K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KATEA

  (C.: Kutâ) Güve. *Ağaç kurdu.

• KATEB

  (C.: Aktâb) Deve palanı.

• KATED

  (C.: Aktâd-Kutud) Semer ağacı.

• KATEDRAL

  Piskoposluk kilisesi. Bir şehrin büyük kilisesi.

• KATEGORİ

  Aralarında herhangi bir bakımdan alâka veya benzerlik bulunan şeylerin hepsi. * Zümre, grup.

• KATEL

  Nefs. Cismin bakiyyesi.

• KATELE

  (Katil. C.) Katiller. İnsan öldürmüş kimseler.

• KATER

  (Katre. C.) Katreler, damlalar.

• KATERE

  Bir şey üzerine çökmüş toz. * İs gibi bir karanlık. * Toz. * Kebap yapmak. * Pişmiş şeyin kokması.

• KATF

  Atın veya diğer davarın adımını geç atması. * Tırmalamak. * Üzüm kesmek. * Ağaçtan meyve devşirme. * Devşirme mevsimi.

• KATI'

  (Kat'. dan) Kesen, Kat' eden. Durduran, mâni olan. * Keskin ve iyi bileylenmiş kılıç.

• KAT'-I ALÂKA

  Alâkayı kesme.

• KAT'-I DA'VÂ

  Dâvâyı halletme.

• KAT'-I HAYÂT

  Hayatın kesilmesi. Ölüm, mevt.

• KAT'-I MERÂHİL

  Merhaleleri, durak yerlerini geçme. Yol alma, ilerleme.

• KAT'-I MERATİB

  Mertebeleri aşıp geçme.

• KAT'-I MÜNÂSEBET

  Münasebeti ve ahbaplığı kesme.

• KAT'-I NAZAR

  Bakmamak. İtibar etmemek. * Alâkayı kesmek.

• KAT'-I TARİK

  Yol kesicilik.

• KATI'A

  Kesen, kesici.

• KATIBE

  (A, uzun okunur) Hepsi, tamamı. Cümleten. * Bütün hâllerde.

• KATIBETEN

  Tamamıyla, bütünüyle, cümleten, hepsi. * Hiçbir zaman, aslâ.

• KATIN

  (C.: Kuttân) Oturan, yerli. Ev halkı.

• KATI-UT TARİK

  Yol kesen, eşkiya.

• KATİ'

  (C.: Ekâti-Aktâ-Kutân) Kamçı. * Deve ve koyun sürüleri.

• KAT'Î

  Mutlak. şüphesiz. Tereddütsüz.

• KAT'Î DELALET

  şüphesiz, kat'i delil.

• KATİA

  (C.: Katâi') Kesme, kat etme. * Kırılma. * Alâkayı kesme. Ahbaplığı kesme. * Vergi. * Arazi.

• KÂTİB

  Yazan, yazıcı, kitâbet eden. Usta yazıcı.

• KÂTİBANE

  Kitâbet kaidesine göre, kâtipcesine.

• KÂTİB-İ ADL

  Noter.

• KÂTİB-İ EZELÎ

  Her şeyin hayatının mukadderatını ezelden bilip yazan Cenab-ı Hak (C.C.)

• KÂTİB-İ HUSUSÎ

  Büyük bir kimsenin kullandığı özel kâtip, hususi kâtib.

• KÂTİB-İ SIRR

  Gizli şeyler yazdırılan kâtip, sır kâtibi.

• KÂTİB-İ VAHY

  Kur'an-ı Kerim âyetlerini yazan. Vahy kâtibi.

• KATİFE

  (C.: Katâif) Kadife.

• KATİL

  (A, uzun okunur) Öldüren. İnsanın ölümüne sebep olan insan.

• KATİL

  Öldürülmüş, vurulmuş. Maktul.

• KATİLE

  Su silmede kullanılan bez parçası.

• KATİL-İ MA'FUV

  Can ve ırzını korumak için, tecavüze kalkanı öldüren kimse.

• KATİL-İ MÜTEAMMİD

  Her ne sebeple olursa olsun, birini öldürmeyi evvelce zihninde tasavvur ederek öldüren kimse.

• KATİM

  Toz çokluğundan karanlık olan.

• KÂTİM

  (Ketm. den) Ketmeden, saklıyan, tutan. Sır saklayan.

• KÂTİM-İ ESRAR

  Sır saklıyan.

• KATİN

  Kene. * Az yiyen kimse. * Testi.

• KATİR

  İhtiyarlık, saç ağarmak. * Perçin yapılan çivi uçları.

• KAT'İYYEN

  Kat'i ve kesin olarak. * Aslâ, hiçbir zaman.

• KAT'İYYET

  Kesinlik, kat'ilik.

• KAT'İYY-ÜD DELALE

  Bir ibârenin ifâde ettiği mânaya veya hükme delâletinin kat'i ve şeksiz olması. Delilin kat'i, şüphesiz oluşu.

• KAT'İYY-ÜL METİN

  Metnin, ibârenin kat'i ve şüphesiz oluşu. (Ayet gibi)