Ç Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ç Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• Çİ

  (Çe) f. Ne? Nasıl? (Soru edatı) * Taaccüb ve hayret yerinde de kullanılır.

• ÇİDE

  f. Devşirilmiş, toplanmış.

• Çİ-GUNE

  f. Nasıl, ne çeşit, ne türlü.

• ÇİHAR

  f. Dört. (Bak: Çâr)

• ÇİHİL

  f. Kırk (sayı). * Mc: Çok, ziyade, fazla.

• ÇİL

  (Çihil-Çehl) f. Kırk. * Mc: Çok.

• ÇİLE

  f. Eziyet. Sıkıntı. * İplik. * Yay kirişi. * Tas: Dervişlerin kapalı bir yere çekilerek ibadetle geçirdikleri kırk gün.

• ÇİLEHÂNE-İ UZLET

  Çile çekilen yer. Yalnız başına ve çile içinde ibadet yapılan yer.

• ÇİLEKEŞ

  Çile çekmiş. Çile dolduran, dert çeken.

• ÇİLLE

  Farsça (40) rakamını gösteren (Çihille) kelimesinin telaffuzunda aldığı şekildir. Daha çok (Çile) şeklinde söylenir. (Bak: Çile)

• ÇİM

  f. Rutubetten hasıl olan yosun.* Kesilmiş çimenli yerler.

• ÇİN

  f. Büklüm. * Çatıklık. Buruşukluk. Kıvrım.

• ÇİN

  f. "Derleyen, toplayan" mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır.

• ÇİNE

  f. Kuş yemi.

• ÇİNENDE

  f. Devşiren, toplayan, toplayıcı.

• ÇİN-İ CEBİN

  Alın buruşuğu. Alın kırışığı.

• ÇİN-İ EBRU

  Kaş çatıklığı.

• ÇİN-İ MAÇİN

  Çin ve Çin'in güney kısmı.

• ÇİPİL

  Gözleri ağrılı ve kirpikleri dökülmüş kimse. * Çepel.

• ÇİRAG

  f. Fitil, kandil, mum, lâmba. * Çırak. * Talebe, öğrenci, şakird. * Tekaüd, emekli, emekliye ayrılmış olan kişi.

• ÇİRE

  f. Niçin? Çerâ?

• ÇİRE

  f. Mâhir, maharetli, becerikli. * Bahadır, kahraman, yiğit, cesur.

• ÇİRE-DEST

  f. Becerikli, eli işe yatkın olan.

• ÇİREGÎ

  f. Bahadırlık, kahramanlık, yiğitlik. * Ustalık. Mâhirlik.

• ÇİRK

  Kir, pas, pislik, murdarlık, necaset. * Yarada olan irin ve kan.

• ÇİRK-ÂB

  f. Pis su.

• ÇİRKÂF

  f. Çirkef. Pis su. Pis. * Terbiyesiz. Edebsiz.

• ÇİRKİN

  f. Güzel olmıyan. * Çok kirli. * Kanlı, irinli çıban veya yara.

• ÇİSAN

  f. Ne gibi? Nasıl?

• ÇİSTAN

  f. Bilmece.

• ÇİZ

  f. Şey. Nesne.

• ÇOLPA

  f. Bir ayağı sakat olan. * Yürürken ilk defa sol ayağını atan. * Mc: Beceriksiz. Eli yakışıksız.

• ÇOPRA

  Balık kılçığı. * Sık çalılık veya sazlık. * Uzunca boylu olan tatlı su balığı.

• ÇÖMEZ

  Medresede talebeye ve müderrise hizmet ederek ilim öğrenen kimse. Talebe yamağı.

• ÇUB

  f. Ağaç değnek, sopa. * Çöp.

• ÇUBAN

  f. Çoban, sığırtmaç.

• ÇUBE

  f. Oklava.

• ÇUBEK

  f. Değnek, sopa. Davul tokmağı.

• ÇUG

  f. Su arkı. * Boyunduruk.

• ÇUHADAR

  Ayak hizmetinde bulunan çuha elbiseli yahut çuhadan olan perdenin haricinde emre hazır bulunan hademe.

• ÇUN

  f. (Tâlil edatı) Ne zaman ki, çünkü, şu sebepten ki, gibi, şâyet, zirâ, nasıl, niçin, çerâ.. den beri mânalarına gelir.

• ÇUN Ü ÇİRA

  f. Nasıl ve niçin.

• ÇUNAN

  f. Öyle böyle.

• ÇUNİN

  f. Böyle.

• ÇUVALDIZ

  Çuval ve ona benzer çul vs. dikmeye mahsus büyük iğne.

• ÇUVAL-DUZ

  Çuval dikmeye yarayan iğne.

• ÇÜ

  f. (Teşbih ve tâlil edatı) Gibi. * Dikkat. * Ahenk.

• ÇÜN

  f. Gibi. * Zira, çünki, madem ki. * Nasıl, nice.

• ÇÜNAN

  f. Böyle. Bu şekilde. Bunun gibi.

• ÇÜNBEK

  f. Atlama, sıçrama.