İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İN'İDAM

  İdama gitme. Mahvolma. Yok olma.

• İN'İKAD

  Akdetme. Bağlanma. * Fık: İcab ve kabulün taraflarca eseri zâhir olup, meşru bağlılık ve alâkadarlık. * Kurulma. Toplanma.

• İN'İKAS

  Aksetme, tersine çevrilme. * Işık veya sesin bir şeye çarpıp geri gelmesi. * Aynada parlak şeyde eşyanın temessülü.

• İN'İRA

  Dişin (etleri çekilip) kökü çıkma.

• İN'İSAB

  Zorlaşma.

• İN'İSAM

  Muhafaza etme, koruma.

• İN'İSAN

  Emin ve muhafazalı bulunma.

• İN'İSAR

  Ezip sıkma, sıkıştırma, suyunu çıkarma.

• İN'İTAF

  İki kat olma, bükülme, katlanma. * Bir tarafa dönme, temâyül. Meyletme.

• İN'İZAL

  Bir tarafa çekilme, tek başına kalma.

• İNKA'

  Pâk ve temiz olma.

• İNKA'

  Suda ıslatma.

• İNKÂH

  (Nikâh. dan) Nikâh etme veya edilme.

• İNKÂR

  Bilmeme, tanımama. Yaptığını ve söylediğini gizleme. * Yapmadım deme ve ayak direme. * Reddetme. (Bak: Nefy)

• İNKÂRÎ

  İnkârla alâkalı.

• İNKAS

  Eksilme, eksiltme.

• İNKA-YI KALB

  Kalb temizliği, gönül temizliği.

• İNKAZ

  Kırma ve bozma. * Tuhaf sesler çıkarma. Küçük bir hayvanın veya böceğin kendine mahsus ses çıkarması. * Vücuttaki oynak yerlerden çıkan ses.

• İNKAZ

  Kurtarma. Kurtarılma. Halâs etme.

• İNKIBAZ

  Büzülme. Çekilip toplanma. * Sıkıntı. Gamlı olmak. * Kabızlık. Tutukluk.

• İNKIBAZÎ

  İnkıbazla ilgili.

• İNKIDAD

  Yıkılma. * Perakende olup dağılma. * Kuş havadan süzülüp inme.

• İNKIHAL

  Büsbütün zayıf ve güçsüz düşme.

• İNKIHAM

  Düşünmeden bir işe girişme.

• İNKILA'

  (Kal'. den) (Ağaç) kökünden koparılma.

• İNKILÂB

  Başka tarza değişme. Bir hâlden diğer hâle geçme. Başka türlü olma. * Altüst olma.

• İNKILÂB ALE-L A'KIB

  Ökçeler üzerine dönmek demektir ki, asker yürüyüşünde olduğu gibi, tam sağdan veya soldan geri dönmektir. İki ökçeyi birden yerinde çevirmek suretiyle inkılâb ale-l a'kıb, ayakları çaprazlaştırdığından yürümeyi imkânsız bırakır. Kur'an'da bu tâbir ya harbde firardan kinaye veya dinde irtidaddan mecaz olmak üzere iki mânâya muhtemildir. (E.T.)

• İNKILÂBÂT

  İnkılâblar, değişmeler.

• İNKILÂB-I HAKAİK

  Hakikatlerin tam zıddına dönmesi (ki, böyle bir şey mümkün değildir.) (Bak: İçtima-ı zıdden) (İnkılâb-ı hakaik ittifâken muhaldir. Ve inkılâb-ı hakaik içinde muhal ender muhal, bir zıd, kendi zıddına inkılâbıdır. Ve bu inkılâb-ı ezdâd içinde bilbedahe bin derece muhâl şudur ki: Zıd kendi mâhiyetinde kalmakla beraber, kendi zıddının aynı olsun. S.)

• İNKILÂB-I SAYFÎ

  İlkbaharın bitip, yaz mevsiminin balayışı. Gün dönümü. (21 hazirana rastlar.)

• İNKILÂB-I ŞİTEVÎ

  Sonbaharın bitip, kış mevsiminin başlayışı. (Aralık ayının 21'ine rastlar.)

• İNKIMA'

  Kökü kesilme. Köksüzleşme.

• İNKIRAZ

  Sönme. Zeval bulma.

• İNKISAM

  Kırılıp ayrılma. Parçalanma.

• İNKISAM

  Kısımlara ayrılma. Bölünme. Taksim olunma.

• İNKISAR

  Kısalma, kısa olma.

• İNKIŞA'

  Mânilerin gidip havanın açılması. Ayazlama.

• İNKIŞAR

  Bir şeyin derisinin veya kabuğunun soyulması.

• İNKITA'

  Tükenme. Kesilme. Arkası gelmeme.

• İNKITÂ-İ TAMS

  (Kadın) âdetten kesilme.

• İNKIYAD

  Boyun eğme. Muti olma. Teslim olma. İtaat etme. İmtisal.

• İNKIYADEN

  İnkıyad suretiyle. Teslim olarak. İtaat ederek, boyun eğerek.

• İNKIZA'

  (Kazâ. dan) Sonu gelip bitme. Tamam olma. Mühleti sona erme.

• İNKIZAF

  Kovulma, def olunma, atılma, uzaklaştırılma.

• İNKIZA-Yİ MÜDDET

  Müddetin bitmesi, zamanın sona ermesi.

• İNKIZAZ

  Çatlama. * (Kuş) havadan yere doğru süzülerek inme.

• İNKİBAB

  Yüzüstü düşme, yere kapanma.

• İNKİDAM

  Vücudun bir tarafı berelenme veya kızarma.

• İNKİDAR

  Hızlı yürüme. * Düşme ve saçılma.

• İNKİLAL

  Yavaşça gülme, tebessüm etme. * Körlenme, kesmez hâle gelme.