H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HURUC-İ FÂHİŞ

  Haddini aşmak. * Büyük isyan hareketinde bulunmak.

• HURUF

  (Harf. C.) Harfler. İsim ve fiil olmayan kelimeler. (Bak: Harf)

• HURUFAT

  (Harf. C.) Harfler. Matbaada kullanılan dökme harfler.

• HURUFİYE

  Fazlullah-ı Hurufi adında birinin kurduğu bâtıl bir meslektir. Harflerden kendilerince manalar çıkarıp, dine aykırı iddiaları olan bir dalâlet fırkasıdır.

• HURUF-U ÂLİYAT

  Tas: Gayb ve gaybîlikte olan Cenab-ı Hakka mahsus şuunat.

• HURUF-U ASLİYE

  (Bak: Harf-i aslî)

• HURUF-U CÂZİME

  Cezmeden harfler: lem, lemmâ, lâm-ül-emir, lâ-ün-nâhiye (nehyeden lâ edatı). Şart edatları da câzimdir. (Bak: Câzim)

• HURUF-U CERRE

  (Bak: Harf-i Cer)

• HURUF-U HALK

  Sesi boğazdan çıkan harfler. (Hâ, hı, ayn, gayn, he, hemze gibi)

• HURUF-U HECÂ

  Alfabe sırasına göre dizili harfler. * Kelimelerdeki harflere ayrıca ses katan elif, vav, he, yâ harfleri.

• HURUF-U İMLÂ

  Gr: Sesli harfler. (A, E, I, İ, O, Ö, U, Ü, harfleri.)

• HURUF-U İTBAK

  Gr: İtbak harfleri. (Bak: İtbak)

• HURUF-U KAMERİYE

  Gr: Arapçada kelimenin başında harf-i tarif olduğu vakit, harf-i tarifin lâmı okunan harfler. Meselâ: El-Kamer, El-İnsân, El-Bedi' kelimelerinde olduğu gibi. Burada kelime başında "kaf, elif, bâ" harfleri kameriyeden olduğu için aynen okunuyor. (Bunlar: Elif, bâ, cim, hı, hâ, ayın, gayn, fe, kaf, kef, mim, vav, he, yâ harfleridir.)

• HURUF-U LEYYİN

  Vav, ayn ve elif harfleri. (Bak: Lîn)

• HURUF-U MECHURE

  Cehr ile okunan harfler. (Zı, lâm, kaf, vav, ra, bâ, dad, hemze, zel, gayın, ze, elif, cim, nun, dal, mim, tı, yâ, ayın.)

• HURUF-U MU'CEME (MENKUTA)

  Gr: Kur'an-ı Kerim harflerindeki noktalı harfler.

• HURUF-U MUNFASILA

  Gr: Kendisinden sonra gelen harflere bitişmeyen (vav, rı, dal, hemze, ze, zel) gibi harfler.

• HURUF-U MUTTASILA

  Gr: Kendisinden sonra gelen harflerle bitişip yazılan harfler.

• HURUF-U MÜSTA'LİYE

  Tecvidde: Harf ağızdan çıkarken dilin üst damağa yapışması halinde veya üst damağa doğru gitmesiyle çıkan harfler: Kaf, tı, zı, dat, hı, sad, ayın, gayın, Bu harflerin mukabili "istifâle" harfleridir.

• HURUF-U NÂSİBE

  Gr: Muzari (geniş zaman) fiilinin başına getirildiğinde o fiili nasbeden harfler. (En), (Len), (İzen), (Key) harfleri gibi.

• HURUF-U ŞARTİYE

  (Bak: Şart edatları)

• HURUF-U ŞEDİDE

  (Bak: şiddet)

• HURUF-U ŞEFE

  Dudaktan çıkan harfler. "Be, Fe, Mim" gibi.

• HURUF-U ŞEMSİYE

  Gr: "El" harf-i tarifinin "lâm" harfi ile yan yana geldiğinde, kendisi okunmayıp "Lâm" harfine kalboluyorsa, o harflere "huruf-u şemsiye" harfleri denir. (Te, se, dal, zel, rı, ze, sin, şın, sad, dat, tı, zı, lem, nun harfleri) Meselâ: El-turab yazılıyor, etturab okunuyor. El-şems yazılıyor, eşşems okunuyor. El-Duâ, Edduâ okunuyor.

• HURUF-UL MUKATTAA

  Gr: Kur'an-ı Kerim'de sure başlarında bulunan, kesik kesik, ikisi üçü birleşik veya tek başına yazılı hafler. Elif Lâm Mim, Yâ Sin, Elif Lâm Râ... gibi. Bunlar İlahî birer şifre olup, mânalarını anlayanlar Resul-ü Ekrem (A.S.M.) ve O'nun vârisleridir.

• HURUM

  İhram.

• HURUR

  Düşmek, sukut.

• HURUS

  f. Horoz.

• HURUŞ

  f. Coşma. Gürültü. şamata. Telâş.

• HURUŞAN

  f. Çağlıyarak, coşarak, * Coşan, çağlayan.

• HURY

  Değirmen deliği.

• HURZ

  Oranlamak, yâni tahminle bir şeyin miktarını söylemek.

• HURZE

  (C.: Hurez) Dikiş.

• HUS

  Dikmek. * Darlık vermek. * İki şeyi bir araya getirmek.

• HUS

  Bir kavim üzerine nâzil olan umur.

• HUSA

  (Husye. C.) Erkeklik bezleri, hayalar.

• HUSA

  Hurma yaprağı.

• HUSAF

  Hasad, hasad mevsimi. * Ekin biçme.

• HUSAFE

  Düşmanlık, adavet. Gizli kin, hased.

• HUSAKE

  Düşmanlık, adavet. Hased, gizli kin.

• HUSALE

  Harman yerinde arta kalan tane.

• HUSALE

  Kırıntı, ufalanmış şey.

• HUSAM

  Keskin kılıç.

• HUSAME

  Keskinlik.

• HUSARE

  Arpa, buğday ve pirinç gibi hububâtın kabuğundan düşen parçalar. * Her kabuklu nesnenin, kabuğundan ayrılıp temizlenmesi. * Şirâ sıkıntısı. * Her nesnenin fenâsı.

• HUSAS

  Sür'atle gitmek, seğirtmek, koşmak.

• HUSBAN

  Hesab. * Azab. * Sıkıntı. * Şer. * Koltuk yastığı.

• HUSEMA'

  (Hasım. C.) Muhalifler, karşı taraflar, hasımlar. * Adüvler, düşmanlar.

• HUSF

  Her bir şeyin içi.

• HUSHUS

  Mübâlağa ile kandırmak.