İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İNCİBAR

  Kırılmış olan kemiğin bağlanıp tekrar kaynaması.

• İNCİFAF

  (Ceff. den) Kurumak.

• İNCİL

  Dört büyük kitabdan birisi. Hristiyanların mukaddes kitabı olup, Hazret-i İsa'ya (A.S.) gelen kitab. * Beşaret, müjde.

• İNCİLA

  Cilâlanma. Parlama. * Görünme, belli olmak, açılma.

• İNCİLAB

  Celbedilme. Çekilme. Sürülüp götürülme.

• İNCİMAD

  Donma. Buzlanma. Sertleşme.

• İNCİRAD

  Mücerred olma, tecrid edilme, soyunma.

• İNCİRAR

  Çekilip uzanma. Çekilme. Bir neticeye doğru çekilerek sona erme.

• İNCİRAR-I KELÂM

  Söz gelişi.

• İNCİZA'

  (Değnek) Kırılma. * (İp) Kopma.

• İNCİZAB

  Cezbedilme, çekilme.(Fıtrat-ı zîşuur olan vicdandaki incizab ve cezbe, bir hakikat-ı câzibedarın cezbesiyledir. M.)

• İNCİZAM

  (Kemik) Kırılma. * Gr: Meczum olma. Kelimenin son harfi harekesiz olarak telâffuz olunma.

• İNCİZAM

  Kesilme. * Cüzzam hastalığına tutulmuş kimsenin bir organının (âzâsının) kopması.

• İNCİZAZ

  Kesilme.

• İNCU

  f. İnci, lü'lü', dürr.

• İND

  Arapçada zaman veya mekân ismi yerine kullanılır. Hissî ve manevî mekân. Maddî ve manevî huzura delâlet eder. Nezd, huzur, yan, vakt, taraf gibi mânâlara gelir. Gayr-ı mütemekkindir. Yani harekeleri değişmez. İzafete göre zamanı ifade eder (Min) harf-i cerriyle birleşebilir. Bazan da zarf olmaz. Bazan kalb ve ma'kul irade olunur. Yani, bazan huzur-u kalbîye delâlet eder ki, itikad mânasına kullanılır. Bazan mâkuledeki hissi huzura zarf olduğu gibi, huzur-u manevîye de zarf olur. Bâzan onunla fiil emir olur. Hüküm, fazıl, ihsan, teşvik ve tergib etmek mânalarına gelir.

• İNDA'

  Cömertlik etme.

• İNDAB

  (Nedeb. den) Yara iyileşip kabuk bağlama.

• İNDALLAH

  Allah yanında. Allah indinde.

• İNDEKE

  Senin yanında. Sana göre.

• İNDELBA'Z

  (İnd-el ba'z) Bazılarına göre.

• İNDELHACE

  İhtiyaca göre. İhtiyaç vaktinde.

• İNDELİCAB

  (İnd-el icab) İcab ettiği zaman, gerekince, iktiza ettiğinde.

• İNDETTAHKİK

  (İnd-et tahkik) Tahkik sonunda, araştırma neticesinde.

• İNDÎ

  Şahsi. Keyfi. Zati. Kendine göre. * Bana göre. Bence.

• İND-İ İLÂHÎ

  Allah'ın indinde. Allah'ın nazarında.

• İNDİBAG

  Deri tabaklama.

• İNDİFA

  Def olma. * Meydana çıkma. Yerden fışkırma. * Söze girişme. * Geri çekilme. * Başlama. * Teveccüh eyleme. * Yer yer baş gösterme.

• İNDİFAÎ

  Püskürme ile alâkalı. * Püskürük.

• İNDİFA-İ BÜRKANÎ

  Volkan püskürüğü, yanardağdan çıkan lâvlar.

• İNDİFAK

  (Su) birdenbire ve şiddetle dökülme.

• İNDİFAK-I NEHR

  Nehrin şiddetle dökülmesi.

• İNDİHAŞ

  Çok korkma, dehşete düşme.

• İNDİMAC

  Kenetlenme. Dürülüp birbirine geçme.

• İNDİMAL

  Yara iyi olma, kapanma.

• İNDİMAM

  Pişman olma.

• İNDİMİZDE

  t. Bize göre, bizce, yanımızda.

• İNDİRA'

  (Su) dağılıp yayılma.

• İNDİRA'

  Bir işe girişme, bir şeye teşebbüs etme. * Öne geçme. * Buluttan kurtulma.

• İNDİRAC

  Dahil olma. İçeri girme, katılma. * Nesil tamamen tükenip halefi kalmama.

• İNDİRA-İI MÂ'

  Suyun dağılıp yayılması.

• İNDİRAS

  Zail olma, eseri kalmama, mahvolma. Bozulma.

• İNDİSAS

  Toprak altına gömme.

• İNDİYAL

  Çok ishâl olma. İçi sürme.

• İNDİYYAT

  (İndî. C.) Birinin kendince uydurduğu şeyler. Bir kimsenin kendi görüş ve inanışına göre söylediği sözleri.

• İNEB

  Üzüm.

• İNEBE

  Üzüm tanesi. * Tıb: Göz kenarında çıkan sivilce, arpacık.

• İNEBÎ

  Üzüm biçiminde, üzümsü.

• İNFAD

  Bitirme, tüketme. * Kuyunun suyu tükenme.

• İNFAK

  Nafaka verme. Besleme. Geçindirme. * Harcayıp tüketme. * Fakir olma.