D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DACİC

  Çağırış. * Sesi yükseltmek.

• DACİN

  (C.: Devâcin) Evi öğrenmiş olan davar.

• DACİR

  Gamkin ve gönlü dar kimse. * Bağırgan dişi deve. * Kederlenmek, hüzünlenmek muztarib olmak.

• DACNAN

  Tehame vilâyetinde bir dağ.

• DACR(E)

  Darlık, kalbin sıkıntılı olması.

• DACUC

  Çağıran. * İnleyen. * Sağarken incinen ve inleyen dişi deve.

• DAD

  Osmanlı alfabesinin onyedinci harfidir. * Ebced hesabında sekizyüz sayısına karşı gelir.

• DAD

  Doldurmak.

• DAD

  Oyun, lehv.

• DA'D

  Husumet, düşmanlık.

• DÂD

  f. Adâlet. Hak, doğruluk. * İnsaf. * Vergi, ihsan, atiyye. * Ömür. * Sızlanma. (Adâletle dâd arasında fark vardır; adâlet, binefsihi adâlet edip zulmetmemektir. Dâd ise, başkasının zulmünü def ve izâle eylemektir. L.R.)

• DÂD U SİTED

  Alış veriş.

• DADA

  f. Halayık. Çocuk bakıcı. Dadı.

• DA'DA

  Aklı ve fikri olmayan kişi. * Her nesnenin zayıfı.

• DA'DA'

  Güzel dur mânasına gelir ve düşecek ve dayanacak yerde söylenir.

• DA'DAA

  Yakmak. Yıkmak. * Hor ve zelil etmek. * Perâkende etmek.

• DA'DAA

  Koyunu ve keçiyi çıkarıp sürmek. * Sallamak. * Bir kimseye "güzel dur" demek. * Miktarı çok olsun diye depretip çevirmek ve doldurmak.

• DADAN

  Kesmez kılıç. * Fakir, muhtaç kişi.

• DADAR

  f. Allah (C.C.) * Adaletli, âdil, doğru olan hükümdar.

• DADAŞ

  Delikanlı, babayiğit kimse. * Erkek kardeş.

• DÂD-ÂVER

  f. Doğru, adaletli.

• DÂD-BAHŞ

  f. Hakkı yerine getiren, adaletli.

• DÂDE

  f. Verilmiş, vergi.

• DÂDEN

  f. Vermek.

• DÂDENDER

  f. Erkek üvey kardeş.

• DÂDER

  f. Karındaş, kardeş, birâder.

• DÂDER-ENDER

  f. Üvey kardeş.

• DÂDGÂH

  Adliye. Hak yeri, adâlet yeri.

• DÂD-GER

  f. Doğru, insaflı.

• DADH

  Yemen baklası.

• DÂDHAH

  f. Adalet isteyen.

• DÂD-I HAK

  Hak vergisi, Cenab-ı Hakk'ın lütf u ihsanı.

• DÂD-I HAK RÂ KABİLİYYET ŞART NİST

  Cenab-ı Hakk'ın lütf u ihsanında kabiliyyet şart değildir.

• DÂDİSTAN

  f. Bir işte ortak olma. * Bir işe razı olma.

• DÂDRAD

  f. Allah (C.C.), Cenab-ı Hak.

• DÂD-RES

  f. Yardımcı, yardıma yetişen.

• DAELE (DUULE)

  Zayıf ve ince olmak. * Hor ve zayıf olmak.

• DAF'

  Necis, pis.

• DAFADİ

  Kurbağa.

• DA'FAK

  Bol ve geniş olan şey. Vâsi.

• DAFATE

  Ayağa giydikleri bir cins pabuç. * Kişinin aklı ve reyi zayıf olmak. * Bir oyun çeşidi.

• DAFEF

  Çoluk çocuğun fazla oluşu. * Şiddet. * Darlık. * Hâcet. * Acele etmek.

• DAFEN

  Kısa boylu, ahmak adam. * İri gövdeli ahmak kimse.

• DAFENDED

  şişman, ahmak adam.

• DAFF

  Dar, zıyk.

• DAFFAT

  Devesini kiraya veren deveci.

• DAFFATA

  Metâ ve kumaş götüren deve. * Çokluk, cemaat.

• DAFFE

  Yan, taraf.

• DAFİ'

  Def'eden, menedici. Ortadan engeli kaldıran. * Cenâb-ı Hak. (C.C.)

• DAFİA

  Def eden, muhafaza eden.