K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KASİS

  Fr. Bir yolu, bir tarafından diğer tarafına kadar kesen su arkı.

• KASİSA

  (C.: Kasis) Devecilerin, azıklarını ve elbiselerini yüklettikleri deve. * Bir ot.

• KASİYY

  Uzak, baid. Irak.

• KASİYY (KISİYY)

  Soğuk gece. * Kas adı verilen mahâlde yapılan ibrişimli bir elbise.

• KASKAS

  Açlık. * Sür'at yapan, hızla giden. * Yol gösterici. * Devenin yediği bir ot.

• KASKASE

  Yol göstermek. * Köpeği "kuçu kuçu" diye çağırmak.

• KASKASE

  Çok karanlık gece. * Asâ, sopa, baston.

• KASL

  Kesmek.

• KASM

  Kapa kapa yemek, bütün bütün yutmak. * Kesmek. * Cem'etmek, toplamak. * İ'tâ etmek, vermek.

• KASM

  Bölmek. * Ayırmak. * Bahsetmek. * Kesmek.

• KASMA

  Ufak boynuzlu dişi koyun.

• KASME

  Merdiven ayağı.

• KASME

  Yüz, çehre, vech.

• KASMEL

  Arslan, esed.

• KASR

  Köşk. Yüksek ve ferah bina. Taştan veya kârgir küçük saray.

• KASR

  Kısa olmak. Kısa kesmek. * Birisini bir hususa, bir işe tahsis etmek. * Bir işte tembellik etmek. * Akşamlamak. * Hapseylemek. * Yekpâre taş. * Beyazlatmak. * Gevşetmek. * Noksanlaştırmak.

• KASR

  Men'etmek. * Zorla bir şeyi yaptırmak. * Galip olmak.

• KASR-I CENNET

  Cennet köşkü.

• KASR-I MÜŞEYYED

  Tahkim edilmiş, sağlam yapılmış büyük bina. Büyük apartman.

• KASR-I SALÂT

  Seferde olan bir kimsenin, dört rekâtlı farz namazları ikişer rekât kılması. Namazı kısaltmak.

• KASR-I YED

  El çekmek, ferâgat etme, vazgeçme.

• KASRÎ

  Zorla, cebren.

• KASRİYYET

  Zorlama hâli.

• KASR-ÜL KELÂM

  Sözü az etmek. Kısa konuşmak.

• KASS

  Göğüs. * Saç kesmek. * Kırkmak. * Koyundan kırkılmış yün.

• KASS

  Talep etmek, istemek. * Nemime, söz götürmek, lâf taşımak.

• KASS

  Cem'etmek, toplamak, biriktirmek.

• KASSA

  Kireç.

• KASSAB

  Düdükçü. * Kesici. * Parçalayıcı.

• KASSABİYYE

  Hayvan kesme ücreti, kasaplık ücreti.

• KASSAM

  Hayrı çok olan kimse. * Yorulmuş, kendini bırakmış, mahzun kişi. * Büyük hurma salkımı. * Büyük et parçası.

• KASSAM

  Huk: Vârisler arasında miras malını taksim eden ve küçüklerin hakkını koruyan şeriat memuru. * Taksim eden.

• KASSAR

  Leke çıkaran. * Çırpıcı, yıkayıcı.

• KASSÎ

  Göğüsle alâkalı. Sadrî.

• KAST

  f. Noksan, eksik, kusur.

• KASTA'

  Ayaklarının siniri büzülüp kurumuş olan deve.

• KASTAL

  Cenk ederken olan toz, dövüşürken çıkan toz.

• KASTAL

  şeker tozu.

• KASTALANÎ

  Ok atmak. * Şafak kızıllığı.

• KASTALANÎ

  (Hi: 851-923) (İmam-ı Ahmed İbn-i Muhammed) Büyük Şafiî âlimlerindendir. Çok eser yazmıştır. En meşhur eseri Mevahib-ül Ledüniyye'dir. Mısır'da vefat etmiştir.

• KASTAR

  (C.: Kasâtıra) Hâzık, basiretli, mahâretli kimse. * Paranın sahtesini seçip çıkaran kimse.

• KÂSTAR

  f. Yalancı, hilekâr.

• KÂSTE

  f. Eksik, noksan, eksilmiş, azalmış.KASUB : Mestler.KASUS : Yalnız otlayan deve.KASV : Deve kulağının kenarı.

• KASVA

  Kulağının dörtte biri kesik olan koyun veya deve.

• KASVERE

  Yaşça büyük olmak. * şecaatli, kuvvetli. * Aslan. * Bir nebat ismi.

• KASVET

  Katılık. * Sıkıntı. İç sıkıntısı. * Kalb katılığı. (Bak: Kasavet)

• KASVET-BAHŞ

  f. Kasvet ve sıkıntı veren.

• KASVET-EFZA

  f. Kasvet ve iç sıkıntısı veren.

• KASVET-ENGİZ

  f. Kasvet ve iç sıkıntısı veren.

• KASVET-NÂK

  f. İç sıkan, sıkıntı veren.