F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FERUKA

  Böğürün yağı. * Korkak kişi.

• FERVE

  f. Bazı hayvanların makbul olan derileri. Kürk.

• FERVE

  (C: Füre'-Firâ) Baş derisi. * Bir parça toplanmış kuru ot. * Servet, zenginlik. * Kürk.

• FERY

  İyi iş işlemek. * Meşin dikmek. * Yaramaz iş. Bir nesneyi ıslah için kesmek.

• FERYAD

  f. Bağırıp çağırma. Yüksek sesle medet istemek. Figan.

• FERYAD-BAHŞA

  f. Feryâd ettiren, bağırttıran.

• FERYAD-HAN

  f. Yardım isteyen.

• FERYAD-I ANDELİB

  Bülbülün feryâdı, ötmesi. * Yirmiiki martta olan bir fırtına.

• FERYAD-RES

  f. Feryâd edenin imdâdına koşan, yardımına gelen.

• FERZ

  Çukur yer. * Düz yer. * Ayırmak.

• FERZA'

  Pamuk çekirdeği.

• FERZAH

  Akrep isimlerinden bir isim.

• FERZAN

  İlim ve hikmet.

• FERZANE

  f. Bilgili kimse. Hakîm, feylesof. * Tas: Nefsanî alâkalardan sıyrılmış kimse.

• FERZANE-GÎ

  f. Üstünlük, rüçhaniyet. * Bilgi.

• FERZEND

  (C.: Ferzendân) f. Yavru. Çocuk. Veled.

• FERZENDÂNE

  Evlâd gibi. Evlâda yakışır surette.

• FE'S

  İki yüzlü balta. * Balta ile vurmak.

• FESA

  Bıçak.

• FESA

  Eskimek. * Vurmak.

• FESAD

  Bozuk ve fenalık. Karışıklık. Haddi tecavüz edip zulmetmek. (Zıddı: Salâh'tır.)( $ Evet fıskla bozulan bir adam, bataklığa düşüp çıkamayan bir şahıs gibi çokların da o bataklığa düşmelerini istiyor ki, maruz kaldığı o dehşetli hâlet, bir parça hafif olsun. Çünkü musibet umumi olursa, hafif olur. Ve keza, bir şahsın kalbinde bir ihtilal, bir fenalık hissi uyanırsa; yüksek hissiyatı, kemalâtı sukut etmeye başlar; kalbinde tahribata, fenalığa bir meyil, bir zevk peyda olur. Yavaş yavaş o meyil kalbinde büyür; sonra o şahıs; bütün lezzetini, zevkini tahribatta, fenalıkta bulur. İşte o vakit, o şahıs, tam mânasiyle arzda yırtıcı bir hayvan, ihtilali çıkarıp büyüten bir belâ, fesadı durmayıp karıştıran bir âfet kesilir. İ.İ.)

• FESAD-AMİZ

  f. Oyunbozanlık eden, fesat karıştıran.

• FESADAT

  (Fesad. C.) Bozukluklar. Kötülükler. Karışıklıklar.

• FESAD-ENGİZ

  Fesad koparan. Fesad çıkaran. Karışıklık çıkaran.

• FESAD-I AHLÂK

  Ahlâk bozukluğu.

• FESAD-I DİMAĞ

  Akıl bozukluğu, delilik.

• FESAD-I Mİ'DE

  Mide fesadı, mide bozukluğu.

• FESAD-I TE'LİF

  Edb: Bir cümlede yapılan tertibin mâna çıkmayacak derecede bozuk ve karışık oluşu.

• FESAFİS

  Kesmez kılıç.

• FESAHAT

  (Bak: Fasahat)

• FESAKÎ

  (Fıskıyye. C.) Fıskiyeler. * Çocukların oynadıkları su püskürten oyuncaklar.

• FESALE

  (Füsule) Alçak ve asılsız olmak.

• FESANE

  f. Asılsız hikâye. Masal. (Bak: Efsane)

• FESAR

  f. Yular.

• FESC

  Her nesnenin boşu.

• FESDA'

  (Bak: Sada')

• FES'E

  Sâkin olmak, sâkin etmek.

• FESEKA

  (Fâsık. C.) Fâsıklar. (Bak: Fâsık)

• FESH

  Bozmak. Hükümsüz bırakmak. Kaldırmak. * Zayıf olmak. * Bilmemek. Cehil. * Re'y ve tedbiri ifsad eylemek. * Zaif-ül akıl. Zaif-ül beden. * Tembellik yüzünden gayesine erişemeyen. * Unutmak. * Tıb: Beden âzalarının mafsallarını yerinden çıkarıp ayırmak.

• FESH

  Genişletmek.

• FESH-İ MUKAVELE

  Mukavelenin bozulması, anlaşmanın feshedilmesi.

• FESÎH

  (Füshat. den) Açık, geniş.

• FESİL

  (C: Efsâl-Fisâl) Adi, yaramaz kimse. * Bağ çubukları dikmek.

• FESÎL

  (C: Füslân) Hurma ağaçlarının küçüğü. * Her nesnenin kemi ve yaramazı.

• FESÎT

  Tırnak kesintisi, tırnak parçası.

• FESK

  Yola gitmek. * Kan döküp adam öldürmek.

• FESR

  Beyan etmek, açıklamak. * Tabibin suya bakması.

• FESS

  Kıtlık günlerinde tohumundan ekmek yapılan bir ot.

• FESTAT

  (Bak: Fustât)

• FESTEMİ'

  (Fe-istemi') Dinle, işit (anlamında bir kelimedir.) (Fe) ile (İstemi') emr-i hazırından ibarettir.