D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DAFİK

  Atılarak dökülen. Su ve emsali gibi akarak dökülen.

• DAFİT

  Ahmak.

• DAFN

  Ayakla tekme vurmak ve atmak.

• DAFR

  Saçı ve ona benzer şeyleri enlice örmek ve dokumak. * Vakarla yürümek. * Def'etmek, kovmak.

• DAFUF

  Sütü çok olan davar.

• DAFV

  Tamam olmak. * Malın çok olması.

• DÂG

  f. Yanık yarası. * İnsan veya hayvan vücuduna kızgın demirle vurulan damga.

• DAGAL

  f. Hile. * Geçmez akçe, kalp para. * Hileci, hile yapan, dolandırıcı. * Çerçöp.

• DAGAL-BÂZ

  f. Hileci.

• DAGAS

  Çok yemekten dolayı midenin dolması.

• DAGB

  Harislik, hırslı oluş. * Ovmak.

• DAGBUS

  (C.: Dagabis) Küçük hıyar. * Sirkeyle ve zeytin yağıyla yenen bir ot.

• DAGDAGA

  Dişi olmayan kadın. * Kurdun et yemesi. * Yemeği iki çene arasında geve geve yemek.

• DAGF

  Almak.

• DAGFASA

  Semizlik, şişmanlık, besililik, etlilik. * Bol geniş nesne.

• DÂG-I DİL

  Gönül yarası.

• DAGI(YYE)

  Azgın, başkaldıran, isyan eden, âsi, anarşist.

• DAGISA

  (C: Devâgıs) Diz üstünde hareket eden yuvarlakça kemik. * Sâfi su.

• DAGİ

  (Bak: Tâgi)

• DAGİB

  Tavşan sesi.

• DAGÎGA

  Sıvı hamur.

• DAGİT

  Yanında bir kuyu daha olduğundan suyu çekilip kokan kuyu.

• DAGM

  Isırmak.

• DAGMA'

  Yüzünün rengi siyaha yakın olan dişi koyun.

• DAGMİRE

  Karıştırmak, halt.

• DAGN

  Meyletmek, yönelmek. * Kin tutmak.

• DAGR

  şiddetle def'etmek. * Bir yere girmek.

• DAGRE

  Bir şeyi kapıp almak.

• DAGS

  (C.: Adgas) Rüyâ karışıklığı. * Karışık olmak.

• DAGŞ

  Hücum etmek.

• DAGT

  Zahmet. Meşakkat. * Bir şeyi bir yere zorla sıkıştırmak. Sıkışmak.

• DAGUL

  f. Dolandırıcı, hileci, hile yapan.

• DAGV

  Kedi veya tilki çağırmak.

• DAGVE

  (C.: Degavât-Degayât) Huyu yaramaz olmak, hulku çirkin olmak.

• DAGZ

  Yutmak. * Defetmek. * İğrenmek. * Cimâ etmek.

• DAG-ZEN

  f. Damga vuran, nişan koyan. * Kalb kıran, gönül kıran.

• DAĞDAĞA

  Gürültü. Iztırab. Boş yere telâş ve zorluklar. * Tereddüt etmek, karar verememek. * Gıcıklamak.

• DAĞDAR

  f. Pek acıklı, üzüntülü. * Gönlü yaralı. * Kızgın demirle nişan vurulu. Damgalı. (Milletimde ihtilâf u tefrika endişesi Kûşe-i kabrimde hattâ bi-karar eyler beni, İttihadken savlet-i a'dâyı def'a çâremiz, ittihad etmezse millet, dağdar eyler beni.) Yavuz Sultan Selim Hân.

• DAĞDAR-I TEESSÜF

  Çok acı olup, teessüf edilen.

• DAĞISTAN

  f. Dağlık yer. * Kafkasya'nın kuzeydoğusunda ve Hazer Denizi'nin batı kıyılarında bulunan bir bölgedir ki, eskiden buraya Albanya denirdi.

• DAĞIT

  Emin. * Nâzır, bakan. * Şiddet veren. * Üzüm toplamada kullanılan âlet.

• DAĞVARİ

  f. Dağ gibi, dağ cesametinde. Dağ büyüklüğünde. Dağa benzer surette.

• DAH

  f. Hizmetçi, uşak, cariye. * On (10). Aşer. * Korkak. Alçak, aşağılık, âdi kimse.

• DAHA'

  Kaba kuşluk vakti.

• DAHAL

  Aldatmak, mekretmek.

• DAHÂMET

  İrilik, kocamanlık, kabalık, vücutça büyük olmaklık. * Tıb: Hipertrophie.

• DAHÂMET-İ KEBED

  Tıb: Karaciğer büyümesi.

• DAHAMİS

  Bahadır, kahraman. * Karayağız, iri yapılı adam.

• DAHAS

  Davarın tırnağında olan bir verem.

• DAHAS

  Kaypancak nesne.