K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KA'SA

  Devamlı olarak yerinde sabit olan kadın. * Arkası içerisine girdiğinden arkasını yere koyamayan kadın.

• KAS'A

  (C.: Kısâ') Çanak, kâse. * Yemek kabı.

• KASAB

  Saz, kamış. * Parmak kemikleri. * Nefes borusu, bronş. * İnce keten bezi.

• KASABA

  (C.: Kasabât) Akciğerdeki nefes borularından herbiri. Bronş. * Küçük şehir. Çarşısı olan büyük köy. * Ahalisi beş-on bin raddelerinde olan mâmure.

• KASABAT

  (Kasaba. C.) Bronşlar. * Kasabalar.

• KASABE

  Kötü hurma.

• KASAB-I MISRÎ

  Mısırda dokunmuş keten bezi.

• KASAB-ÜL ENF

  Burun kemiği.

• KASAB-ÜL FÂRİS

  Kalem kamışı.

• KASAB-ÜL HABİB

  Şeker kamışı.

• KASAH

  Sırtlan.

• KASAİD

  (Kaside. C.) Kasideler.

• KASAL

  Buğday içinde olan siyah taneler.

• KAS'A-LİS

  Dalkavuk. Çanak yalayıcı.

• KASAM

  Şiddetli sıcaklık. * Güzellik.

• KASAME

  (Kasem. den) Katili bilinmeyen kimsenin bulunduğu, şüphelenildiği mıntıka halkından elli kişiye yemin ettirme.

• KASA'NİNE

  Katı olmak. * Büyük olmak.

• KASAR

  Üşenme, tembellik etme. * Güç ve kuvvetin son sınırı. * Boğazı tutup nefes aldırmayan bir zahmet.

• KASARA

  (C: Kasr-Kasarât) Boyun kökü. * Yoğun ağaç. * Gemilerin baş ve arka taraflarında güverteden daha yüksek yapılan güverte.

• KASARET

  Kısalık. Kısa olma.

• KASAS

  Haber vermek. Hikâye etmek, anlatmak. * Tetebbu' etmek. * Tıb: Göğüs kemiği. Göğüs ortası.

• KASAS

  Arslan.

• KASAS SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 28. Suresidir. Mekkîdir. (Kısas da denir.)

• KASAT

  Davarın arka ayaklarının dik ve doğru olması.

• KÂSAT

  (Ke's. C.) Kadehler, ke'sler.

• KASATURA

  Askerlerin, bellerine bağlayıp taşıdıkları ve süngü gibi kullandıkları düz ve kısa kılıç.

• KASAVET

  Kalb katılığı, gaflet. * Kaygı, tasa, üzüntü, keder. (Bak: Kasvet)

• KASAVİSE

  (Kıssis. C.) Papazlar, ruhbânlar, keşişler.

• KASB

  Ağızda tez dağılan ve çekirdeği katı olan kuru hurma. * Sağlam, sert.

• KASB

  Kat'etmek, kesmek.

• KASBA

  Kamış. Kamışlık.

• KASD

  Bir işi bile bile yapmak. * İsteyerek. Niyet ederek. * Niyet. Tasavvur. * İstikamet. Yolu doğru olmak.

• KASDEN

  Bile bile, isteyerek.

• KASDÎ

  İstiyerek, kastederek, niyetle ve bile bile yapılan.

• KÂSE

  f. Tas veya çanak. Kâse gibi olan çukurluk. * Başı kaplayan ve başın üstündeki kemik.

• KA'SEB

  Büyük karınlı, kalın.

• KÂSE-BEND

  f. Çatlamış, kırılmış. * Kâse gibi şeyleri tamir eden kimse.

• KASED

  şahyar dedikleri nesne.

• KÂSE-GER

  f. Kâseci, kâse yapan.

• KÂSEHA

  (Kâse. C.) Kâseler.

• KÂSE-İ ÇEŞM

  Göz çukuru.

• KÂSE-İ FAĞFUR

  f. Çin porseleni. Çin porseleninden yapılan kâse.

• KÂSE-İ SER

  Kafatası.

• KA'SELE

  Yürürken bir ayağını yere sürüyüp tozutmak.

• KÂSE-LİS

  (Kâselis) f. Çanak yalayıcı. Çok yiyen, obur. Hırslı. * Dalkavukluk. Alçak huylu kimse. * Dilenci.

• KÂSE-LİSAN

  (Kâselis. C.) Dalkavuklar, çanak yalayıcılar.

• KASEM

  Yemin. Ahdetme.

• KASEMÂT

  Ahdler, yeminler.

• KASEMÂT-I KUR'ANİYE

  Kur'andaki ahitler, yeminler.

• KA'SERE (KA'SERÂ)

  Yoğun, sağlam, kalın, katı.