K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KA'Ş

  (C.: Kuuş) Ağacın başını çekip eğmek. * Cem etmek, toplamak. * Kadınların bindiği merkep.

• KAŞ'

  (Kış') Şaşkın ve ahmak adam. Zayıf adam. * Açmak. * Gidermek. Dağıtmak. * Kuru deri. Deriden olan çadır. * Hamam pisliği. * Deriden yapılmış döşek. * Balgam.

• KÂŞ

  f. Çok istek, arzu, özleme.

• KAŞAĞI

  Hayvanları kaşıyıp tozlarını düşürmeğe mahsus âlet. * İhtiyar kimselerin, sırtlarını kaşımak için kullandıkları, ağaçtan uzun saplı ve bir ucundaki levhası dişli bir âlet.

• KÂŞÂNE

  f. Büyük, süslü ve gösterişli ev. Saray. Kışlık, rahat ve mükemmel ev, oda.

• KÂŞÂNE-İ MÜRGÂN

  Kuş yuvası.

• KAŞ'ARİRE

  Ürpermek, titremek.

• KAŞB

  Karıştırmak. * Zehir içirmek. * Yaramazlıkla hatırlamak. * İncitmek.

• KAŞBE

  Hasis kişi. * Maymunun dişisi.

• KAŞE

  Mühür, imza. * Bir nevi kumaş.

• KAŞEM

  Yetişmeden yenen beyaz hurma koruğu.

• KAŞER

  Çok fazla kırmızılık. Ziyâde kızıllık.

• KAŞİ'

  Kararı ve sebâtı olmayan kişi. * Dağılmış, müteferrik.

• KAŞÎ

  f. İran'ın Kâş şehrinde yapılan bir çeşit çini.

• KAŞİB

  (C.: Kuşbâ) Yeni veya eski.

• KÂŞİF

  Keşfedici. Keşfeden. Gizli bir şeyi meydana çıkarıp, izah eden. Açıklayan. * Mısır'da nâhiye veya kaza idarecilerine verilen ad.

• KÂŞİGER

  f. Çinici, çini yapan san'atkâr.

• KÂŞİH

  Düşmanlığını gizleyip izhar etmeyen. * Dağılıp uzaklaşan kimse.

• KAŞİRE

  Derisi yarılmış olan baş yarığı. * Yerin yüzünü kazıp götürmüş olan yağmur.

• KAŞKAŞA

  Bir şeyin kabuğunu soymak. * Hasta iyi olmak. * Halâs etmek, kurtarmak. * Uyandırmak.

• KAŞKİ

  f. "Keşke, ne olurdu" gibi, özleme veya pişmanlık ifade eder.

• KAŞM

  Yemek. * Açlık. * Cem'etmek, toplamak.

• KAŞMEŞ

  Kuş üzümü.

• KAŞR

  Bir şeyin kabuğunu soyma.

• KAŞŞ

  Yaranın iyileşmesi. * Hasta iyi olmak. * Evmek.

• KAŞT

  Deri yüzmek. * Açmak. * Koparmak.

• KAŞUR

  (C.: Kaşurât) Yarış atlarının en sonra geleni.

• KAŞV

  Kabuğu soyulmuş olan.

• KAŞVAN

  Zayıf erkek.

• KA'T

  Kısa boylu kimse.

• KAT'

  Kesme, ayırma. * Geçme. Yol almak. Yüzerek geçmek. * Delil ve bürhan ile ilzam etmek. * Edb: Sözün te'sirini arttırmak ve dinleyenin anlayışına bırakmak için söz bitmeden kesivermek."İmtihan geliyor. Çalışın, yoksa..."Görmüyor gittiği yanlış yolu zannım çoğunuz Size rehberlik eden haydudu artık koğunuz.Bunu benden duyunuz, ben ki, evet Arnavud'um!..Başka bir şey diyemem... İşte perişan yurdum!...Mehmed Akif

• KAT'A

  Aslâ, hiçbir zaman.

• KATADE

  (C.: Kutad) Dikenli ot. Mugaylan dikeni.

• KATAİF

  (Katife. C.) Saçaklı, tüylü havlular; ehramlar. * Kadayıf tatlısı.

• KATALOG

  Fr. Kitaplık halinde, yahut neşriyata tabi bulunan bir şeye ait etraflı geniş liste, eşya listesi.

• KATAM

  Cimâ arzulamak. * Et arzulamak.

• KATAM

  Toz, gubar.

• KATAN

  Kuşların kuyruğu dibi. * Dağ ismi.

• KAT'AN

  Hiçbir zaman, aslâ, katiyyen.

• KATANE

  Az yemeklik.

• KATAR

  Arabistan yarımadasında müstakil bir devlettir. İstiklâlini 1/1/1971 de ilân etmiştir. Hükümet merkezi Doha şehridir. Üç yanı denizle çevrilidir. Halkı müslümandır. Resmi lisanı Arapçadır.

• KATAR

  Birbiri arkasına dizilmiş hayvan sürüsü. * Bir lokomotifin sürüklediği vagonların tamamı. Tren.

• KATARAT

  (Katre. C.) Katreler, su damlaları.

• KATARAT-I BÂRÂN

  Yağmur damlaları. Yağmur katreleri.

• KATARAT-I SEMİNE

  Kıymetli damlalar.

• KATARAT-I ŞADÎ

  Sevinç damlaları. Sevinçten dolayı akan gözyaşları.

• KATARAT-I UYUN

  Göz yaşları.

• KATARE

  Kuyudan veya başka bir yerden damlayan su.

• KATAT

  Kısa, kıvırcık saç.

• KATB

  (Katub) Daim çatık çehreli, ekşi yüz. * Bir kimseyi darıltmak, gücendirmek. * Birikmek, biriktirmek, doldurmak. * Dolu çuval taşımak, götürmek için hazırlamak. * Arslan.