K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KAMMAS

  Suya dalan.

• KAMMAŞ

  Külhancı.

• KAMME

  Süpürmek.

• KAMP

  Karargâh. Kırda asker, izci veya talebelerin kurdukları karargâh. * Esirler karargâhı.

• KAMPANYA

  Sıkı bir iş ve çalışma devresi. * Maksatlı uğraşma. Bir maksad için faaliyete geçme.

• KÂM-PERVER

  (C.: Kâmperverân) Emel besleyici.

• KAMR

  Göz kamaşmak.

• KAMRA

  Ay ışığı olan gece.

• KÂMRAN

  f. Arzusuna nâil olan, bahtiyar, mes'ud.

• KÂMRANÎ

  f. Mutluluk, kâmranlık. İsteğine, arzusuna kavuşmuş olma.

• KÂMREVA

  f. İsteğine erişen. Arsuzuna kavuşan. Gayesine ulaşan.

• KAMS (KIMÂS)

  Hareket ettirmek. * Davar önüne sıçramak.

• KAMŞ

  Bir şeyi şundan bundan toplamak.

• KAMT

  Kuş, dişisine cima etmek. * Doğan çocuğu beze sarmak.

• KAMTARİR

  Çatık suratlı.

• KAMU

  (Kamuğ) t. Hep, bütün, tamamen.

• KAMUFLAJ

  Fr. Gizlenme, örtme. Aldatma gayesiyle yapılan tertibat. Daha ziyade harp zamanlarında araçlar ile insanların, bulundukları mekâna göre kılığa girmeleri.

• KÂMURAN

  (Bak: Kâmran)

• KAMUS

  Deniz. Derya. * Denizin ortası, derin yeri. * Büyük Lügat Kitabı.

• KAMUS

  Arslan, esed.

• KAMUS-İ ARABÎ

  Arapça lügat kitabı, Arapça sözlük.

• KAMUS-İ OSMANÎ

  Osmanlıca sözlük.

• KAMUS-İ TÜRKÎ

  Türkçe lügat kitabı, Türkçe sözlük. * Şemseddin Sâmi'nin yayınladığı Türkçe lügat.

• KÂMVER

  f. İsteğine kavuşmuş. Gaye ve maksadına vâsıl olmuş. Mutlu, bahtiyar.

• KÂMVERÂN

  (Kâmver. C.) f. Mutlular, bahtiyarlar, arzularına kavuşmuş olanlar.

• KÂMYAB

  İsteğine kavuşmuş. Murâdına ermiş olan.

• KÂN

  f. Bir şeyin menbaı. * Kuyu. Kaynak. * Mâden ocağı. * Bir keyfiyetin. (niteliğin) bol olarak bulunduğu kimse.

• KÂN

  f. Ahmak, ebleh. Câhil. İdraksiz, düşüncesiz.

• KANA

  Süngüler.

• KANAAT

  Aç gözlü olmayıp hırs göstermemek. Kısmetinden fazlasına göz dikmemek. Helâl ile yetinip haramı istememek. Az şeyi de olsa kısmetine razı olmak.(Semere-i sa'yine ve kısmetine rıza kanaattir, meyl-i sa'yi kuvvetlendirir. Mevcuda iktifa dûnhimmetliktir. M.) (Bak: Himmet)

• KANAATBAHŞ

  f. Kanaat verici, inandırıcı.

• KANAATKÂR

  f. Kanaat sâhibi. Kanaat edip az şeyle iktifâ eden.

• KANAATKÂRANE

  f. Kanaat sâhibi bir kimseye yakışır tarzda.

• KANADİL

  (Kandil. C.) Kandiller.

• KANAFİZ

  (Kunfuz. C.) Kirpiler. * Dağ fareleri.

• KANAH

  (C.: Kanevât-Kınâ-Kınaâ) Yer altında olan su yolu. * Kendir ağacı.

• KAN'AR

  Büyük, kaba budaklı ağaç.

• KANAS

  Av yeri.

• KANAT

  (C.: Kanavât) Yeraltına döşenmiş olan künk. Küçük kanal, su borusu. * Sopa, mızrak.

• KANATA

  ing. Bol ağızlı su testisi. * Sıvı koymaya mahsus kap. * Bazan ölçü gibi de kullanılır.

• KANATİR

  (Kantara. C.) Taştan yapılan kemerli büyük köprüler. Kantarlar.

• KANATİR

  (Kantar. C.) Kantarlar.

• KANAVAT

  (Kanât. C.) Yeraltına döşenmiş olan künkler. Su yolları. * Mızraklar, sopalar.

• KANAZI'

  (Kunzua. C.) Uzamış saç. * Baş traş edilirken yer yer bırakılan saç.

• KANBER

  Hz. Ali'nin (R.A.) sâdık, vefakâr ve sevgili kölesinin adı. * Mc: Bir evin gediklisi. * Herşeye burnunu sokan, her düğün ve eğlencede bulunan bir adamdan kinâye olarak kullanılır.

• KAND

  Şeker, şeker kamışının donmuş suyu.

• KANDAL

  Büyük başlı.

• KANDAVE

  Yaramaz huylu. * Gıdası olmayan taam. * Büyük iri.

• KANDEFİR

  Yaşlı kimse, acuz.

• KANDÎ

  şekerimsi, şekerle ilgili, şekerden.