K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KÂRPERVERD

  f. Becerikli, iş yapan, elinden bir iş gelen.

• KARR

  Durma. * Karar verme. * Su dökmek. * Kulağına söylemek. * Mahfe.

• KARRA

  Bir kimsenin kulağına söylemek. * Soğuk su dökmek.

• KARRA'

  Ağaçkakan kuşu.

• KARRA'

  (C.: Karrâun) Güzel okuyan.

• KARRAUN

  (Karrâ. C.) Güzel okuyanlar.

• KARRE

  Soğukluk, soğuk.

• KARS

  Küçük ibrik.

• KARS

  Şiddetli soğuk.

• KARS

  İki parmağıyla çimdiklemek. * Karıncanın ısırması.

• KARSA'

  Deve kuşunun erkeği.

• KARSA (KARİSÂ)

  Bir hurma cinsi.

• KARSAA

  Buruşup büzülmek. * Yazıyı sık yazmak.

• KÂRSAZ

  f. Becerikli, elinden iş gelen.

• KARSEL

  Kısa boylu adam. (Müe: Karsele)

• KARŞ

  Kesbetmek, kazanmak. * Toplamak, cem'etmek.

• KARŞAME

  Atmaca kuşu.

• KÂRŞİNAS

  f. İşten anlar, iş bilir.

• KART

  Tazeliği geçmiş, katılaşmış. * Gençliği geçmiş, geçkin, yaşça büyük.

• KARTA'

  Gözünün birisine sürme çekip diğerini unutan ve gömleğini ters giyen budala kadın.

• KARTABAN

  Karısı ile nâmahrem kimseyi gördüğü hâlde aldırış etmeyen.

• KARTABUS

  Zahmet, meşakkat.

• KARTAK

  (C: Karâtit) Kadife. * Terlik. * Etekli kaftan.

• KARTALE

  Eşek yükünün dengi.

• KAR'-UL ASÂ

  Doktorun, hastanın bedenine vurup muâyene etmesi. * Mc: Hatayı hatırlatmak için işaret vermek ve ikaz etmek.

• KARUN

  İki şeyi bir araya getiren. * Tez terleyen hayvan. * Arka ayaklarının tırnağı ön ayağının tırnağı yerine vâki olan hayvan. *İleride olan memeleri geride olan memelerine pek yakın olan dişi deve.

• KARUN

  (A, uzun okunur) Peygamber Musâ (A.S.) devrinde yaşamış, malı ile mağrur olarak haddini aşmış ve Cenab-ı Hakkın zekât emrini dinlemediğinden Musa'nın (A.S.) duâsından sonra malı ile birlikte yere batmış olan dünya zengini. Cenab-ı Hakkın lütuf ve ihsanını kendine mâlederek nankörlük ve enaniyetinden dolayı bu fena sıfatı ile meşhur olmuştur.

• KARUR

  Duş yapılacak soğuk su.

• KARURE

  (C.: Kavârir) Göz bebeği. Gözün siyah kısmı. * Şişe.

• KAR'UŞ

  İki hörgüçlü deve. * Arslan eniği.

• KARV

  Ağaç kadeh. * Köpek yalağı. * Hurma ağacının kökü. * Uzun havuz. * Hayanın derisi inip büyümek. * Kast. * Etraflıca araştırmak, tetebbu. * Bir kimsenin mesleğine girmek, onun yoluna süluk etmek.

• KARVA

  Uzun hörgüçlü deve.

• KARVAH

  Uzun ağaç. * Uzun deve.

• KÂRVAN

  f. (Bak: Kervan)

• KARYA

  Eski çağlarda Bursa ve Balıkesir bölgesinin adı.

• KARYE

  Köy. Nâhiyeden küçük olan, insanlarla meskun yer.

• KARYETEYN

  Mekke ile Taif şehirleri.

• KARYET-ÜL ENSÂR

  Medine-i Münevvere şehri.

• KARYET-ÜN NAHL

  Kovan. Arı yuvası.

• KARZ

  Borç, ödünç. Kesmek, kat'etmek. * şiir söylemek.

• KARZ

  Selem ağacının yaprağı.

• KÂR-ZÂR

  (Kâr ü zâr) f. Kavga, cenk, savaş, harp, muharebe.

• KÂR-ZÂRGÂH

  f. Savaş meydanı. Harp alanı. Muharebe sahası.

• KARZEN

  Borç, ödünç olarak.

• KARZ-I HASEN

  Sadece Allah rızâsı için verilen ödünç. Faizsiz verilen borç.

• KA'S

  Çirkin kokulu toprak.

• KA'S

  (C: Kiâs) Parmak kemiği.

• KA'S

  Ölüm, mevt.

• KAS'

  Bir şeye el ayası ile vurmak. * Gidermek. * Tahkir etmek, küçümsemek.

• KASA

  Kabalık. * Şiddet. * Katılık.