E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EBKEMÎ

  f. Dilsizlik, dili olmamak.

• EBKEMİYET

  Dilsizlik. Konuşamamazlık.

• EBLAD

  Eser.

• EBLAĞ

  En beliğ. Daha beliğ. Daha fasih. Çok beliğ.

• EBLAK

  Rengârenk. * Alaca bulaca. * Alacalı at.

• EBLAK-SÜVAR

  f. Alaca ata binmiş kişi. * Mc: Savaşçı, cenkçi yiğit.

• EBLEC

  Açık kaşlı. * Mc: Nurlu, parlak, vuzuhlu.

• EBLED

  Ebleh, ahmak, bön. Söylenilen şeylere aklı hemen taalluk etmeyen kimse. * Açık kaşlı. * Şişman gövdeli kişi.

• EBLEH

  Ahmak. Bön. Budala.

• EBLEHÂNE

  f. Ahmakçasına. Eblehçesine.

• EBLEHÎ

  f. Ahmaklık, saflık, bönlük.

• EBLEHİYYET

  Ahmaklık, eblehlik, bönlük, salaklık, saflık, kalın kafalılık.

• EBLEK

  f. Alacalı renk.

• EBLEM

  Kalın dudaklı adam.

• EBLİM

  Bal, asel.

• EBLUÇ

  f. Ezilmiş tozşekeri. Nebat şekeri.

• EBLUK

  f. Münafık, iki yüzlü adam. * Şarlatan.

• EBNÂ

  (İbn. C.) Oğullar. Çocuklar. Veledler. Ferzendeler.

• EBNÂ-İ ÂDEM

  Adem oğulları. İnsanlar.

• EBNÂ-İ BEŞER

  İnsan oğulları.

• EBNÂ-İ CİNS

  Kendi sülâlesinden gelenler. Aynı cinsten olanlar.

• EBNÂ-ÜD DEHALİZ

  Anası babası belli olmayıp etrafa atılmış, sokağa bırakılmış çocuklar.

• EBNÂ-YI MAZİ

  Mâzinin insanları.

• EBNÂ-YI SEBİL

  Yolcular, seyahat edenler, seyyahlar.

• EBNÂ-YI VATAN

  Vatan evlâtları.

• EBNİYE

  (Bina. C.) Binalar. Yapılar.

• EBNİYE-İ ATİKA

  Eski binâlar.

• EBNİYE-İ MÜRTEFİA

  Yüksek binalar.

• EBR

  f. Bulut.

• EBR

  Ürkmek. Kaçmak.

• EBRAC

  Burçlar, kaleler.

• EBRAH

  Zor olmak, güç olmak.

• EBRAK

  Fazlaca parıltılı. * Taşlı, kumlu, balçıklı yer. * Alaca renkli at. * İki renkli lekeli bir şey.

• EBRÂR

  (Berr. C.) Özü sözü doğru olanlar, hamiyetliler. Sâdıklar. İyiler.

• EBRÂR-I ÜMMET

  Ümmetin iyileri. Hayırlıları.

• EBRAS

  İnsanın rengini degiştiren alaca ve miskin eden çok fena bir maddi hastalık ismi.

• EBREC

  Gözünün akı çok olan güzel gözlü kimse.

• EBRED

  (Berd. den) Çok soğuk.

• EBREHE

  Peygamberimizin (A.S.M.) doğumundan elli gün kadar evvel Kâbenin tahribine gelen Habeş Ordu Kumandanının ismi. (Bak: Ebabil)(Fillerle varıp Kâbeye, hem Ebrehe zâlim.İsterdi ki, yapsın nice bin türlü mezâlim...İsterdi ki; o beyt yıkılıp şöhreti sönsün.Halk Kâbeyi terkederek, kiliseye dönsün.İsterdi ki; çeksin doğacak nura bir sed.Hem doğmadan ölsün diye "Mahbub-u Müebbed."Günlerce gidip Kâbeye hem yaklaşan orduBirdenbire bir tehlike sezmiş gibi durdu...Sür'atle gelip bir sürü kuş, semt-i bahirden. Taş harbine başlar, pek acib hepsi birden.İndikçe havadan o muamma gibi taşlar Cansız yıkılıp yerlere yatmış nice başlar.Şahıyla beraber kocaman orduyu Mevlâ Olsun diye mahbuba nişan eyledi mevta. E.L.)

• EBREK

  En bereketli.

• EBRENCEN

  f. Bilezik. Kadınların kollarına taktıkları altından mâmul zinet eşyası.

• EBRESİM

  İbrişim.

• EBRESİMÎ

  İbrişimci.

• EBREŞ

  Alaca benekli at. * Kırmızı ve beyazdan meydana gelen alaca renk.

• EBR-İ BAHAR

  Bahar bulutu.

• EBR-İ BÂRÂN

  Yağmur bulutu.

• EBR-İ İHSAN

  İhsan, lütuf bulutu.

• EBRİC

  Yayık adı verilen ve yoğurttan yağ çıkarılan nesne.

• EBRKÂR

  f. Şaşkın, sersem, ne yapacağını bilmeyen adam. (Ebr'in "bulutun" yerinde durmayıp gezici olmasından kinâye olarak, bu mânayı aldığı sanılmaktadır.)

• EBRU

  f. Kaş. * Bir nevi dalgalı kumaş ve kâgıt ismi.