K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KANVA'

  Büyük burunlu kadın.

• KANZAA

  İbik.

• KAPASİTE

  Fr. İçine alma, ihtiva etme kabiliyeti. * Kabiliyet, bilgi.

• KAPÇAK

  Tar: Eski zaman muharebelerinde muhasara edilen kalelerin duvarlarına tırmanmak için kullanılan büyük çengel.

• KAPIKULU

  Osmanlı devletinin daimi ordusunu teşkil eden yaya ve atlı askerlerin bütününe verilen addır.

• KAPLICA

  Üstüne bina yapılmış sıcak maden suyu, üstü örtülü kaynarca, ılıca.

• KAPORA

  (Kaparo) Pey olarak verilen para.

• KAPRİS

  Geçici heves. Maymun iştahlılık. İnsanın zayıf tarafı. Evham.

• KAPTAN-I DERYA

  Vaktiyle bahriye nâzırı. Deniz kuvvetleri komutanı.

• KAPUT

  Fr. Askerlerin üstlük elbisesi, yağmurluğu. * Otomobillerin motor kısmını örten kapak.

• KAR

  (C.: Kur-Kirân) Zift, kara boya. * Deve. Dağ keçisi. * Ses çıkmasın diye ayağın kenarıyla yürümek. * Küçük tepe. * Kara taşlı yer. * Kara büyük taş.

• KA'R

  Derinlik. Dip. Her şeyin dibi. Nihâyet. * Yemeği dipten yemek. * Çalmak. koparmak.

• KA'R

  Karnı yemekten dolmak. * Arkası yağlı olmak.

• KAR'

  Vurmak. Çakmak. Kapı çalmak. * Savt. Avâz. Ses. * Kabak. * Gülsuyu kabı. * Eti soyulmuş kemik.

• KÂR

  f. (Kelimeye bir ek olup, isimleri sıfat yapar) Eden, edici, yapan mânâlarına gelir ve li, lı, cı, ci gibi eklerin de karşılığıdır. İtaat-kâr, hilekâr, isyan-kâr, hamur-kâr, kanaatkâr...gibi.

• KÂR

  f. İş. Güç. Amel. Fiil. Temettü'. * Kazanç.

• KAR' (KUR')

  (C.: Ekrâ) Cem'etmek, toplamak. * Okumak, kıraat.

• KARA

  (C.: Ekrâ) Arka.

• KARA

  (C.: Ekrây-Karvât) Bahçe ve bostan içindeki su arkı. * Su ile karışmış süt.

• KARA'

  Deve yavrusunda çıkan beyaz bir sivilce ve kabarcık. * Baştaki saçların hastalıktan dökülmesi.

• KARA'

  (Kar'. C.) Su kabakları. * Gülsuyu kapları.

• KARABASAN

  t. Kâbus. Sıkıntılı ve korkunç rüya. * Bir kimsenin içine düştüğü pek sıkıntılı ruh durumu.

• KARABE

  Kırba. Büyük testi.

• KARA'BELANE

  Karnı büyük, yassı bir böcek.

• KARABET

  Soyca yakınlık. Hısımlık. Akrabalık.

• KARABET-İ KALB

  Kalb yakınlığı, gönül yakınlığı.

• KARABET-İ NESEBİYYE

  Aynı soydan gelmek suretiyle olan asli hısım ve akrabalık.

• KARABET-İ SIHRİYYE

  Kız alıp vermekle meydana gelen akrabalık, yakınlık, hısımlık.

• KARABİN

  (Kurban. C.) Kurbanlar. Allah için kesilen koyun, sığır ve deve gibi hayvanlar.

• KARABORSA

  Piyasadan çekilen eşyanın, yüksek fiatla satıldığı gizli pazar.

• KARAFİ

  (Şihâbüddin Ahmed El-Karafi) Maliki Mezhebi'nin büyük âlimlerindendir. Milâdi 1285 de vefat etmiştir.

• KÂR-ÂGÂH

  f. İşbilir, uyanık.

• KÂR-ÂGÂHÎ

  f. Uyanıklık, iş bilirlik.

• KARAH

  (C.: Akriha) Bina ve ağaç olmayan arazi.

• KARAİB

  (Karib. C.) Yakınlar, hısımlar. Akraba.

• KARAİN

  (Karine. C.) Karineler, ip uçları.

• KARAKTER

  yun. Huy. Mizac. Seciye. Bir şeyi benzerlerinden ayırdetmeğe yarayan temel hususiyet.

• KARAMİL

  Örülüp ucu sarkıtılan saç bağı.

• KARAN

  Mekke arzı.

• KARANFUL (KARANFÜL)

  Yaprağı, çiçeği ve kokusu güzel ve uzun olan budaklı bir nebat. Karanfil.

• KARANİTIS

  Kişiyi sersem eden dimağ dolgunluğu.

• KARANTİNA

  İtl. Bulaşıcı bir hastalığın yaygın olduğu bir ülkeden gelen kişileri, gemileri veya malları geçici olarak tecrit etme şeklinde alınan tedbir. * Hastahanede yatması gereken hastaların kayıt ve kabul işlerinin yapıldığı yer. * Bir bulaşıcı hastalığın yayılmasını önlemek üzere hasta olup olmadığı bilinmeyen insan ve hayvanlarla temasın menedilmesi.

• KARAR

  Değişmez hâle gelmek. * Sabit ve sakin olmak. * Ne az ne çok olan tam ölçü. Ölçülülük. * Gitmeyip kalmak. * Oturaklı yer. Sâkin olacak yer. * Anlaşılan ve sabit hâle gelen son karar sözü. * Mahkemece verilen son söz ve neticeye bağlama. * Dolanmak. * Ayakları kısa ve çirkin yüzlü bir cins koyun.

• KARARDÂDE

  f. Durgun hâle gelmiş. * İstikrar bulmuş. Kararlaşmış. Karar verilmiş.

• KARARET

  Kısa ayaklı ve çirkin yüzlü bir cins koyun. * Düz yuvarlak yer.

• KARARGÂH

  f. Karar verilen yer. Karar yeri. * Askerî birlikte kurmay heyetinin toplandığı yer. Merkez.

• KARARGİR

  f. Karara bağlanmış. Kararı verilmiş.

• KARAR-I KAT'Î

  Dâvâyı neticelendiren kesin karar.

• KARAR-I SERİ

  Acele karar, seri karar.

• KARARİT

  (Kırat. C.) Kuyumcu tartıları. Kıratlar.