D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DEHALİZ

  (Dehliz. C.) Dehlizler, holler, koridorlar.

• DEHAN

  (Dıhen- Dahen) f. Ağız, Fem.

• DEHANE

  f. Küp, testi, fırın ve bunlara benzer şeylerin ağzı.

• DEHANGÜŞA

  f. Söyliyen, açılmış ağız, konuşan ağız.

• DEHÂN-I TENG

  Ufak ağız. Dar ağız.

• DEHAR

  f. Mağara, dağ mağarası. Kovuk. Çatlak.

• DEHARİR

  Zamânın şiddetleri.

• DEHARİS

  Belâ. Şiddet.

• DEHAZ

  f. Feryat, figan. Bağırıp çağırma. Yüksek sadâ ile medet isteme.

• DEHBEL

  Yemekte lokmanın büyük olması. * Bir kuş adı.

• DEHDAK

  Kesmek. Kat'.

• DEHDAN (DEHDEHÂN)

  Develerin bir yere toplanması.

• DEHDEHE

  Yuvarlamak, döndürmek.

• DEHDEHÎ

  f. Hâlis altun.

• DEHEN

  f. Ağız.

• DEHEN-ŞUY

  Ağız temizleme, ağız yıkama.

• DEHHAŞE

  Çok fazla derecede korkunç, dehşet verici.

• DEHİŞT

  f. İttifak, ittihad, birlik. * Bir tarzda hareket, aynı şekilde hareket.

• DEHKEL

  Zahmet, meşakkat. * şiddetli ve meşakkatli zaman.DEHKEM Â : Yaşlı adam. İhtiyar adam.

• DEHL

  Zamandan bir saat. * Azca nesne.

• DEHLES

  Kısa boylu kimse.

• DEHLİZ

  (C.: Dehâliz) Hol, koridor. Ev ile kapı arası.

• DEHLİZ-İ CİNAN

  Revak-ı uhreviye mânasında mecazî bir deyimdir. (Bak: Revâk-ı uhreviye).

• DEHM

  (C.: Dühum) Ansızdan gelmek. * Çok fazla miktarda asker. * Çok adet, kesret.

• DEHMA

  Belâ. Zahmet * Çömlek. * Çok adet, kesret, sayı çokluğu. * Kadim, eski. * Halis kırmızı koyun. * Koyu kızıl.

• DEHMAK

  Kesmek, kat'.

• DEHME

  Yumuşak yemek.

• DEHMECE

  İhtiyar kişinin ayağında köstek var gibi yab yab yürümesi.

• DEHMEKA

  Yumuşak ve güzel yemek. * Her nesnenin yumuşağı.

• DEHMUS

  Cömert kişi. Kerim kimse.

• DEHN

  Değnekle vurmak. * Yağmurun, yeri ıslatması. * Bir şeyi yağlamak. * Bir kimseye münâfıkane muâmele etmek.

• DEHNA

  Ova, sahrâ. Çöl, geniş veya susuz ova. * Bir yer ismi.

• DEHNEC

  Zümrüt gibi bir kıymetli taş.

• DEHR

  Zaman, çok uzun zaman, ebedi. * Bin yıllık zaman. * Dünya.

• DEHR SURESİ

  Kur'ân-ı Kerim'in 76. suresi olup Sure-i İnsan, Ebrar, Emşac, Hel Etâ Suresi de denir.

• DEHRE

  f. (Dahra) Testere gibi dişli ve eğri budama âleti. Bağ budamak için kullanılan testere gibi dişli olan bıçak.

• DEHRÎ

  Dehr ve zamana dair ve müteallik. DEHRİYE : Devre ait. Zamana dair ve müteallik. * Âlemin ezelî ve ebedîliğini iddia edip âhirete inanmıyan münkir ve imansız bir fırka.

• DEHR-İ FÂNİ

  Fâni dünya, geçici dünya.

• DEHRİYYUN

  (Dehrî. C.) Dehriye fırkasından olanlar.DEHS (Dehâs) : İçine ayak batan yumuşak yer.

• DEH-SAL

  f. Gezegen, seyyare, yıldız.

• DEH-SALE

  f. On yaşında. On yıllık.

• DEHŞ

  f. Bulanıklık, karanlık. Zulümat. * Bir işe başlama.

• DEHŞ(E)

  Tenbel olmak.

• DEHŞET

  Korkup kaçılacak şey. Ürkmek, şaşmak. Korku ve telâş içinde olmak.

• DEHŞET-EFŞAN

  f. Korkunç, korku ve dehşet saçan, ürkütücü.

• DEHŞET-ENGİZ

  f. Çok dehşet verici. Çok korkutucu.

• DEHUN

  f. Hatırlama, ezber okuma.

• DEHÜM

  f. Onuncu.

• DEHVER

  Cem'etmek, toplamak. * Lokmayı büyük yapmak.

• DEHY (DEHÂ)

  Kişinin fikir ve ferâsetinin isabetli ve doğru olması.