C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CÜBBE

  (C: Cübeb) Şeâir-i İslamiyeden olup, giyilmesi sünnet olan dış kıyafetini teşkil eden, bilhassa namazda giyilen uzun ve bolca bir libas.

• CÜBCÜBE

  (C.: Cebâcib) Korkutmak. * Yağ koymağa mahsus deri zenbil ve büyük desti. * Çok su. * Erimiş yağ.

• CÜBCÜBİYYE

  İşkembe yemeği. (Onu pişirip satana işkembeci mânâsına "cübcübî" derler.)

• CÜBLE

  Hörgüç.

• CÜBN

  (Cübün) Ürkeklik. Korkaklık. Korkak olmak. * Peynir.

• CÜBNE

  Korkaklık.

• CÜBNÎ

  Peynirci. * Peynir hâlinde olan şey.

• CÜBU'

  Tehir etmek, sonraya bırakmak. * Yönelmek, rücu etmek.

• CÜBÜLL

  (C: Cübüllât) Yaratılmak, hilkat. * Kesir, çok.

• CÜBÜN

  Peynir. * (Cebin. C.) Alınlar.

• CÜ'CÜ'

  Gemi göğsü. Kuş göğsü.

• CÜDA

  f. Ayrılık. Ayrılmış.

• CÜDA'

  Ölüm. Mevt. * Hayvana muzır olan otlak, çayır.

• CÜDAD

  Çulha yumağı. * Eski kaftan. * Küçük ağaç.

• CÜDAT

  (Câdi. C.) Dilenciler, sâiller.

• CÜDAYİ

  f. İftirak, ayrılık.

• CÜDCÜD

  (C.: Cedâcid) Orak kuşu derler bir büyük böcek ki yaz aylarında öter.

• CÜDD

  Cem'etmek, toplamak. * Yol üstünde olan kuyu.

• CÜDDET

  (C.: Cüded) Dağ arasındaki yol. * Şekil, tarz, işaret. * Çizgi.

• CÜDED

  Dağ yolları. Yol gibi olan izler. * Bir rengi diğer renkten ayıran çizgi.

• CÜDERA'

  (Cedir. C.) Yakışanlar. Lâyık olanlar, liyâkat sahibi olanlar.

• CÜDERE

  (C: Cüder) Ur dedikleri yumru. (İnsan bedeninde çıkar)

• CÜDERÎ

  Kabarcık denilen hastalık. * Çiçek hastalığı.

• CÜDRAN

  (Cedr. C.) Duvarlar.

• CÜDUBE

  Kıtlık.

• CÜDÜR

  (Cidâr. C.) İnce deriler, zarlar. * Duvarlar, setler.

• CÜFAEN

  Beyhude, boşuboşuna, faydasız yere.

• CÜFAF

  Kurumuş.

• CÜFAFE

  Dağılmış kuru ot.

• CÜFAL

  Selin kenara attığı çör çöp. * Davarın yünü ve kılı çok olmak. * Kıllı kimse. * Bol.

• CÜFALE

  Su kenarında olan çörçöp.

• CÜFF

  İçi boş olan şey. Kof. * Dimağa işlemiş olan baş yarığı. * Hurma çiçeğinin kabuğu. * Cemaat, topluluk. * Yarısı kesilip kova olmuş olan çürük ve eski kırba.

• CÜFRE

  Bir şeyin ortası. Mezar. * Boşluk. Çukur. * Göğsün içerisi. Sadır.

• CÜFT

  f. Tek olmayan. Eşi olan. Çift.

• CÜFTE

  f. Benzer, eş, denk, müsavi. * İnsan veya hayvan sağrıs. * Hayvan çiftesi.

• CÜFUR

  Zayıf olmak.

• CÜHAL

  Zehir.

• CÜHD

  Kuvvet, tâkat.

• CÜHELA

  (Câhil. C.) Cehele, cühhâl. Cahiller. Bilgisizler.

• CÜHERA

  (Câhir. C.) Yüksek sesle açık olarak söylenenler.

• CÜHHAL

  (Câhil. C.) Bilgisizler, câhiller.

• CÜHUD

  Bilerek inkâr etmek. Bildiği hâlde yanlış söylemek. * Peygamberimiz Resul-i Ekremi (A.S.M.) bildikleri ve mukaddes kitablarında O'nun evsâfını okudukları hâlde inkâr eden Yahudiler. (Türkçedeki "cıfıt" kelimesi bundan gelir.) * Bir kimseyi bahil bulmak.

• CÜLAB

  Gülsuyu, cüllâb. * İshal veren şerbet, müshil.

• CÜLAHEK

  f. Örümcek, ankebut. * Küçük dokumacı.

• CÜLAL

  (Celil) Ulu, büyük nesne, azim.

• CÜLALE

  Büyük dişi deve.

• CÜLAZÎ

  Kocaman ve kuvvetli. İriyarı. * Hâdim, hademe, hizmetkâr. * Kilise veya manastır uşağı. * Papaz veya keşiş.

• CÜLB (CİLB)

  Su olmayan bulut.

• CÜLBAN

  Burçak dedikleri hububat cinsi.

• CÜLBE

  Yara iyi olduğunda üstünde olan ince deri.