÜMLE-İ CEZÂİYE

  Şart cümlesinin ikinci kısmı. Misâl: "Eğer lügatı rehber edinirsen, kelimelerin mânasını anlarsın" cümlesindeki "kelimelerin mânasını anlarsın" cümlesi, cümle-i cezâiyedir.

• CÜMLE-İ FİİLİYE

  f. Fiil ile başlayan arabça cümle. Fiil cümlesi.

• CÜMLE-İ İHBÂRİYE

  (Cümle-i haberiye de denir) Bir hâdiseyi, bir nesneyi bildiren cümle. Bunun zıddı: cümle-i inşâiyedir; emir ve nehiyleri bildirmek gibi.

• CÜMLE-İ İSMİYE

  f. İsimle başlayan arabça cümle. İsim cümlesi.

• CÜMLE-İ MU'TERİZE

  Cümlenin mânasını açıklamak için parantez içine yazılan cümle.

• CÜMLE-İ MÜSTE'NEFE

  Kendinden önceki cümleden bağımsız, müstakil cümle.