İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İN'AL

  Nallama veya nallama.

• İNALE

  Kavuşturma, vâsıl etme, nâil etme, ulaştırma. * Yemin, kasem, and. * İhsanda bulunma, bağışta bulunma.

• İN'AM

  Nimet vermek. İhsan etmek. * Doğruya sevketmek, hidâyete ulaştırmak. * İyilik etmek, bahşiş vermek. * Tar: Osmanlı İmparatorluğu zamanında yeniçerilerin aylıklarına yapılan zam. (Bak: Nimet)

• İN'AMAT

  (İn'am. C.) Yardım ve inayetler, meded vermeler. Nimetlendirmeler.

• İN'AMAT-I KÜLLİYE

  Bütün in'amlar. Cenab-ı Hakk'ın mahlukata, hususan insanlara hadsiz nimetler ihsan etmesi.

• İNAME

  Uyutma. * Kıtlık.

• İNAME-İ ETFAL

  Çocukların uyutulması.

• İN'AMPERVER

  f. Nimetlerle bezeyen, çok nimet veren. Tehlikelerden sâlim kılan.

• İNAN

  Dizgin. * İdare etme, yürütme.

• İNAN

  f. Bu kimseler, bunlar. (İşaret zamiridir).

• İ'NAN

  Büyü ile bağlanma.

• İNANGERDAN

  f. Dizgin çevirme, geri dönme.

• İNANGİR

  f. Dizgin yakalama. Dizgin tutma.

• İNANKEŞ

  f. Dizgin çeken, hasaplı giden.

• İNANRİZ

  f. Dizgin bırakmış, koşturan.

• İNANTAB

  f. Dizgin çevirip dönen.

• İNARE

  (Nur. dan) Nurlandırma, aydınlatma, ışıklandırma.

• İNAS

  (Üns. den) Alıştırma, ünsiyet ettirme. * Görme, bilme.

• İNAS

  (Ünsâ. C.) Kadınlar, kızlar.

• İN'AŞ

  Harekete getirme, canlılık kazandırma. Yukarı kaldırma.

• İ'NAT

  Zahmete uğratma, meşakkate maruz bırakma. * Edb: Mukayyed kafiye ve mukayyed seci' san'atı.

• İNAYAT

  (İnayet. C.) İnayetler, iyilikler, lütuflar, ihsanlar.

• İNAYET

  Yardım, lütuf meded etmek. * Mühim bir işle karşılaşıp onunla meşgul olmak.

• İNAYET DELİLİ

  (Bak: Delil-i inayet)

• İNAYETEN

  İnayet, yardım ve iyilik olarak.

• İNAYETHAH

  f. İnayet isteyen, meded bekleyen.

• İNAYET-İ RABBANİYE

  Allah'ın inayeti.

• İNAYET-İ ŞÂMİLE

  f. Herkese ait umumi inayet ve yardım.

• İNAYETKÂR

  f. Yardım ve iyilik eden. Lütuf ve inayette bulunan.

• İNAYETKÂRÂNE

  f. İnayet edene yakışır surette. Yardım ve iyilikte bulunan kimseye yakışacak şekilde.

• İNBA

  Haber verme. İhbar eyleme. Tebliğ etme.

• İNBAC

  Münasebetsiz ve lüzumsuz konuşma.

• İNBAH

  Uyandırma, uyarma. * Kımıldatma, harekete getirme.

• İNBAT

  Su arama.

• İNBAT

  Nebâtı bitirme. Tohumu yere dikip yeşillendirme. Nebâtın bitmesini sağlama.

• İNBİAS

  Gönderilme, yollanma. * İleri gelme, meydana çıkma.

• İNBİGA

  Liyâkat, lâyıklık, beğenilme.

• İNBİHAR

  Yorgunluktan dolayı nefes kesilip soluk soluğa kalma.

• İNBİK

  Süzme âleti. Akıcı maddelerin süzgeçten geçirilmesine mahsus âlet.

• İNBİKA

  (Bükâ. dan) Ağlama, göz yaşı dökme.

• İNBİSAS

  Yayılıp dağılma.

• İNBİSAT

  Genişleme. Yayılma. * Açık yüzlü olma. Şâd, mesrur ve mahzuz olma. * Gönül açıklığı. Kalb ferahlığı. * Fiz: Sıcaklığın etkisiyle madenî cisimlerin enine, boyuna büyüyüp uzaması. Genleşme.

• İNCA'

  Kurtarma, necata erdirme, selâmete çıkarma.

• İNCAH

  İşi tamamlama, işi bitirme. * İsteğe erme, arzu edilen şeye ulaşılma.

• İNCAL

  Davarı çimene salma, yeşilliğe bırakma.

• İNCAM

  Meydana çıkarma. * (Yağmur) dinme.

• İNCAS

  (Necis. den) Pisleme, necisleme.

• İNCAZ

  (C.: İncâzât) Yerine getirme. Verilen sözü tutma.

• İNCAZ-İ VA'D

  Va'dini yerine getirme. Verdiği sözünü tutma.

• İNCE DONANMA

  Tar: Hafif gemilerden meydana gelen donanma. Bunun yerine "Hafif Donanma" da denilir. Bunların en meşhurları: Uçurma, varna, beş çifteleri, karamürsel, aktarma, üstüaçık, çiftekayığı, brolik, celiyye, çamlıca, kütük, at kayığı, kancabaş, âyaska, işkampaviya, şahtur, çekelve, kırlangıç, firkate, kalite, pergandi, mavna, grıp, kadırga, baştarde vb. dir.Buharın icadından ve zırhlı harp gemileri yapıldıktan sonra hafif kruvazör ve gambotlardan teşekkül eden deniz kuvvetine "İnce Donanma" denmeğe başlanmıştır. (O.T.D.S.)