Ç Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ç Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ÇE

  f. Küçültme edatı olap bu mânâ ile Farsça isimlere eklenir.

• ÇE

  (Bak: Çi)

• ÇEÇ

  f. Hububat elenen kalbur. * Harman savurmakta kullanılan yaba.

• ÇEÇEK

  f. Gül. Çiçek. * Gönül. * Çiçek hastalığı. * Vücutda çıkan ben.

• ÇEH

  f. Kuyu, çukur.

• ÇEH

  f. Kılıç, bıçak ve hançer gibi âletlerin kını, kılıfı.

• ÇEHAN

  f. Damlıyan, damlayıcı.

• ÇEHÂR

  f. Dört, erbaa.

• ÇEHÂR-DEH

  f. Ondört.

• ÇEHÂR-GÂNE

  f. Dört unsur.

• ÇEHÂR-PÂ

  f. Dört ayaklı hayvan.

• ÇEHARÜM

  f. Dördüncü.

• ÇEHRE

  f. Vech, yüz, surat. * Mc: Surat asmak, dargınlık. * Görünüş, şekil, zahir.

• ÇEHRE-NÜMUD

  f.Yüzünü gösteren, yüz gösterici.

• ÇEHRE-PERDAZ

  f. Ressam.

• ÇEK

  Çekoslovakya, Bohemya ahalisinden olan ve Çek'ce konuşan kavim ki, Osmanlı metinlerinde "çeh" diye geçer.

• ÇEKAN

  f. Damlamış, damlıyan.

• ÇEKİ

  Odun gibi ağır cisimleri tartmada kullanılan 250 kiloluk ağırlık ölçüsü.

• ÇEKİDE

  f. Gürz ve topuz gibi eski zamanlarda kullanılan savaş âletleri. * Damlamış.

• ÇEKİMSER

  t. Taraf tutmayan.

• ÇEKRE

  f. Küçük su damlası. Su serpintisi.

• ÇELEBİ

  Efendi, kibar kimse. * Mevlâna postnişinine verilen ünvan. * Çelebi, Sultan Mehmed devrine kadar padişah oğullarına verilen ünvan idi. * Mevlânâ soyundan gelenlerle, mevlevilerin büyüklerine verilen ünvan.

• ÇELE-ÇEPE

  f. Sağa sola.

• ÇELENK

  f. Eskiden kadınların süs için başlarına taktıkları mücevher veya madenlerden yapılmış sorguç. Halka şeklinde çiçek veya yapraklı dal demeti. (Cenazelere çelenk göndermek İslâm âdeti değildir, israftır.)

• ÇELİPA

  f. Haç, put, sanem. * Eğik ve kıvrık çizgi.

• ÇEM

  f. Naz ve eda ile salınarak yürüme. * Ziynetli, süslü, düzgün. * Cürüm, kabahat, suç. * Taam, yemek. * Mâna. * Kazanılmış, toplanılmış.

• ÇEMBER

  (Bak: Çenber)

• ÇEMEN

  Yeşil ve kısa otlarla kaplı yer, çimen. Ağaç ve çiçekleri olan yeşillik, çayır. * Pastırmaya konulan bir çeşit ot.

• ÇEMENİSTAN

  f. Bahçe, çimenlik.

• ÇEMENZAR

  f. Yeşillik, çayır.

• ÇENBER

  f. Daire, def ve kalbur gibi şeylerin tahtadan olan dairesi. * Fıçı ve tekerlek gibi şeylere takviye edip, dağılmalarını önlemek için etrafını çevirecek tarzda geçirilen demir veya tahta halka. * Başa ve boyna bağlanan yemeni. * Esirlik, bağlılık, kölelik. * Geo: Bir düzlemde bulunan sabit noktadan aynı uzaklıktaki noktaların meydana getirdiği geometrik şekil.

• ÇEND

  f. Kaç tâne? Ne kadar? * Birkaç. Üç-beş gibi adet. * Herhangi bir şeyin yüzde biri.

• ÇENDAN

  f. Gerçi, her ne kadar. O kadar. Pek o kadar.

• ÇENDÎ

  f. Bir müddet, biraz.

• ÇENDİN

  f. Kaç, kadar, ne kadar, bu kadar.

• ÇENEB

  f. Sünnet.

• ÇENG

  f. Pençe. * El. * Çalgı âletlerinden bir saz çeşidi. * Eğri büğrü.

• ÇENGAR

  f. Yengeç. * Bakır pasından yapılan yeşil boya.

• ÇENGEL

  f. Pençe. * Bir şey asmağa yarayan alet. * Orman, ağaçlık yer.

• ÇENGİ

  Zil ve kaşık vurarak oynayan dansöz ve rakkase ki, ekseriyetle çingene kızlarındandır.

• ÇEP

  f. Sol, yanlış, falso.

• ÇEP ŞÜDEN

  f. Solak olmak. * Mc: Doğruluktan yüz çevirmek.

• ÇEP Ü RAST

  Sağ ve sol.

• ÇEPEL

  Kirli, bulaşık, karışık, çamurlu.

• ÇEP-ENDAZ

  f. Hileci,hilekâr, hile yapan kişi.

• ÇEPER

  Cidar, duvar.

• ÇERA

  f. Niçin, niye böyle? * Mer'a. Otlak.

• ÇERAG

  f. Işık. kandil. Lâmba. Mum. * Kutlu, mutlu. * Otlak. Mer'a. * Otlama. * Tekaüd. * Talebe.

• ÇERAGAN

  f. Etrafı aydınlatma, şenlik. Kandil donanması, çırağan.

• ÇERAG-ÇEŞM

  f. Evlat, çocuk, veled, insan yavrusu.