K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KARARNAME

  f. Bakanlar Kurulu'ndan çıkan resmî emirler. * Verilen karârı bildiren yazı.

• KARARYAB

  f. Karar bulan. * Bir yerde oturup dinlenen.

• KARAŞİME

  Maymunların gece çıkıp yattığı bir ağaç.

• KÂR-AŞİNA

  İş bilir. İşten anlar.

• KARATİS

  (Kırtâs. C.) Kâğıtlar, sahifeler. Kâğıt tabakaları.

• KARAVANA

  Bakırdan yayvan yemek kabı. * Kışla, okul, hastahane gibi müesseselerde tevzi edilecek yemeği içine koydukları kap. * İnce ve yassı elmas. * Atışta hedefe vuramama.

• KARAVOL

  f. Karakol.

• KÂRAZMA

  f. Görgülü, tecrübeli.

• KÂR-ÂZMAYÎ

  f. Görgülülük, iş bilirlik, tecrübeli oluş.

• KÂR-AZMUDE

  f. Görgülü, tecrübeli, görmüş geçirmiş.

• KÂRBAN

  f. Kervan.

• KÂRBAN-SARAY

  f. Kervansaray. Şehirlerde veya yol üzerlerinde kervanların ve yolcuların gecelemelerine mahsus büyük han.

• KARBON

  Lât. Basit olup kömürleşmiş hâlde bulunan bir temel unsur. Kömür. Billurlaşmış halde kömürleşmiş cisim.

• KARBONİK

  Fr. Bir karbonla, iki oksijenin birleşmesi ile meydana gelen gaz.

• KARBUS

  (C.: Karâbis) Eğerin ön ve arka kaşı. * Saç.

• KÂRD

  f. Bıçak.

• KÂRDAN

  f. İşten anlar, iş bilir.

• KÂR-DANÎ

  f. Uyanıklık, iş bilirlik.

• KÂRDAR

  f. İşi elinde tutan.

• KÂR-DARAN

  (Kârdar. C.) İşi elinde tutanlar, iş tutanlar.

• KARDED

  Kaba mekan. Düz arz.

• KÂRDİDE

  (C.: Kâr-didegân) f. Uyanık, tecrübeli, iş bilir, görgülü.

• KARDİNAL

  Fr. Katolik mezhebinde en büyük pâye.

• KARE

  Anasından gözsüz doğan. Kör olarak dünyaya gelen. * Koyun sürüsü.

• KARE

  (C.: Kâr-Kur) Dişi ayı. * Meşe. * Yüksek yer. * Kabile ismi.

• KÂRE

  Arka yükü.

• KAREF

  Hastalara yakın olmak.

• KAREH

  Kişinin gövdesi kirli olmak. Vücut kirliliği.

• KAREM

  Et arzu etmek. * Deniz içinde biten çınar ağacına benzer bir ağaç.

• KAREN

  (C.: Akrân) Ok mahfazası. * Kılıç. * Ok. * İki deveyi biribirine çattıkları ip. Başka deveye çatılmış deve. * Çatık kaşlı olmak. * "Yakınlık" mânâsına mastar. * Necid ahâlisinin mikâtı olan mevzi.

• KARENBA

  Ayakları uzun bir böcek.

• KARF

  Töhmet etmek, ayıplamak. * Ayıp isnad etmek. * Dibâgat olunmuş deriden yapılan dağarcık gibi bir kap.

• KÂRFERMA

  f. Amir, iş buyuran.

• KÂRGÂH

  f. Fabrika, iş yeri. Atölye.

• KÂRGER

  f. İş yapan, işleyen. * Etki yapan, tesir eden, nüfuzlu.

• KÂRGİL

  f. Kerpiçten yapılmış bina.

• KÂRGİR

  f. Taş veya harçla yapılmış olan. * İş tutan, iş yapan.

• KARGÜZAR

  f. Becerikli. İş yapabilen. Elinden iş gelen.

• KARH

  Yaralama. * Hasta olmak. * Bedende çıkan yara. * Su olmayan yerde kuyu kazmak. * Yanlış ve yalanla hakkı değiştirmek ve battal etmek.

• KARHA

  (C.: Kuruh) Yara, ceriha. Ülser.

• KARHA-İ ÂKİLE

  Tıb: Etrâfını yiyip, genişleyerek büyüyen yara.

• KÂRHANE

  f. İş yeri, iş yapılan yer. * Süt satılan yer. Süt fabrikası.

• KARHEB

  Yaşlı, ihtiyar. * Yaşlı öküz. * Çok kıllı keçi. * Ulu ve şerefli kişi.

• KÂR-I AKIL

  Aklın kabul edeceği iş. Akıllıca iş.

• KÂR-I KADİM

  Eski zaman işi.

• KA'R-I NÂ-YÂB

  Dibi bulunmayacak derecede derin olan.

• KÂR-I REVÂ

  İşe yarar, kullanılabilir.

• KARIK

  Düz yer.

• KARIS

  Ekşi yoğurt.

• KARISA

  (C. Kavâris) İncitici söz.